| ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΡΓΟΣ (ΣΕΦΕΡΗΣ) |
 |
|
| "Δε θέλω τίποτ' άλλο παρά να μιλήσω απλά, να μου δοθεί ετούτη η χάρη. Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά-σιγά βουλιάζει και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε από τα μαλάματα το πρόσωπό της κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά" |
| ΑΡΝΗΣΗ "Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι διψάσαμε το μεσημέρι μα το νερό γλυφό. Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ' όνομά της ωραία που φύσηξεν ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή. Με τι καρδιά, με τι πνοή τι πόθους και τι πάθος πήραμε τη ζωή μας λάθος! κι αλλάξαμε ζωή" |
| ΣΤΙΓΜΗ "Στιγμή, σταλμένη από ένα χέρι που είχα τόσο αγαπήσει με πρόφταξες ίσια στη δύση σα μαύρο περιστέρι. Ο δρόμος άσπριζε μπροστά μου, απαλός αχνός ύπνου στο γέρμα ενός μυστικού δείπνου... Στιγμή σπυρί της άμμου, που κράτησες μονάχη σου όλη την τραγική κλεψύδρα βουβή, σα να είχε δει την Ύδρα στο ουράνιο περιβόλι" |
| ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ "Ήταν ωραία τα μάτια σου μα δεν ήξερες πού να κοιτάξεις δεν ήξερα πού να κοιτάξω μήτε κι εγώ, χωρίς πατρίδα εγώ που μάχομαι εδώ πέρα, πόσοι γύροι; και νιώθω τα γόνατα να λυγίζουν πάνω στον άξονα πάνω στις ρόδες πάνω στον άγριο στίβο τα γόνατα λυγίζουν εύκολα σαν το θέλουν οι θεοί, κανείς δε μπορεί να ξεφύγει, τι να την κάνεις τη δύναμη, δε μπορείς να ξεφύγεις τη θάλασσα που σε λίκνισε και που γυρεύεις τούτη την ώρα της άμαχης, μέσα στην αλογίσια ανάσα με τα καλάμια που τραγουδούσαν το φθινόπωρο σε τρόπο λυδικό τη θάλασσα που δε μπορείς να βρεις όσο κι αν τρέχεις όσο κι αν γυρίζεις μπροστά στις μαύρες Ευμενίδες που δε βαριούνται, χωρίς συγχώρεση. Λυπάμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι μέσα από τα δάχτυλά μου χωρίς να πιω ούτε μια στάλα. Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα. Ένα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα, δεν έχω άλλη συντροφιά. Ό,τι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα σπίτια που ήταν καινούρια το περασμένο καλοκαίρι και γκρέμισαν με τον αγέρα του φθινοπώρου" |
| ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ ΣΤΗ ΓΑΤΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΤΟΥΤΗ "Είχε το χρώμα του έβενου τα μάτια της Σαλώμης η Τούτη η γάτα που έχασα, διαβάτη, μη σταθείς. Βγήκε απ' το χάσμα που έκοβε στης μέρας το σεντόνι τώρα να σκίσει δε μπορεί του ζόφου το πανί" |
 |
 |
 |
| ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ |