Zoals bij veel beklimmingen op de fiets, zit ook het venijn van de Joux Plane onmiskenbaar in de staart. Percentages die schommelen tussen de 9 en 10 procent gedurende 4 kilometer en je weet meteen weer waarom fietsen in de bergen totaal anders is dan fietsen achter de Hondsbossche Zeewering. En dan hebben wij nog voor de relatief ‘eenvoudige’ beklimming via de Route d’Êté vanuit Samoëns gekozen. Moeilijk is ‘ie, loodzwaar, onbarmhartig ook, maar eenmaal volbracht schenkt de Joux Plane de fietser een enorme voldoening. Het uitzicht vanaf deze col op de Mont Blanc is werkelijk spectaculair en doordat de lucht gedurende 3 dagen strakblauw blijft, wordt de hoogste berg van Europa een vertrouwde metgezel op onze driedaagse tocht door de Haute Savoie.
De dag van aankomst zijn we neergestreken in Châtillon sur Cluses in hotel Le Bois du Seigneur. Een bijzonder hotel is het niet, maar als vertrekpunt voor een paar dagen fietsen kan het bijna niet beter. We hebben een programma samengesteld, waarin we bijna 10.000 hoogtemeters ‘gaan doen’, waarbij we zeker 10 Passacols voor onze BIG willen ‘scoren’. (zie de homepage over het hoe en waarom van BIG).
Voor ons als laaglandfietsers een enorme uitdaging, al mogen we onszelf inmiddels enigszins ervaren klimmers noemen, na fietstochten in de Ardennen, Zwarte Woud en de Dolomieten. Naast de Joux Plane, staan oa de beklimming naar Avoriaz, le Salève, de Col de la Colombière en de Cormet de Roselend op het programma.
Chatillon-sur-Cluses
Oversteek rivier Giffre
Samoëns
Col de Joux Plane
Morzine
Avoriaz
Lac de Montriond
Oversteek D902
Col de l'Encrenaz
Insteek D308
Col de la Ramaz
Mieussy
Chatillon-sur-Cluses
Dagtotaal hoogtemeters 3150
Dagtotaal kilometers 118
Na de pasta staan er nog twee beproevingen op ons te wachten. Col de L’Encrenaz en de Col de la Ramaz. De Encrenaz is slecht te vinden vanuit het dal in Morzine, maar eenmaal bereikt is het meteen flink raak. Een zeer lastige klim, van bijna 8 km en met hele stukken tegen de 10 procent stijging. Met het ritme van de hartslag op het omslagpunt trekken we in gestage cadans omhoog. Naast een zucht is er soms in de verte een vloek te horen…. Echt gemakkelijk gaat het niet meer.
De temperatuur haalt tropische waarden deze dagen in Frankrijk dus zoeken we boven op de col verkoeling in de schaduw van een schuur en vullen we de bidons met water uit de bron. Er volgt een korte afdaling richting de Ramaz. Voor deze col ligt echter eerst de Col la Savolière. 3 Kilometer lang consequent 9,5 procent doet ons diep in de reserves tasten… Na het skidorp Praz de Lys zit het ergste erop en volgt met de Mont Blanc in de rug nog een kleine 2 kilometer naar de top van de Ramaz. Bovenop monstert de Witte Berg ons goedkeurend waarna we gebruik maken van het heldere weer om alles op de gevoelige plaat vast te leggen.
De afdaling naar Mieussy is er één om in te lijsten. Hoge snelheden, goed wegdek, rotswanden, schitterende vergezichten. Onder ons door schieten de namen van Halgand, Armstrong en Wielinga; namen van coureurs die hier eerder dit jaar de Dauphiné reden.
Eenmaal in het dal, is het nog 10 km uitrollen naar het hotel. De benen zitten vol, de pijp is leeg, maar niemand pakt ons deze passacols af. Het was een schitterende dag.