| ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΑΝΩΛΗΣ (ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ) |
 |
|
| "Μέσα σε τόσες εναντιότητες αναζητήσαμε μια χαλασμένη αισθαντικότητα Σημαδεμένες χρονολογίες σα βιβλία βιβλιοθήκης πολυσύχναστης Κι ήτανε πάντα πίσω από τη θύμηση οι γκρεμισμένες αψίδες του καλοκαιριού. Κάποτε παίζουμε την αγάπη και τότε αλήθεια νιώθουμε ανυπέρβλητα αγνοί -Μια γεύση φιλιού πάνω στην παιδική σου επιδερμίδα- Παίζουμε τη φυγή την ανεπίτρεπτη πίσω από χάρτινες κουρελιασμένες πανοπλίες Παίζουμε την οδύνη μέσα σε δυο πακέτα τσιγάρα ολοκαίνουρια Την εγκαρτέρηση μιας νόησης σε δυο σκοινιά τεντωμένα στη χειμωνιάτικη βεράντα. Άλλοτε πάλι αυτοί οι άνθρωποι ερωτεύονται παράξενα πολύ Ανιχνεύουνε τη συμφορά μέσα στην πιο ευτυχισμένη τους ένταση Πουλούνε την ηδονή τους για τις ασήμαντες διανοητικές τους αναμνήσεις Αποσυνθέτουνε την παρουσία τους σε πολλαπλές αποχρώσεις. Μέσα σε τόσες εναντιότητες πολιορκήσαμε την κλεμμένη μας άγνοια Δε μάθαμε, ήταν αλήθεια, καμιά ποτέ μας προσευχή, το μεγαλείο της ταπείνωσης Δε σηκωθήκαμε μια Αυγή με την υπόσχεση της ακριβής υποταγής" "Κι αν σκέφτομαι είναι γιατί η συνήθεια είναι πιο προσιτή από την τύψη" "Φτάνουνε τόσο μικρές οι εποχές που δεν έχουν τον καιρό να φωτίσουν τη σιωπή μας" "Όχι δεν πιάνω το χέρι σου. Δεν θα κλέψεις το σχήμα του δικού μου" "Αν θυμούμαι, δεν είναι που νικήθηκα Δεν είναι που επιδίωξα μιαν αγοραία λύση Όλα συγκλίνουνε μπροστά σ' εκείνο που έρχεται Αδιάλειπτο, ανεξίτηλο, στίγμα στο πρόσκαιρο. Να ξεχωρίσεις, αν υπάρχει, μια Στιγμή Σ' αλλεπαλλήλων χρόνων στείρα διαιώνιση Για 'κείνο που έρχεται, φραγμός σε μια παράταση, Σαν περιζήτητη αμοιβή φτηνής ζωής" "Ήρθες όταν εγώ δε σε περίμενα. Κι ούτε ένα νεύμα Μια λέξη, όπως η σφαίρα στο στίγμα του λαιμού Ούτε μι' ανθρώπινη φωνή γιατί δεν είχε Ακόμα γεννηθεί καμιά φωνή Δεν είχε γεννηθεί τ' άγριο ποτάμι Που ρέει στις άκρες των δαχτύλων και σωπαίνει" "Εσύ στους σκοτεινούς διαδρόμους χώσου Στις δαιδαλώδεις κρύπτες που δεν προσεγγίζει Ούτε φωνή αγριμιού ή ήχος τυμπάνου Εκεί δε θα σε βρουν. Γιατί αν σ' αφορίσουν Κάποιοι-αναπόφευκτα-στα χείλη τους θα σε προφέρουν Οι σκέψεις σου θ' αλλοιωθούν, θα σου αποδώσουν Ψιθυριστά προθέσεις, θα σε υμνήσουν. Με τέτοιες προσιτές επιτυχίες θα ηττηθείς. Τεντώσου απορρίπτοντας των λόγων σου την πανοπλία Κάθε εξωτερικό περίβλημά σου περιττό Και της Σιωπής το μέγα διάστημα, έτσι, Τεντώσου να πληρώσεις συμπαγής" "Κάτω απ' τις ράγες του τρένου Κάτω από τις γραμμές του βιβλίου Κάτω από τα βήματα των στρατιωτών Όταν όλα περάσουν-πάντα σε περιμένω. Πέρασαν από τότε πολλά τρένα Κι άλλα πολλά βιβλία θα διαβαστούν Κι άλλοι στρατιώτες το ίδιο θα πεθάνουν. Κάτω από κάθε τι που σου σκεπάζει τη ζωή Όταν όλα περάσουν-Σε περιμένω" "Να ξέρεις πάντα το πότε και το πώς" "Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις Να μην τις παίρνει ο άνεμος" "Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν Για το σπίτι που χτίστηκε Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν Για τα πλοία που άραξαν Για τη μάχη που κερδήθηκε Για τον άσωτο που επέστρεψε Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια" |
| Τα ποιήματα |
 |
 |
 |