Midden - THAILAND
 17 feb.2003 t.e.m. 25 feb. 2003
** 18 februari 2003 **
De Thaise spoorwegen hielden hun faam hoog. We kwamen om 23u20, precies 1 uur te laat, in Bang Saphan Noi aan.(noi=klein) Het nadeel is, als je 'off the beaten track' gaat, dat je dan niet weet of er wel guesthouses of hotels in het plaatsje zijn waar je naar toe gaat. We hadden weer geluk. Er was net een feestje bezig in het dorpje, zodat we toch nog wat mensen wakker vonden. In Thailand gaan de mensen nogal vroeg slapen en staan ook weer op bij het eerste ochtendgloren. Er sprak wel niemand Engels, maar we kregen ze toch duidelijk gemaakt dat we een slaapgelegenheid zochten. Een vriendelijke inboorling bracht ons een 5 km verder naar een resort waar we een luxe bungalow (airco-tv-koelkast) konden betrekken tegen 400 bath per nacht. De volgende morgen kwamen we er achter dat we de enige klanten waren, niemand sprak er iets anders dan Thais, ontbijt was niet verkrijgbaar, slechts een paar Thaise soepen op de menu, het strand was maar povertjes en in de wijde omtrek was geen ander restaurant of onderkomen te bespeuren. We besloten dan maar verder te trekken naar Bang Saphan Yai (yai=groot). Misschien was daar meer keuze. Vervoer was nog even een probleem (geen bussen, taxi's of tuktuks in de buurt), maar we vonden toch een vriendelijke buurman bereid om ons de 10 km verderop te voeren.
In Bang Saphan Yai hebben we een leuk houten bungalowtje gevonden bij Suanluang Beach (een 5-tal km van het centrum) en hebben ons meteen ook maar een scooter gehuurd want alles ligt hier nogal ver uit mekaar. Morgen trekken we weer verder noordwaarts naar Prachuap Khiri Khan. Na een dagje rondtoeren in Bang Saphan hebben we het wel gezien. Vanaf nu proberen elke dag een beetje verder noordwaarts richting Bangkok te reizen om er dan zaterdag te arriveren.

** 19 februari 2003 **
Waarom haast een mens zich toch om op tijd op het station te zijn. De trein naar Prachuap Khiri Khan, die om 8u48 zou vertrekken, kwam om 9u45 het station binnen geboemeld. Nu ja, klagen mogen we eigenlijk niet als je weet dat een ticket slechts 16 bath kostte voor de ongeveer 80 km. Het probleem is dat de zuidelijke lijn in Thailand over 1 spoor moet, zodat als 1 trein te laat is, ze allemaal vertraging oplopen. Hoog tijd dat ze op deze druk bereden lijn een 2e spoor bijleggen.
Prachuap Khiri Khan, het hoofdstadje van de gelijknamige provincie, was onze volgende stop op weg naar Bangkok. Het toerisme is niet echt doorgebroken en 'the seafood' zou de beste en goedkoopste van Thailand zijn. We hebben weer een scooter gehuurd en zo het stadje en omgeving verkend.  Eerste hoogtepunt was Ao Manao, een prachtige baai omringd door een zo goed als verlaten wit strand met kleine eilandjes dicht bij de kust. Om er te geraken moet je door een Thaise luchtmachtbasis die de baai bewaakt, een gevolg van de Japanse invasie in 1941. Pas sinds 1990 is het strand weer toegankelijk voor het publiek. Andere aanraders voor toekomstige bezoekers waren Khao Chong Krajok (spiegeltunnelberg), genaamd naar het gat dat door de berg loopt en een effect geeft alsof het de lucht weerspiegelt, en ook Bang Nam Lam, een vissersdorpje, waar men nog houten vissersboten maakt volgens de traditionele Thaise methoden. Morgen gaat de tocht door de Prachuap Khiri Khan provincie verder en trekken we naar Hua Hin, de grootste badplaats in deze contreien.

** 21 februari 2003 **
Hua Hin, zeer lang een pure Thaise badplaats, is de laatste jaren goed op weg een klein Pattaya te worden. De toeristen zijn een mix van 3e leeftijd vakantiegangers en de wat lelijkere, papperige sextoeristen die de girliebars frequenteren. Normaal gezien zouden we vandaag weer verder gereisd zijn, maar gisternacht hebben we een te grote hoeveelheid Singha beer verzet, zodat we besloten hebben om nog een dagje uit te blazen alvorens verder te trekken. Iets waar Hilde zeker niet rouwig om is, want ze hebben hier ook veel winkeltjes en pizzeria's.

** 22 februari 2003 **
Ondertussen zijn we dan toch per bus naar, het ons bekende, Bangkok gereisd. Een 3-tal daagjes zullen we hier blijven, want dinsdag vliegen we weer naar India. We zijn er nog niet uit hoe we van Madras naar Goa zullen reizen. Minstens 30 uren zullen we in de trein moeten zitten. Ik denk dat ik, als we in Madras aankomen, toch eerst eens ga informeren hoeveel een vliegticket kost.
In Bangkok zullen we onze tijd verdelen tussen shoppen en die dingen te bezoeken waar we vorige keren niet aan toe gekomen zijn. Ceedees kosten hier maar 100 bath of 2,5 euro (illegale kopies natuurlijk). Zo kan ik mijn muziekcollectie weer eens gevoelig uitbreiden. Ook van alle denkbare computerprogramma's zijn hier illegale kopies te vinden tegen 4 euro. Voor de dames is het hier een waar winkelparadijs met een uitgebreide keuze van kleding, juwelen en allerlei prullaria (souveniers....).
Ook Bart en Cynthia zullen we hier waarschijnlijk weer ontmoeten, want zij vliegen in de nacht van maandag op dinsdag weer naar Belgenland.
Foto's van Bang Saphan, Prachuap Khiri Khan en Hua Hin zijn nu te bezichtigen op de fotopagina.

** 24 februari 2546 (Thaise jaartelling) **
Natuurlijk konden we geen afscheid nemen van Bangkok zonder zijn zoo bezocht te hebben. Een mooie verzameling beesten, maar de dierentuin van Chiang Mai vond ik toch veel avontuurlijker (grotere kooien, bergachtig landschap...) en die van Mysore (India) was mooier aangelegd. We waren er zo vroeg mogelijk vanuit KhaoSan road te voet naar toegewandeld (4 km), wat geen sinecure is in deze overweldigende hitte. Zo waren we bij de eerste bezoekers en konden we rustig alles bewonderen. Foto's nemen van dieren in gevangenschap, die de hele dag vooral slapen, is misschien niet zo avontuurlijk als echt in 't wild, maar toch probeer ik altijd om toch minstens 1 mooie foto aan zo'n bezoek over te houden. Niet echt een geslaagde poging trouwens. Zie op de fotopagina.