Τρελό

"Φτιάχνεις πρώτα ένα τετραγωνάκι,
σα το κόσμο που 'χεις μέσα στο μυαλό σου,
κ' ύστερα το μαυρίζεις,
όπως πράγματι είναι.
"Δεν είναι τρελό, σα το σκεφτείς;"
μου λες, σίγουρη πως θα σου γνέψω
"ναι".
"Δε πειράζει", συνεχίζεις,
απογοητευμένη που δε σ' απάντησα,
και ζωγραφίζεις μια καρδιά"
Στο στερέωμα του τίποτα

"Στο στερέωμα του τίποτα:
Ρόδες ξεφουσκωμένες κάρων, τετράγωνες,
κατρακυλάνε,
σε τεράστιους μπόγους μεταχειρισμένου χαρτιού τουαλέτας
μετωπικώς χτυπάνε.
Παπάδες, ντυμένοι μπαλαρίνες, με βαριές μπότες,
άρον-άρον, σε κολυμβήθρες μ' αγιασμένα νερά,
από ύψος βουτάνε.
Καλόγριες, με παραμάνες στους γυμνούς αφαλούς τους,
με τα κεφάλια τους σε καφέ χαρτοσακούλες χειροκροτάνε.
Αναποδογυρισμένες τσιμινιέρες,
μπηγμένες στης γης τη πέτσα.
Πάνω τους χρυσοκάπηλοι πολιτικοί πετάνε,
μέσα τους τα χρυσά τους δόντια πετάνε.
Πολεμοκάπηλοι στρατιωτικοί παρακολουθούν
μέσ' από μακριά λάστιχα νερού.
Κορυφαίοι χωροφύλακες, μεταμφιεσμένοι ζωάκια,
μέσα από μεγάφωνα ψιθυρίζουν:
"Τι πες;"
"Γεμίζω με τίποτα τρύπες"

Η ατμόσφαιρα, υπερφορτισμένη, σπινθηρίζει,

Εμείς, εξετάζουμε τις πράξεις τους προσεκτικά, σε βάθος,
κρυμμένοι πίσ' από καπνισμένα τζάμια
που 'χουνε σπάσει από καιρού"
Τα τελευταία φύλλα

"Τα τελευταία φύλλα των δένδρων αντιστέκονται
στο ταρακούνημα τ' ανέμου.
Με τα δόντια βαθιά στα μπράτσα του Νοέμβρη,
που έχει ξαπλώσει αναπαυτικά πάνω στα δένδρα,
ανταλλάσσουν κρυπτογραφημένα μηνύματα,
παρακινώντας το ένα στο άλλο,
μέχρι και τη τελευταία στιγμή,
που ο Νοέμβρης τα ξετινάζει,
με μια τεμπέλικη κίνηση, απ' το σώμα του
σα να τίναζε τη στάχτη ενός τσιγάρου"
Στο Ναό

"Ο αλαφρός αέρας της εκκλησίας
διεγερμένος από κεριά που καίνε και λιβάνι
λυγίζοντας κάτω απ' το βάρος άλλων
πιο φυσικών οσμών, ιδρώτα και χνώτων
από σώματα εμποτισμένα με χημικές ουσίες
και κορεσμένα από σαρκικές απολαύσεις
καθίσταται ανίκανος να ανυψώσει τις προσευχές
προς τα ουράνια δώματα
απ' όπου άχραντοι άγιοι κοιτάζουν σαστισμένοι"
Όνειρα κι ελπίδες μου

"Όνειρα κι ελπίδες μου,
σας σπρώχνω παντού μεσ' τη ζωή μου,
σαν τον αλήτη που σπρώχνει τριγύρω
ένα καροτσάκι του σουπερμάρκετ
γεμάτο πράγματα
που μάζεψε στους δρόμους-
όλη του η περιουσία.
Δε σας αφήνω απ' τα μάτια μου,
κι ούτε σας βάζω στα ράφια-
κι ας σας ακριβοπληρώνω"
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΧΡΥΣΟΥ
1
3
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ "ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ"