Al een week lang volgen we de weersvoorspellingen voor Wallis. Die ware niet slecht met uitzondering van deze vrijdag. Veel regen wordt er verwacht en boven de 2000 meter zelfs sneeuw. Als we ’s morgens het balkon oplopen blijkt het best mee te vallen. Het is droog en de lucht ziet er vrij rustig uit. Dus niet aarzelen en snel naar het ontbijt.
Met de BIG-vrienden hebben we afgesproken om te verzamelen bij Sierre. Dat ligt aan het begin van de vallei van Anniviers. Door deze vallei loopt de klim naar Glacier de Moiry en Chandolin. Als we op de afgesproken tijd arriveren is er niemand te zien. We besluiten nog even te wachten maar uiteindelijk gaan we met z’n tweeën omhoog naar Glacier de Moiry. Aan het begin van de klim staat Wim van Els zich klaar te maken voor vertrek. Van Wim horen we dat Axel Jansen en Jules Dejace al eerder aan de klim zijn begonnen en dat de anderen zo komen. Inderdaad verschijnen Gabriele Brunetti en Mauro Repetti maar om daar ook nog op te wachten (zij moeten zich nog omkleden enzo) zien we niet zitten. Wim heeft de Moiry al in de pocket en gaat vandaag alleen voor Chandolin. Omdat het eerste deel tot Vissoie hetzelfde is rijden we samen verder. Het is nog droog maar de lucht begint te betrekken.
Vlak voor Vissoie halen we Jules Dejace bij. Jules heeft de respectabele leeftijd van 78 en is nog boordevol plannen. Zijn tempo is gestaag maar voor ons jonkies kan er nog wel een tandje bij. Verkeer rijdt hier nog volop. Zelfs stadsbussen denderen omhoog en omlaag. Zo’n bus weet bij een rare inhaal manouvre Hans nog flink in het nauw te brengen. De chauffeur krijgt nog wat verwensingen toegeschreeuwd maar dendert lekker door.
In Vissoie vallen dan toch echt de eerste druppels. We slaan rechtsaf naar Moiry en Wim zal hier linksaf gaan richting Chandolin.
Er volgt voor ons een korte afdaling maar dan gaat het toch echt weer omhoog naar Grimentz. Vlak voor dit prachtige Alpendorpje begint het te hozen. Er zit weinig anders op dan door te gaan. Nat zijn we toch al. Hans staat even later nog met een lekke band ook. Samen verhelpen we het euvel en we besluiten bij elkaar te blijven. Met nog 1 reservebandje wil je geen risico’s nemen.
Op de top vlakbij de gletsjer van Moiry maken we snel een foto en trekken de handschoenen aan. De jasjes hebben we al eerder aangetrokken. We keren terug naar de tunnel bij de stuwdam. Daar is gelukkig een restaurantje en we ontdekken daar ook een bushalte. Het zal toch niet zo zijn dat die bussen hier op 2350 meter hoogte een stel idiote fietsers op komen halen?
Als we in het restaurant zitten na te schokken druppelen de andere BIG vrienden letterlijk binnen. Zelfs de oude Jules heeft de ontbering doorstaan. Morgen komen we de klasbak weer tegen in de klim naar Dixence. Met koffie, soep en broodjes komen we bij maar nat blijven we.
De bus blijkt na 2 uur wachten echt te komen en het fietsenrek biedt precies plaats aan onze 6 fietsen. Die wegpiraat van net is nu onze beste vriend.
De hellingen van de omringende bergen zijn inmiddels helemaal wit. Ik had er niet aan moeten denken af te dalen onder deze omstandigheden. En die Chandolin die komt nog wel een keer.
