Genetica en genesis
ONS GENEN ZIJN EN HAAR DEFECTEN ! INLEIDING Het is haast griezelig te zien met welk een mathematische precisie de kosmos is opgebouwd en hoe de mens
daarvan een "levend" afgietsel is : het spiegelbeeld van Zijn. Maar niet allen de mens. Alles wat wij leven noemen —wat ademt en een stofwisseling heeft—, is een repro cq. een fotonegatief van di levendige levende kosmos.
Hetwelk ik onder andere in het artikel "de zin van leven" fragmentarisch aanstipte is nog slechts één duizende deel van de onvoorstelbare wijsheid der overleverde wijsheid uit de oudheid. Een overleverde wijsheid die
de levende kosmos als geheel het "KI" noemde en haar spiegelbeeld het aardse leven "ik" waarin dit alles in notendop is weergegeven. Later –in latere tijden– werd dit weergegeven in begrippen als God
(het goed of goud) en Lucifer (de duivel - de hel met het hellevuur). Ik beschreef hier en daar sumier hoe de ademhaling van de aarde alsmede haar hartslag ontstonden. Ik beschreef hier en daar sumier hoe lichaam en geest
zich verhouden als 52 :1 en hoe onze natuurlijke leeftijd weer 52 x de zwangerschapsduur is. De vergelijkingen ten aanzien van de levende planeet Aarde en ons menselijk lichaam zijn zo onvoorstelbaar vele, dat het geen verbazing
meer wekt dat deze oude "Al-Weters" ons waarlijk zagen als "kinderen van Moeder Aarde". Waarlijk als kinderen zo eigen-wijs en nog mens-"dom" onwetend, waardoor wij als ware kinderen door vallen en
opstaan en door schade en schande wijs moeten worden. Dit door schade en schande en/of door vallen en opstaan wijs worden, is wat ons lijden doet. Dit lijden zijn de littekens - de schrammen en builen, die onze genen met der tijd
tot de ware "gebochelde van Notre Dame" maakten. Mijn leven werd genetisch getekend door één lange reis van vallen en weer opkrabbelen in een eindeloos lijkende zoektocht naar het ontstaan van ziekte. Het leerde mij
zien hoe niet alleen ziekte en oorlog zich in kosmische precicie aan ons presenteert. Het liet mij uiteindelijk beseffen wat de zin van dit alles was.(zie webside over de kosmische zin van leven) In tekening 1- één van de
evolutie-tekeningen - geef ik hier een aionisch beeld van de steeds weerkerende lijdensweg als zijnde een spiegel van de genesis zelf. De groeifasen corresponderen met de incarnatie fase van Moeder Aarde, en de "lijdens-fasen met
haar excarnatie en fight for life die in dit evolutue-artikel weergeven hoe de hartslag van ons mensen een spiegen is van de hartslag van Moeder Aarde. De dubbele lijn die door de dagen getekent is toont onder andere de
genetische veranderingen die wij kosmisch bepaald ondergaan
De Oude Wijzen die zich wijselijk op de achtergrond hielden ook al werden hun woorden spiegelbeeldig of totaal verbasterd geïnterpreteerd. Oude Wijzen, die dit alles niets uitmaakte en alleen dán, wanneer de mensheid dreigde echt te vallen als ware ouders het heft in handen namen en ons de leidraad hergaven om door te gaan. Confusius, Boeddha en Jesus waren daarvan afgezanten.
Een van deze jonge wetenschappen is de genetica, de genen-uitdraai van ons Zijn die we zijn,
waardoor wij de genesis aan het einde onzer dagen zullen herontdekken als … het kalf verdronken is. En wederom gaan we als ware kinderen met deze jonge wetenschap om, denkende dat dàt het beloofde land kan zijn om ons
lijden uit te bannen. Ook deze kennis was al oeroud, alsmede het weten van die groeiende illusie. Het zijn niet alleen de oorlogen die wij met een astrologisch voorspelbare precisie voeren en waarvan zelfs plaats en omvang in de
acupunctuurpunten der aarde "gedrukt" staan. Het zijn niet alleen de ziekten die op gezette tijden als epidemieen iedere Zodiac komen en gaan waarvan AIDS, "HELP" de laatste is voor de verwoesting van een
cultuur door … De Oude Wijzen noemden het "hoogmoed" doch met evenveel recht hadden zij het "heldendaad" kunnen noemen, wetende wat onze taak op Aarde was (zie kosmische zin van leven en dood). Het
waren alle verhalen over incarnatie en reïncarnatie die wij gelijk de bijbelse vertellingen —de voorzeggingen— niet konden lezen omdat wij man"kind" /mens"dom" kinderen van Moeder Aarde bleven. Het waren tevens
alle verhalen over het onstaan van ziekten zelf en de genetische veranderingen die daaraan ten grondslag liggen. De grondoorzaak ervan is de "geest van leven" ons ingegeven door Moeder Aarde en doorgegeven aan ons
materiele lichaam via de zogenaamde zonnevlecht, om dan tenslotte te reïncarneren in het DNA stramien. Het waren tevens de verhalen over onze episodische groei van Sterrebeeld naar haar ascendant - van de binnenkant het DNA naar
haar buitenkant het RNA, waardoor we gaan lijden aan e-motie = niet meer bewegen en ons uiteindelijk als lammeren voor de leeuwen gooien en/of als lemmingen een dodensprong maken. Het zijn slechts enkele sumiere fragmenten van
deze oeroude weetheid, die ik als dokter met veel vallen en opstaan mocht herontdekkingen om daarna de taal te kunnen lezen, die zij ons nalieten. Ik mocht herontdekken wat de Oud Wijsheid bedoelde met de "circle of
contempt" die naar hun zeggen de mensheid deed verkankeren cq. verloederen, waardoor zij als individu en als groep zichzelf gaat vernietigen. Wie had ooit kunnen denken dat "positief denken" hiervan één van de
hoofdkenmerken was die de genen misvormt waardoor het tevens helemaal niet als zodanig beleefd wordt. Achteraf ?! Ja, achteraf is het zo logisch als wat, net zo logisch als hoe kanker ontstaat of AIDS. Maar is dat niet met
alles zo wat men te weten is gekomen ? Er is tegenwoordig veel analytisch bekend geworden over de dubbelketen van DNA en RNA in relatie tot haar celdeling. Het DNA zou de min of meer stabiele keten zijn en het RNA wordt uit het
DNA ontwikkeld als fotonegatief waaruit later weer een DNA tevoorschijn komt. Het RNA is de instabiele cq. vervormbare keten. De wetenschap, die zich met de genen bezig houdt is een zeer jonge wetenschap die door de
technologische revolutie van de laatste 100 jaar een hoge vlucht heeft genomen. Het zijn de twee wereldoorlogen geweest die —"nood breekt wet"— hier een leeuwenaandeel in hebben gehad. Men kwam zoals de taal dit zo mooi
verwoordt "gelouterd" uit de oorlog. Echter, ook de kennis omtrent ons genen zijn en/of de genen zijde van ons wezen is al oeroud en stamt uit de tijd dat éénlingen zichzelf louterden door zichzelf op te sluiten in
afgelegen kloosters ver van de samenleving om te zoeken naar levensessenties die ons tot lijdende leider van het Aardse leven deden worden. De kennis die zij nalieten is onvoorstelbaar groot en hierbij vergeleken staat onze
genetische wetenschap nog in de kinderschoenen. De éénlingen die dit monnikenbestaan verkozen boven de aardse geneugten van "Wein Weib und Gezang" moeten waarlijk gelijk deze tijden van overdadige welvaart die haar
einde aankondigen, uit dat leven gestapt zijn om te zoeken naar het waarom … waarom … waarom … ? Die tot alweters uitgroeiende Wijzen uit die tijd, zo'n 6000 - 8000 jaar geleden, stonden
toen nog veel dichter bij de natuur; een symbiose die wij hedentendage al ver achter ons gelaten hebben. De evolutie van de mens cq. zijn ontwikkeling was zoals door deze wijzen nagelaten voorbestemd om deze weg te gaan : — een
evolutie naar het analytisch denken, een evolutie naar denkwezens /een evolutie van weetwezens naar denkwezens, een evolutie van weten via geweten naar wetenloosheid. En die ontwikkeling was een ontwikkeling van wege een aangeboren
"defect", een missing link zoals later zou blijken. Het vreemde doet zich voor dat wij ons dit geenszins bewust blijken te zijn. Het tegendeel is eerder waar ! Dit geldt op alle terrein en ook voor de genetische
wetenschap. Onze analytisch ge- of verworden geest deed ons groeien naar vaststaande gegevens /vaststaande feiten. Onze analytische geest deed ons groeien beleven naar rechtlijnig denken via vaste punten. Ons analytisch denken
deed ons groeien naar een beheersing van alles om ons heen, inclusief onszelf, waardoor wij —zoals de Oude Wijzen zo fraai verwoordden— het oneindig bewegen in cirkelgangen ombogen in een rechte lijn, waar een begin en een einde
aan zit. Dit maakt enerzijds, zo zeiden zij, dat het Aardse leven eindig is doch tevens dat wij het spel van oneindig bewegen in het "Heel Al" van Zijn louter via vallen en opstaan (= lijden) zullen hervinden. Wij
zullen die wijsheid hervinden aan het einde onzer dagen, als wij die wijsheid totaal hebben verbrand cq. "opgegeten" en het zal ons dan rouw op de maag liggen. Het zal ons rouw op de maag liggen omdat het te laat is.
Dan pas, aan het einde der dagen zullen de duizenden rechtlijnig geworden cirkelgangen waaruit de gehele Kosmos is opgebouwd, weer tot cirkels worden omgebogen. Het is het moment dat ons analytisch brein aan het einde van zijn
rechtlijnig bestaan is gekomen : een lijn, die ons steeds naar beter en meer deed groeien waardoor wij evenredig diep zullen vallen. En dat vallen doet ons buigen; "buigen in cirkels". Een van de duizenden tekenen van
deze zo hoog gegroeide rechtlijnigheden, die ons doet beleven dat we hemelbestormers geworden zijn en de hoogste trede van hoogmoed bereikt hebben, is de ontwikkeling van een denkmachine — de computer. Slechts een enkeling maakt
zich zorgen over deze ontwikkeling als zijnde een teken aan de toekomst wand, dat we daarmee onze menseigenheid = ons denken, als laatste verkwanselen aan een machine. Nog veel minder mensen realiseren zich dat wij zo hoog
gegroeid zijn op de ladder der rechtlijnigheid welke onze genen in de loop der tijd totaal deden verworden, dat wij onszelf totaal beheerst hebben doen "verkalken" tot status zijn en alle leven in dit proces meetrokken.
En nog veel minder mensen realiseren zich dat dit alles ontwikkelings fasen zijn die de mensheid in golfbewegingen van eb en vloed of dag en nacht via zeven plagen en zes hoogconjuncturen moest doorlopen om uit te groeien tot een
ware "Lucifer" die de Aarde "als vanzelf" gaat laten branden in Uranus (zie website De Universele zin van leven en dood). Een van onze allerlaatste rechtlijnige pogingen om de tot chaos verworden genen
rechtlijnig te herstellen is de roep om genetische manipulatie van ons eigen zijn, nadat we eerst op de natuur buiten ons geoefend hebben. Zo U toevallig de website over het ontstaan van kanker gelezen hebt in de hoop hier beter
van te worden, dan bent U, zult U het met me eens moeten zijn, dat de waanzin rond de discussie wel of niet genetisch manipuleren haar absolute hoogtepunt heeft bereikt. WIE BEN IK DAT IK ZEG DAT IK WEET Wie ben ik
dat ik zeg dat ik weet. We leven in een democratische wereld. Het is een wereld waarin via "de meeste stemmen gelden" beslissingen worden genomen : rechtlijnige beslissingen. Het zijn zovele tegenstrijdige dat ze allen
bij elkaar al een cirkel vormen waardoor niemand er meer "wijs" uit kan worden. En die cirkelgang is een neergaande spiraal die ons zo beheerst doet worden dat onze levensruimte (ooit betiteld als motie = leven, in
tegenstelling tot e-motie = uit het leven cq. levenloos) haast tot nul wordt gereduceerd. De wereld om ons heen wordt steeds chaotischer. De gevangenissen zitten boordevol en zij die daarin mochten vertoeven komen daar veelal nog
geharder uit dan dat zij erin kwamen. Het straatbeeld wordt met de dag meer gekleurd door ordebewakers en het aantal wetten /leefregels groeit met de dag. Velen maken zich de grootste zorgen omtrent de jeugd. Zij vormen een
groeiend probleem voor de nu heersende orde der rechtlijnigheid. Zijn zij hun denken aan het ombuigen in een cirkelgang ? Diegenen, die de rechtlijnigheid nog wel hebben, hebben nog slechts één doel : hoe wordt ik zo snel
mogelijk rijk, zodat ik niet meer behoef te werken. Wie ben ik dat ik zeg dat ik weet heb gekregen en zodoende het rechtlijnig pad moest verlaten ? Ik werd gedwongen de samenleving te verlaten omdat ik "weet had
gekregen" van de cirkelgang des levens : the circle of contempt. Was het het noodlottig gesternte waaronder ik geboren werd waardoor ik bij leven 1000 doden stierf en mijzelf deed buigen /ombuigen tot nederigheid ?
Was het mijn erflastige last die ik in mijn genen meedroeg die mij dwong tot zoeken naar de genesis van ons lijden, totdat ik bij de genesis zelf belandde ? Diegenen, die een blik hebben geworpen op mijn curriculum vitae — mijn
levenswandel als zoekende dokter naar de essentie van ons lijden, hebben maar één rechtlijneig oordeel : "Het kan niet waar zijn dat één mens weet heeft van het ontstaan van bijvoorbeeld kanker en/of aids, van
afstotingsreacties van organen na transplantatie en/of ziekte in het algemeen. En dan ook nog denkt mee te kunnen praten over wereldpolitiek, rechtspraak en/of de toekomst ! Het rechtlijneig oordeel is " Absolute
hoogmoed en dus de onzinnigheid zelve ! Ik zal U meenemen naar onze genen zijde waarna U mag oordelen. Misschien mag ik U vragen tevens een kijkje te nemen in de Engelse versie, die dan wel hetzelfde onderwerp belicht doch een
ander aanzien heeft gekregen. Het is als een standbeeld met 1001 gezichten, die nooit in rechtlijneigheid te beschrijven valt. HET MENSELIJK DENKEN EN ONS GENEN ZIJN Het was mijn grootvader die als
wereldse "monnik" zijn leven gaf aan een medisch onderzoek ten aanzien van het fenomeen DENKEN. Hij was behalve arts /specialist en wetenschapper, cyberneticus. Cybernetica is de stuurkunde. Hij was een wereldse
monnik in die zin dat hij zich totaal opsloot in cq. gevangen liet worden door : "Wat is het dat ons stuurt in het groot en in het klein. Dit in het klein was zijn hersenonderzoek als buitengewoon hoogleraar aan
de VU in Amsterdam. Hij analyseerde dat wat ons mens zijn eigen is : Het menselijk denken. De wereld maakte uit zijn analysen een denkmachine en dit nazaadje ging onbewust van dit alles eenzelfde weg en maakte zijn
rechtlijnige analysen tot een cirkel, waardoor ik zijn werk waarlijk afrondde ! Het menselijk denken is het ons gegevene, waardoor wij in staat bleken ons natuurlijk zijn te rekken van ± 40 jaar naar ± 80 jaar. Ons menselijk
denken gaf dat wij na een midlife crisis aan ons tweede leven konden beginnen. Dit menselijk denken zijn geconditioneerde hersenreflexen, zoals wij kinderen conditioneren om zindelijk te worden en honden conditioneren om ons huis
te bewaken. Deze geconditioneerde hersenreflexen zijn overerfbaar waardoor wij met der tijd steeds slimmer groeiden om de dood te ontlopen en tevens andere levens meetrekken. Deze slimmigheids-evolutie deed ons steeds meer
uitgroeien tot een natuurlijk buitenbeentje. Het deed ons uit de natuurlijke symbiose stappen, waardoor wij ons als nadelig effect ons leiderschap tevens belasten met een lijderschap : erflast geheten.
Dit lijderschap wordt veroorzaakt door het denken en vindt haar weerslag in onze genen. Mijn wereldse monniken-bestaan was gelijk die van mijn grootvader. Langzaam maar zeker groeide ik tot een ware toeschouwer, mij steeds meer
verbazend dat niemand meer schijnt te zien waar we mee bezig zijn. Langzaam maar zeker ging ik mij realiseren, dat dàt wat niet meer in onze genen zit of totaal afgedekt is door erflastige ballast, louter om die redenen niet meer
gezien kàn worden. Op gezette tijden —alsof het in de sterren van mijn genen-zijn beschreven staat— komen er mensen op mijn pad die mij "uitmelken", zoals vroeger toen ik nog dokterde om te zoeken in de spelonken van
ons lijden, de patienten degenen waren die mij uitmolken. Het is de menselijke drang van alles willen weten en willen bezitten als eigendom om er … beter van te worden. De meesten haken af op het moment dat het
duidelijk dreigt te worden dat nog beter worden een illusie is. Sommigen houden het langer vol en zij zijn het die mij niet alleen de energie geven om te proberen facetten van de oneindige complexe cirkelgangen op analytische
onderdelen te verwoorden. Degenen die hun energie cq. karakter geven om mij te laten schrijven, bepalen in sterke mate de kleur van het verhaal ! De energie van een karakter zoekt gelijk het yin en yang haar tegenpool
waardoor energie uitwisseling volgt. Het is een natuurwet, een quantumtheorie voor al wat is. Het is vandaar dat de verhalen in het Nederlands en in het Engels zo verschillend zijn. Zij belichten dan wel hetzelfde onderwerp, doch
via een net iets andere invalshoek. Het is als een standbeeld of schilderij waar men op duizenden verschillende manieren naar kan kijken. Het zijn derhalve supplementaire verhalen die tezamen het beeld verruimen.
HET "NATUURLIJK" GENETISCH MANIPULEREN Het betreft hier het verhaal van ons genen manipuleren door een Solar plexus /de zonnevlecht, die de Lunar plexus /de bijniervlecht verbrandt, waardoor wij ons genetisch misvormen
tot bisexuele wezens : Het is de groei naar sexloosheid omdat we door onze beheersing van de nacht, de natuurlijke correcties ten aanzien van ons genenpatroon leerden elimineren. Het betreft hier het vervlakken van de twee
fysiologisch bekende krachtvelden van yin en yang : De "fight en flight reactie" die ons noodlottig gaat worden. Het zijn /waren de krachten die ons onze overlevingsdrift gaven. Het zijn de organen respectievelijk de
alvleesklier en de bijnier die we totaal uitgemergeld hebben. De bijnier-zwakte welke wij eerst onbewust van haar verzwakking "natuurlijk" probeerden te ondersteunen met roken, doch vandaag de dag wordt vervangen door
vitamine C waarvan niemand horen wil dat het vele malen schadelijker is voor ons genen zijn, dan alles wat we daarvoor gebruikten. Het was mijn medisch onderzoek, zoekende naar een "ecologische geneeskunde" d.w.z.
menselijke behandeling met menseigen substraten, waardoor ik toevallig de effecten ervan mocht zien. Het betreft hier het verhaal van de 3 fases leidend tot eliminatie nadat wij twee eerdere pogingen van de natuur succesvol hadden
geëlimineerd. Het betreft hier het verhaal van de uitgebreide onderzoekingen over erflijkheid in relatie met onze "genenlast" die wij met ons dragen. HET DAG EN NACHT RITME Gedurend de dag wordt ons leven
getekend door bezig zijn : dit heette eens het levensgevecht. We zijn ons gelukkig veelal onbewust dat iedere stap die wij zetten het gevaar van struikelen /vallen met zich draagt. Letterlijk en figuurlijk kan iedere stap ons zowel
heil als onheil brengen. Iedere handeling is een afwegen tussen het voor eigen welzijn gevechtje tussen heil en onheil. Die handelingen zijn voor 99% onbewuste. Ze gaan als vanzelf. Dit zijn allemaal geconditioneerde reflexen,
die wij grotendeels geërfd hebben en voor de rest onszelf hebben aangeleerd als door "schade en schande wijs geworden". In de dag heerst het denken over het rechterdeel van onze hersenen, het weten. Of zoals de Oude
Wijzen het noemden : in de dag heerst het Ik over het KI en/of anders vertaald : het individuele yang bewustzijn "ik" heerst in de dag over het collectieve yin bewustzijn. In de nacht heerst daarentegen het KI cq. het
weten. Het zijn de twee complementaire tegengestelde krachten die gelijk de man /de zon - yang en de vrouw /de maan - yin, beide voor leven een vereiste zijn. De yang hersenen regeren over de yin organen en tevens over het yin
gedeelte in iedere individuele cel : het RNA. De yin hersenen regeren over de yang organen, gelijk de vrouw in de nacht de man beheerst en op cel-niveau het yang gedeelte van iedere cel —het DNA— beïnvloeden. Het meest
uitgesproken yin orgaan is de alvleesklier die zijn naam kreeg als orgaan dat alles te vleze maakt. In het latijn heet zij pancreas, de creator van het levensbrood = pan die eens in de Griekse tijd tot de god Pan werd verheven.
Het meest uitgesproken yang orgaan is de bijnier, de complementaire tegenspeler.
In figuur 2. is dit dag gebeuren weergegeven waarin de alvleesklier gelijk de god Pan de voor velen welbekende Zonnevlecht is.
In de nacht - de berustingsfase regeert KI het yin —gelijk de vrouw— over het lichaam en geeft ons de bescherming. Het KI cq.
de voorzienigheid waakt over ons en zorgt ervoor dat we de volgende dag uitgerust ontwaken. Het "bijslaapje" op orgaanniveau heet de bijnier en in het Engels supra-renal : de super rei. Het is het orgaan dat via
bijnierschorshormoon (corticosteroiden) de cellen en het lichaam beschermt tegen gevaar van buiten. Het is de complementaire tegenspeler van het yin orgaan alvleesklier en die ik ter verduidelijking als tegenspeler de "Lunar
plexus" noemde. In de tekening staat hier als nachtwake en corrector van het door de dag verwrongen RNA een vraagteken, hetwelk in de loop van het Engelse verhaal wordt verduidelijkt. Dat ik een vraagteken plaatste is mede
vanwege het feit dat ik de kreet "Lunar plexus" nergens uit de Oude Weetdoos der Wijzen kon terugvinden, alhoewel de nalatenschap over de 5 elementenleer der orgaanwerkingen hier voldoende aanwijzing gaf. Over de
"Solar plexus" waren zij meer dan duidelijk en ik wil mij op generlei wijze met hen meten ! Vandaar mijn vraagteken. Zolang wij ons bij iedere stap bewust zijn ten aanzien van heil of onheil waartussen wij moeten
beslissen, worden onze weethersenen tevens geprikkeld door de twijfel. Maar is er een geconditioneerde reflex opgetreden dan handelen wij volkomen onnadenkend. Het is een reflexhandeling geworden waardoor de weethersenen als het
ware niet meer in de beslissing betrokken worden. Dan kunnen zij in de nacht ook geen correcties meer aanbrengen, die nodig zijn voor het collectieve welzijn. Dit collectieve welzijn is welzijn voor alles wat leeft. Dit
collectieve welzijn staat —gelijk yin en yang in alles wat is— haaks op het individuele welzijn. Door die geconditioneerde hersenreflexen ondergaan de genen veranderingen, zich uitend in heuvels en dalen. Door deze
geconditioneerde hersenreflexen gaan de genen kronkelen gelijk wij konkelen met de waarheid. Door deze geconditioneerde hersenreflexen, zich vastzettend op de RNA keten —het fotonegatief—, wordt de foto zelf —het DNA— meer en meer
belast /behangen met het spiegelbeeld ervan : dalen en heuvels. Alles is zo'n beetje analytisch in rechtlijnigheid onderzocht. Van onze evolutie van niets naar mens is bekend dat wij eens een staart hadden en daarvoor een
vissenbestaan hebben gehad (open kieuwbogen en/of vliezen tussen vingers als geboortedefect). Onze staart zijn we verloren omdat we hem niet meer gebruikten door veranderde leefomstandigheden. De staart was "uit motie" of
"in e-motie" en rust roest deed hem afvallen. Het waren de natuurlijke aanpassingen aan de natuurlijk veranderingen. Wij verstaan onder emotie al lang totaal iets anders. Onze e-motie kunnen we verdelen in
respectievelijk afstotende emotie (negatief) en aantrekkelijke emotie (positief). De emotie van staartverlies is gelijk de negatieve emotie, waarvoor we wegvluchten. Deze laat gaten achter in onze genen (cq. dalen). Het
schoolvoorbeeld van negatieve emotie is het sex-beleven van de vrouw, waardoor ze geleidelijk groeit tot vermanlijking. Dit is hormonaal al evident. Het leidt tot een groei van XX tot XY
: een verarming van haar genen zijn. het schoolvoorbeeld van positieve emotie is het sex-beleven van de man, waardoor hij zijn XY
chromosoom steeds meer gaat behangen met fantazieen totdat ….. Ik kom daar later nog op terug bij mijn erfelijkheids onderzoeken. Hij groeit naar XX. Zo zijn er duizenden verschillende belevingen gevangen in
geconditioneerde reflexen, die ons achtervolgen gedurende iedere sterrentijd, waardoor epidemieen ontstaan van eerst infectieziekten (de pest), vervolgens aderverkalking in lichaam en geest en ons daarna doen verkankeren in ons
Zijn. Deze laatste ziekte is beschreven door de Oude Wijsheid als zijnde de cirkel naar de ommekeer (the circle of contempt), die aanvankelijk culturen lieten verdwijnen en er nieuwe grotere voor teruggaven totdat wij zouden
groeien tot één wereldgemeenschap, waarin hetzelfde zou gebeuren. Het zijn de verwarringen rond de 7 plagen en de 6 culturen geweest en de nalatenschap van de onbegrepen "goddelijke" drie-eenheid van Vader - Zoon en
Heilige Geest, die theosofische wijzen van weleer (o.a. Blavatski) deden vermoeden, dat er nog een aantal culturen zouden volgen. Echter, ook daarin waren de Oud Wijzen van weleer overduidelijk. Zo verhaalden zij dat, "Als
Oost en West elkaar via het Westen weer zouden ontmoeten, het einde daar was van het Aardse leven". Zoals alle cycli in alles terug te vinden zijn, zo is in deze goddelijke drie-eenheid Vader gelijk KI, het collectieve
bewustzijn die door de tijdgeest "Vadertje Tijd" verziekt werd en de infecties bracht. De aderverkalking correspondeert met verstarde denkbeelden over goed en kwaad die wij op onze kinderen plakken ("de Zoon")
en daarna ……. Ik besef me dat ik voor velen nu te snel ga en zal mijzelf terugzetten in de tijd dat ik het erfelijkheids-onderzoek deed. INCARNATIE EN REINCARNATIE Van vader op zoon.
Van moeder op dochter. De vastgeroeste denkbeelden omtrent reïncarnatie (geconditioneerde reflexen ooit ontstaan uit angst voor de dood), zijn nog steeds zeer levendig. Misschien zijn ze wel levendiger dan ooit, nu de angst voor
de dood groeiende is. Het zijn een van de vele vertellingen in vergelijkingen van de wijze monniken van weleer. Het was hun verhaal over het steeds weerkeren van de individuele mens in een ander jasje totdat men
"verlicht" het hemelrijk der hemelen kon binnentreden. Het was ook het verhaal van de wederopstanding der doden aan het einde onzer dagen. In relatie met de prachtige vergelijkingen over de "olijf"-berg (de
lijvenberg of mensenplaag) en de "boom der wijsheid" die wij zouden leegeten, schreef ik in vergelijkingen eens over ons genen zijn, als gelijk een boom met haar jaarringen die alle een spiegel zijn van de vette en magere
jaren : "In de fase dat de boom tot stof vergaat komen de jaar-ringen weer los van elkaar te liggen en tonen ons haar levensloop. De vette ringen (overdaad schaadt) verstoffen het eerst, waarna de tanige levensjaren als ware
wederopstanding terugkomen. Het is het spreken in vergelijkingen daar alles in alles is en elkaars gelijke. Een boom of een mens ? Wat is het verschil wetende dat wij allen eens als plant begonnen en daar in ons
haemoglobine het clorophyl nog met ons meedragen ? Wat is het verschil met het zoute zeewater waarvan ten gevolge van ons landleven, het lichaamsvocht een verzilt afgietsel werd ? Het is gelijk de prachtige vergelijkingen
over incarnatie, het te vleze maken door yang-leven, hetwelk door het yin (aanvankelijk het vrouwelijke) werd afgeremd in een al te enthousiaste individuele overlevingsdrift; zoals de dag in de nacht haar tegenpool ontmoet. Maar
van dat alles is hedentendage niets meer over. Mijn erfelijkheids-onderzoeken, verricht op gezinnen die bij toeval mijn dokterspraktijkje bezochten werd mij ingegeven door enerzijds angst, ziende dat onze gezondheidstoestand per
generatie sprongsgewijs achteruit ging. Anderzijds was het mijn willen weten waarom mijn vader (mijn erflijn) totaal ongeïnteressert leek in het monnikenwerk van zijn vader, hetwelk ik onbewust voortzette. Deze
generatie-"overstap" had ik bij velen zien gebeuren, waarmee het voor mij vaststond dat er ergens een regelmaat in te vinden moest zijn. Zonder het me te realiseren stapte ik wederom —na de ontrafeling van het ontstaan
van kanker— in één van de diepe spelonken van ons menszijn. Wie had kunnen vermoeden dat de man yang en de vrouw als yin beschreven wordt, al tot het verleden behoorde ? Wie had kunnen vermoeden dat ik me met dit onschuldig
lijkende onderzoek midden in het AIDS probleem en de homofilie zou gaan begeven ? Er was er één die zich dat helemaal niet bewust was en dat was ik. Alvorens U te belasten met de uitkomsten van dit onderzoek zelf dien ik
eerst een nadere karakter omschrijving te geven van de begrippen yin en yang. Deze zijn voor iedereen zo nauw verbonden met manlijk en vrouwlijk dat we daar verder niet over nadenken. Ook ik betrapte mij daarop. Het is een
geconditioneerde hersenreflex. Dit manlijk en vrouwlijk relateren we vervolgens aan macht en onderdanigheid, hetwelk in onze analytische denkwereld direct gekoppeld wordt aan heersen en onderdrukt worden. dit is één van de
duizenden vervalsingen van hetgeen de Oude Wijsheid meenden te verhalen met deze begrippen. Zij verhaalden juist dat beide krachten haar complementaire tegenpolen waren, die met het spel der aantrekken en afstoten het leven erin
houdt. Die vastgeroeste "idee-fix" —zoals we die reflexen zo mooi verwoorden— deed onder andere het feminisme eens ontstaan die de vrouw haar manlijkheid deed ontwikkelen waardoor zij nu in de maatschappij haar stem kon
laten gelden. Het bracht ons de twee-verdieners en daarmee de overdaad die op celniveau de cel doet verworden tot kankercel en de maatschappij doet verkankeren (zie aldaar). Zolang wij niet in staat zijn, die vreemde idee fix af te
breken, zullen we doorgaan met het vervolgen van de doodlopende weg die wij ingeslagen zijn. En helaas is er geen weg terug. HET BEGRIP YIN EN YANG MENSEN Terug naar de begrippen yin en yang. Het yang is het denken
en beïnvloedt in het lichaam de yin-organen, waarin de alvleesklier centraal staat : de Solar Plexus. Het yin is het weten en beïnvloedt in het lichaam de yang-organen waarin de bijnier centraal staat. De beïnvloedingen van de
organen via dit yin /yang spel vormt iemands karakter. Zo kan men mensen onderverdelen in yin en yang karakters, die haar basis vinden in orgaan activiteiten. En die orgaan activiteiten kan men meten met bijvoorbeeld
electro-acupunctuur metingen. Iedere "idee fix" cq. geconditioneerde reflex veroorzaakt een beïnvloeding van een van de organen, afhankelijk van de soort emotie waardoor bijvoorbeeld hartelijkheid, zeikers, gallige
mensen ontstaan. En afhankelijk van yin of yang zijn, is de emotie repulsief en/of attractief. Yin en yang karakters gaan dan spiegelbeeldig met die geërfde reflexen om. Het is zoals de vrouw de man "verwijt" zo
opdringerig te zijn, hetwelk de man ervaart als een onbegrepen afwijzing van sex. Het karakter van yang kan omschreven worden als : — creatief omgaan met het leven. Het yin karakter is behoudend en ziet niet graag veranderingen.
Gelijk in het lichaam beïnvloedt de yang mens zijn yinne partner en omgekeerd, waardoor het leven (de genen) zich aan de vele veranderingen constant kan aanpassen. Doch de gezegde luidt "Waar men mee omgaat wordt men mee
besmet" of "De hond gaat op zijn baas lijken", zo verhaalden de Oude Wijzen reeds dat alle yin aspecten in "al wat is" een groei naar yang en alle yang aspecten een groei naar yin doormaakt, waardoor de
krachten van aantrekken en afstoten geleidelijk tot nul gereduceerd worden. En dit is de eindigheid van het Aardse leven. Tezelfdertijd zal Moeder Aarde groeien naar Vader Aarde en dan geen leven meer kunnen voortbrengen. Voor de
Aarde als levende planeet en yin ten opzichte van d zon, gebeurt precies hetzelfde.
In figuur 3. zijn de uitkomsten van mijn erfelijkheids onderzoeken weergegeven. Allereerst valt op dat van de man, het yang,
de "Solar plexus" figuur cq. de heerser over de "Lunar plexus" op orgaanniveau totaal geen sprake is. Bij ongever de helft van de mannen heerste de alvleesklier in activiteit over de bijnier en andersom. Bij de
vrouw was dit beeld hetzelfde. Mijn analytisch denken analyseerde dit als een feitelijkheid, een vast gegeven waar ik verder geen aandacht aan schonk. Het was een gegeven feit. Wat verder opviel was dat een solar plexus creatieve
man of vrouw altijd een partner zoekt cq. heeft die lunar plexus behoudend is. Altijd ! Is dat wat wij liefde noemen ? Bij onderzoek van de nazaadjes bleek dat er een overduidelijke relatie bestond tussen één van beide
ouders : de dominante erflijn : het karakter. Maar tevens viel op dat ± 75% van de kinderen van "vaders karakter" zonen waren en 25% dochters. Voor de vrouwelijke lijn goldt hetzelfde. Tenslotte viel op dat deze
"dominante" kinderen altijd een spiegelbeeldige activiteit van alvleesklier- en bijnierwerking vertoonden. Is de vader yang dan zijn zíjn kinderen yin en voor moeders lijn idem. Was dit normaal ? Meisjes die het
karakter van vader en jongens die het karakter van moeder overerven ? Dat zijn manlijke meisjes vrouwlijke mannetjes. Is dat te relateren aan de groeiende "macht" van homosexualiteit en bisexualiteit ? Is dat
te relateren aan het groeiend aantal scheidingen ? Is dat te relateren aan de veranderde moraal in onze samenleving waar de vrouw zich steeds duidelijker in manifesteert ? Indien wij dit onderzoek nu zouden herhalen, zo'n
15 jaar later, zullen die verschillen nog veel extremer zijn. Dat betekent dat het helemaal geen vaststaande gegevens zijn. Het zijn louter moment opnames, die ik destijds als vaststaande feiten analyseerde. Langzaam maar zeker
drong het tot mij door dat de sexuele kracht (de collectieve overlevingsdrift voor de mens) aan het verdwijnen is. Dit zijn de gevolgen van pieken en dalen in onze genen. Dit zijn verzwakkingen van de organen : in dit geval de
sexorganen.
