Het komt wat surrealistisch over als we op de klanken van de megahit van Simon & Garfunkel de Col de la Lombarde bereiken. De muziek is afkomstig uit de speakers van een heuse frietkot dat door een Belg met een 4-wheeldrive omhoog is gezeuld. En, eerlijk is eerlijk, op 2360 meter bij een strakblauwe lucht en heerlijke temperatuur, klinkt het beter dan ooit.
2 uur eerder zijn we net voor Sambuco in Italië ‘losgelaten’ uit de camper en volgwagen van Peter en Math, zodat we nog even kunnen lostrappen voor de 21 kilometer naar BIG 309, de Col de la Lombarde, of de Colle di Lombarda. Sambuco ligt aan de SS21, de doorgaande weg naar Cuneo, op een kleine 20 kilometer van de Col de Larche (of Colle della Maddalena), een grenscol tussen Italië en Frankrijk.
Het dal is nog groen en fris als de eerste haarspeldbochten vanuit Vinadio ons direct tot enige voorzichtigheid manen. De percentages lopen in de eerste 10 km zomaar op tot bijna 10 procent en met de dag van gisteren op ons netvlies, is het raadzaam gedoseerd te ‘geven’. De weg is erg smal en we volgen het riviertje de Santa Anna omhoog richting Santuario di Santa Anna, een klein bedevaartsoort met een grote aantrekkingskracht op Italiaanse toeristen. Fransen zie je hier bijna niet. Gelukkig is het middenstuk van de beklimming wat vlakker zodat we op het gemak kunnen genieten van een groots decor. Er zijn hier nauwelijks nog bomen en we horen de eerste marmotten weer fluiten.
De weinige toeristen die met de auto omhoog gaan, kiezen allemaal voor het bergdorpje, zodat wij alleen zijn voor de laatste 8 kilometer naar de col. Bergmeertjes, grillige rotsformaties, vergezichten, de Lombarde heeft het allemaal. We zien de camper van Peter al van ver staan; hij schittert in de zon. Als enige kon hij al wat langer van uitzicht én muziek genieten…
* Col de la Lombarde BIG 309
* Col de la Bonnette BIG 308
* 129 Kilometer
* 3300 Hoogtemeters
* 30 - 35 graden
RITPROFIEL
ROUTE
Ondertussen is het dal van de Tinnée ontzettend warm geworden, zodat we voorzichtig beginnen aan de resterende 40 kilometer naar de Col de la Bonette.(BIG 308) Bij St. Etienne begaan we een vergissing, door de weg ‘omhoog’ te volgen die oa afbuigt naar Auron. Beter is het om gewoon ‘onderlangs’ te gaan en de rivier te volgen, want nu maken we nog wat additionele hoogtemeters en daar zitten we bij deze temperatuur niet op te wachten.
De Bonette zelf is door zijn hoogte van 2802 meter en zijn lengte van 26 kilometer een fenomeen. De stijgingspercentages vanuit St. Etienne zijn best goed te verteren en zo tussen de bomen door is er nog niets aan de hand. Ik voel me met de kilometer sterker worden. Na een klein bergdorpje wordt het landschap opeens heel erg kaal en desolaat. Het gaat niet meer zo gemakkelijk en ik ben blij dat ik bij het verlaten fort Camp des Fourches nog even kan bijtanken bij de camper van Peter. Even later sluit ik weer aan bij Philip. De Col zelf is richting het westen goed te zien, ook als ik zelf naar het oosten lijk te fietsen….
Even voor de top is Philip er opeens vandoor. Laat maar gaan, het is nog ver naar Parijs bedenk ik me. De laatste 500 meter langs de oostkant van de Cime, zijn een cadeautje van Franse wegenbouwers om fietsers toch vooral volledig buiten adem bij het monument te laten parkeren. Even later staan we te genieten van de stilte en het zeer indrukwekkende landschap. Met een beetje fantasie kun je vanaf hier de middellandse zee ruiken...
De afdaling naar Jausiers is 23 kilometer lang en voert langs wat verlaten defensiemateriaal en een paar bergmeertjes. De concentratie nog even vasthouden en dan rollen we het dal van de Ubaye weer in. Met nog 20 minuutjes uittrappen naar Barcelonnette schrijf ik in gedachte twee weergaloze cols bij op m’n BIG-palmares. Twee cols, die ik nog heel lang zal koesteren.
