| ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΗΣ (ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ) |
 |
|
 |
 |
 |
| "Πριν αρχίσουν όλα Είχαν κι όλας αρχίσει Πριν φτάσω ήμουν ήδη εκεί Τα ίχνη μου και ο δρόμος προϋπήρχαν Τ' ακολούθησα Βρήκα ένα σπίτι στις φλόγες Μπήκα μέσα και του 'βαλα φωτιά" "Ω! Δεν αντέχω το καλύτερο Μα ούτε το χειρότερο μπορώ να υπομένω Κι ελπίζοντας σε κάτι που δε θα 'ναι πιθανό Μα ούτε και απίθανο Κάθομαι εδώ και περιμένω" "Ο παράδεισος μου 'πεφτε πάντα λιγάκι στενός. Θέλω μια κόλαση στα μέτρα μου" "Καταραμένη γυναίκα, μου 'μαθες τόσα πολλά δεν πρόκειται να στο συγχωρήσω ποτέ" "Θυμήσου Κι αν ακόμη υπάρχει αθανασία Στο πνεύμα σου θα προσφερθεί Τούτο το κακόμοιρο κορμί Να στηριχτεί Ούτε μια τόση δα ψευδαίσθηση δεν έχει Μόνο κρεβάτια καταβόθρες Βάναυσα αγκαλιάσματα Πρόσκαιρα τιποτένια μελανώματα Δαγκωματιές ρηχές Λιποταξίες Να προσδοκάς τη σκόνη Αυτό δεν είναι άλλοθι" "Η σκέψη λεν' πως τρέχει πιο γρήγορα απ' το φως Μα αν είναι να βρεις την αγάπη σου Όσο κι αν βιάζεσαι Καλύτερα ξεκίνα με τα πόδια" "Καθισμένος ένα ολόκληρο απόγευμα Στην παλιά μπαλωμένη μου πολυθρόνα Μην περιμένοντας κανέναν να μου χτυπήσει την πόρτα και κανέναν να με χαϊδέψει και κανέναν να με μαστιγώσει και κανέναν να με δεχτεί και κανέναν να με απορρίψει Ένιωσα να με πλησιάζει κάτι που θα μπορούσε να 'ταν η ευτυχία Τότε σηκώθηκα να σημειώσω αυτές τις λέξεις Και όλα πήγαν στράφι" "Ποιος καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη;" "Με σκαλίζεις σαν ξερό χωράφι Κι ό,τι σάπιο κι άχρηστο βρίσκεις το αγαπάς Το χρυσάφι μου το πετάς στα σκουπίδια Αναλογίζομαι την ώρα που θα φεύγεις Νομίζοντας πως πήρες ό,τι ήθελες να πάρεις Δίχως ποτέ να σου περάσει απ' το μυαλό Πως πήρες ό,τι σου άξιζε να πάρεις" "Παράξενος διεστραμμένος άνθρωπος που ήταν Τόση ομορφιά τριγύρω του Κι αυτός χαιρόταν" |
| Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε; |
| "Συγγνώμη που οι λέξεις ήταν λέξεις και δεν ήταν σφαίρες κραυγές γλάρων ή παιδικές μελωδίες" |
| Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι |