Vakantie perioden zijn toch de beste weken van het jaar. Iedereen is lekker thuis en we rommelen maar een beetje aan met dingen die we moeten doen. Meer als dingen de we moeten doen, doen we ook niet.
Vakantie is voor ons gewoon thuis, we zijn geen mensen die weg moeten naar verdere oorden of streken. Liever niet als wel eigenlijk. Er is natuurlijk die hele beestenboel die oppas nodig heeft, en waar vind je iemand die je de hele kudde over kan nemen en in leven kan houden.
De eerste twee weken van augustus waren Boyd en Richell logeren in Nederland. Met nog maar 1 kind om ons heen konden we dus aardig aan de gang met de jongensslaapkamer die klaar moest. De wanden wilden we met structuurverf doen, er moest een nieuw bed komen, een tapijt en een buro.
Eerst maar eens inkopen doen bij de bouwmarkt. We namen een karretje, omdat er niet zo een zitje voor een kind inzat dacht Rob Sam wel gewoon in de kar te zetten. Sam zat in het karretje, besefte dat dat niet de manier was waarop hij wilde reizen en zette dus een flinke stem op:” HELLUP HELLLUUUUUUPP” Tja bekijks heb je met zo een kind, maar we hebben hem toch maar weer uit de kar gehaald,verfspullen gekocht en toen richting tapijtzaak waar we een blauw tapijtje uitzochten.
Thuisgekomen blijkt het toch altijd weer meer werk te zijn als je verwacht en de klok tikt altijd sneller dan anders. De temperaturen van boven de 30 graden hingen ook al in huis dus het duurde al met al langer dan we hadden verwacht. Vele malen de dorstige keel smeren en op tijd duikje in ons zwembad.
Tijdens de werkzaamheden boven liep Sam constant bij de pappa in de buurt en ooooow wat vond ie alles:” mooi he, pappa?”. De deur boven aan de trap was dicht als Sam boven was tot Rob even naar boven liep om iets te pakken. Sam erachteraan naar boven en toen hij naar beneden wilde lopen ging het een stapje mis. Rob zag hem zo van de trap af naar beneden vallen waar het kindje gillend bleef liggen. Ik was eerder bij Sam als Rob en tilde hem zonder de schade eerst op te nemen op. De schade bleek dus even later een dikke gescheurde lip en zijn oogjes draaide constant weg. Heel naar, zeker toen hij ook ging overgeven dus we hebben hem maar vlot een blousje aangetrokken en gingen richting SPOED/ EHBO in het ziekenhuis. Tijdens het ritje werd zijn voorhoofd steeds blauwer en de rug van zijn neus ging opzetten en hij begon te snurken daardoor.
In het ziekenhuis werden we zeer vriendelijk en vlot geholpen door een chirurg die verdacht veel op professor Einstein leek. De lip hechten wilde hij liever niet als wel omdat het lipje opgezet was en dat de hechtingen waarschijnlijk een lelijker litteken zouden veroorzaken. Een hersenschudding was niet uit te sluiten maar hij had 24 uurs dienst op de ehbo die dag en vond dat we hem niet op hoefde te laten nemen omdat het voor zo’n klein mannetje eigenlijk beter is als ie gewoon thuis is in eigen omgeving. Als we twijfels hadden over de gezondheid zou hij toch in het ziekenhuis zijn en wist ie hoe en wat.
We konden dus weer richting huis en we waren weer gerust want het kereltje had weer voldoende babbels.
