Τι με κοιτάζεις; Σε παραξενεύει η σκοτεινή μου όψη; Στρέψε το βλέμμα σου στο είδωλο. Εκεί βρίσκεται φυλακισμένη η αλήθεια.
Δεν το ήξερες; Τα είδωλα αντικατέστησαν τις μορφές. Και οι αλήθειες διανέμονται με κουπόνια μέσα από τα παγωμένα κρύσταλλα.
Μη λυπάσαι ποιητή, δεν αλλάζουν χρώμα τα φεγγάρια, ούτε τ' αστέρια, ούτε τα όνειρα. Οι λαμπηδόνες δεν έχουν προορισμό, μόνο δρόμο έχουν. Δρόμο ατελεύτητο, φωτεινό, καθαγιασμένο.
Να, δες τους φρουρούς. Ποιους καρπούς να δρέψουν από τις άκαρπες αστραχλαδιές; Στέρφες δότριες καρπών που δεν έγιναν ούτε άνθη.
Ανεβαίνουμε προς τ' αστέρια με ένα παράξενο μηχανοκίνητο καράβι. Δεν υπάρχουν νερά, ούτε κίνδυνος για ναυάγια.
Οι φρουροί εκεί, σκοτεινοί, επιβλητικοί, αμίλητοι. Κουρασμένα αγάλματα ηρώων κάποιων πεθαμένων επαναστάσεων.
Πάψε λοιπόν να με κοιτάζεις έτσι παράξενα. Είναι η έλλειψη βαρύτητας που με κάνει να φαίνομαι φτερωτός. Δεν πετάω στ' αλήθεια, πατάω κι εγώ. Όπως κι εσύ... |
