ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΤΑΞΙΔΙ
Καλημέρα ταξίδι!
Πώς μπορεί ένα απέραντο ταξίδι σαν και σένα, να φοβάται έναν τόσο δα μικρό ταξιδευτή;
Μια στιγμή πλησιάζεις, τον αγγίζεις κι ύστερα αποτραβιέσαι τρομαγμένο στους τροπικούς σου.
Μοιάζεις σα να θέλεις να προφυλαχτείς σε μέρος απάνεμο από τη θύελλα που τον καταδιώκει. Ύστερα πάλι ξεπροβάλλεις και τον κοιτάζεις καθώς πετά, μα μόλις νιώσεις να πλησιάζουν οι ακτίνες της πύρινης λαίλαπας τρέχεις να κρυφτείς στων αστεριών τα απολιθωμένα δάση.
Εκείνος, χαμηλώνει και σου προτείνει το χέρι του.
Φεύγεις ξανά. Λες και γυρεύεις μια πυξίδα που να δείχνει κολλημένη στο νότο σου.
Είναι θέμα προτεραιοτήτων στις διαδρομές του παράξενου κύκλου σου. Κι άλλωστε, ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ένα ταξίδι να ταξιδεύει με οδηγό έναν απλό ταξιδευτή; Κι από την άλλη, πώς γίνεται ένας ταξιδευτής να ταξιδέψει το ίδιο το ταξίδι του;
Μόνο εκείνοι που τολμούν να ταξιδεύουν χωρίς πυξίδα έχουν ελπίδα κάποια μέρα να γίνουν και οι ίδιοι ταξίδια. Ίσως αυτός να είναι ο μόνος τρόπος να πλησιάσουν το ταξίδι τους.
Μη φοβάσαι, συνέχισε να πετάς. Παρά την έλλειψη πυξίδας, για να γίνει κανείς ταξίδι, πρέπει να παρακολουθεί για αιώνες το πέταγμά σου. Καλημέρα ταξίδι!
15 Ιουλίου 1999
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ