Het beeld van de winnende Michael Boogerd staat op mijn netvlies als ik ’s morgens om 7 uur wakker word. De kus op de ketting in de hand van Boogie is absoluut verbonden met de Madeleine en La Plagne. Twee bergen uit de Koninginnerit van de Tour 2002, die van Les Deux Alps naar La Plagne voerde. Ze staan voor vandaag, onze eerste Alpen etappe, op het programma.
Het is goed dat we op de dag van aankomst de benen hebben losgetrapt. Niet alleen voor de benen maar ook voor de plaatselijke bekendheid. Zo ontdekten we dat het niet noodzakelijk is om via de N90 van Bourg St. Maurice naar Aime te rijden. De veel rustiger D220 aan de zuidzijde van de Isere bleek daarvoor veel geschikter, lees rustiger. Peter meldt zich om 8.30 uur bij het hotel. We laden onze spullen in de camper omdat we de komende 2 nachten in St. Jean Maurienne zullen doorbrengen. Exact om 8.45 uur stappen we op de fiets en laten het hotel achter ons. Via de D220 rijden we naar Macot waar de beklimming van La Plagne begint. Het dal is een uitstekende aanloop naar de klim. Het weer is ook nog eens geweldig. De lucht is strakblauw. De benen voelen goed en we zijn warm als we aan de weg omhoog beginnen.
La Plagne is een heerlijke gelijkmatige maar lange (20 km) klim. De percentages zijn fors maar goed te doen. Daarnaast is het wegdek goed en breed en is het rustig op de weg omhoog. Kortom een prima helling om deze fiets 3-daagse mee te beginnen.
Hans, die aan de hand van de schema’s van Jabik Jan Bastiaans, fors (5.500 km) en uitgebalanceerd heeft getraind laat op deze klim al zien over de goede klimbenen te beschikken. Ik heb voor deze trip ruim 7.000 kilometer in de benen. Niet allemaal kwaliteitskilometers maar ze tellen wel.
Halverwege de klim ontwaren we in het noordoosten een witte top die boven de rondom ons liggende bergen uitpriemt. Waar hebben we die eerder gezien? Op onze trip in 2003 in de Haute Savoie vergezelde deze grootheid ons al en ook nu zullen we de Mont Blanc regelmatig in het zicht krijgen.
In een vlot tempo en zonder noemenswaardige problemen melden we ons om 11 uur in La Plagne waar Peter en zijn trouwe metgezel Bonkie ons staan op de wachten. Een sanitaire stop en een stoot koolhydraten werken we snel weg en dalen weer af naar Macot.
Om van Macot naar Moutiers te komen moeten we toch echt over de N90. Gelukkig is er een smalle fietsstrook en ook in de goed verlichte tunnel is er ruimte voor fietsers. Na Moutiers zijn we even de weg kwijt en blijven we N90 volgen richting Albertville. We zien het bord “autoweg” over het hoofd. In de dan volgende tunnel worden we door het overige (vracht-) verkeer door luid toeteren geattendeerd op onze fout. Dan is het al te laat want omkeren blijkt geen optie. Bij Aigueblanche verlaten we snel de N90 en rijden binnendoor naar Le Lechere voor de lunch. Vergeefs zoeken we een geschikte gelegenheid. Dan toch maar verder om te beginnen aan de Col de la Madeleine. Peter zoekt in de klim een geschikte parkeerplaats om dan maar bij de camper te lunchen. Na 2 kilometer klimmen heeft hij die plek gevonden. Na een snelle hap stappen we op voor de tweede forse klim van de dag. Deze 24 km lange helling heeft gelukkig 2 korte stukken die praktisch vlak zijn. Altijd lekker voor het herstel. Direct zet ik er een flink tempo in. Hans vraagt zich af waarom maar klampt goed aan. Dan, na Celliers, begint het echte werk en moet ik duidelijk een stap terug doen. Met percentages van 8 tot 10 procent moeten we daar echt alles geven om de top te halen. Het warme weer doet een aanslag op de vochthuishouding. Behoorlijk uitgewoond komen we weer samen boven. Toch niet zo goed gedoseerd blijkbaar. In de refuge laten we ons de cola en icetea goed smaken. De afdaling is geweldig. Lekker ruim en mooi asfalt. Met hoge snelheden razen we snel naar La Chambre. Via het dal over de N6 uitbollen naar St. Jean de Maurienne. Hotel de L’Europe is snel gevonden. Het ietwat vergeelde maar verder nette hotel is 2 nachten ons onderkomen.
