Het heeft de afgelopen nacht geregend en het wegdek is nog nat. We rijden per auto naar Baveno. Fietsen is langs het Lago Maggiore namelijk geen pretje. Tussen het water en de direct vanaf het water oprijzende bergen is er namelijk maar weinig ruimte voor wegen. De enkele weg die er is wordt dan ook druk bevolkt met veel verkeer.
In Baveno stappen we op om over die drukke weg naar Stresa te fietsen. Daar gaan we onder de spoorlijn door en beginnen we aan de 20 kilometer lange helling naar de top van de Mottarona (BIG 733). Een, in deze omgeving, zeer bekende klim. Veel toeristen gaan hier met de kabelbaan omhoog maar ook over de weg gaan velen naar boven. Op de Mottarona is het zicht op het Lago Maggiore en Lago Orta namelijk ongeėvenaard.
Vandaag echter is het rustig. Dat komt omdat de Mottarone is gehuld in een deken van mist. Op de bijna 1500 meter hoge berg is vanaf een hoogte van 1000 meter nauwelijks zicht. Voor fietsers betekent dat een rustige weg en dus heerlijk klimmen. Echt heerlijk gaat het echter niet. De klim loopt heel onregelmatig en dat voelt niet goed. Snel wisselen stukken van 12 % af met stukken van 3 %. Er is dus geen gelegenheid om in een soort flow te komen. Slechts de laatste 4 kilometer zijn vrij constant maar dan zijn ze wel 10 %.
Afgepeigerd bereiken we de grijze en koude (4 graden) top. Totaal geen uitzicht en mooie plaatjes schieten is er dus niet bij.
Een paar dagen later zullen we met onze partners per kabelbaan de top nog bezoeken. Op die heldere dag krijgen we tenminste nog een mooie indruk van het fantastisch vergezicht vanaf deze schoonheid.
