HET WAANZIN VAN EEN ISLAMITISCHE MIGRANT

Sedert 1975 vindt de aankomst van migranten plaats onder 'druk', dat wil zeggen dat ze komen doordat ze zich opdringen. Een allochtone werkloze of bijstandstrekker leeft hier beter dan al werkend in zijn thuisland. Met de massale komst van illegalen sedert het midden van de jaren 70, ziet men dat het niet Europa is dat een beroep doet op de allochtonen uit economische behoefte, maar dat zij zichzelf opdringen. De aanwezigheid van immigranten (genaturaliseerd of niet) is een rem op de economische groei door hun enorme kosten, hun lage niveau van deskundige vakbekwaamheid, ondanks alle opleidingen die men hen aanbiedt, en het is ook de reden van een algemene verslechtering van de kwaliteit van het leven en de sociale samenhang.

De intra-Europese immigraties, die nooit voor problemen op het gebied van integratie gezorgd hebben, vergelijken met de massale komst van Afro-Aziatische bevolkingsgroepen staat gelijk aan het verborgen houden van de etnische realiteit van de menselijke samenlevingen.
De Islam is onverenigbaar met de Europese waarden, en staat vijandig tegenover de westerse wereld. Er is een vorm van oorlog gaande, tussen de Islam en het Westen.  De overheid ertoe aanzet om de allochtonen te willen spreiden over haar territorium: dit veroorzaakt dat de autochtonen opnieuw moeten vluchten (niet uit racisme, maar omdat het etnische samenwonen fysiek ondraaglijk is) en het leidt tot nieuwe getto's. Leven in getto's, of beter gezegd, vanuit hun standpunt, leven in gebieden bevrijd van de Europese wetten en welke gebieden ook nog eens onophoudelijk worden uitgebreid, dat is hun strategie.

Van de andere kant, de betrokkenen voelen zich helemaal niet ontworteld: zij nestelen zich tegelijkertijd in de islam, het arabisme en turkisme en in de etnisch zwarte Amerikaanse cultuur.

In tegenstelling tot de hersenschimmen van de rechtse gemeenschap die zich inbeeldt dat het islamo-arabisme en turkisme van de voorsteden een uiting is van de strijd tegen het amerikanisme, moet men zeggen: de jonge immigranten hebben een tegencultuur geschapen.
De jonge immigranten zitten zeer goed in hun vel, maakt u zich om hen geen zorgen; zij zien zich als binnengedrongen strijders, zij vernietigen de cultuur ,maar het is niet zo dat zij zonder cultuur zijn. Ten bewijze: de houding van de jonge blanken die contact met hen hebben en die, door nadoen, hun aparte manier van spreken aannemen, hun manieren, hun muziek, zich volledig onderwerpen aan hun invloed en een verontrustende culturele achteruitgang ondergaan. We kunnen aannemen dat, om de (relatieve) vrede te bewaren en vooral als blijk van onderdanigheid, een zeker aantal jonge Europeanen zich bekeert tot de islam en zijn ondergeschiktheid aanvaardt. De Islam is eerder een totalitaire machtsideologie, dan een godsdienst. De Islam wil de Europese waarden en beschaving vervangen door zijn eigen waarden en beschaving. Het doel is een Europa met Islam als meerderheidsgodsdienst, en met de sharia in plaats van de Europese juridische traditie. De westerse beschaving is joods-christelijk, en de vijandigheid van de Islam is ten dele gericht tegen het Jodendom en het Christendom. Moslims stellen voortdurend eisen aan niet-Moslims, met als doel hun eigen waarden op te leggen: deze houding vloeit voort uit hun religie. Toegeven of compromis leidt slechts tot meer eisen. De eisen zijn mede bedoeld om niet-Moslims (vooral Joden en Christenen) tot de status van dhimmi te reduceren. De juiste houding voor Europeanen zou zijn, om alle eisen van de Moslims resoluut af te wijzen, maar de Europese elites willen dat niet. Ze doen zelfs concessies voordat de eisen zijn gesteld. Het is deze houding die met dhimmitude omschreven wordt: het is een vorm van verraad aan de westerse beschaving.

De immigratie van Moslims is bedoeld om Europa op deze wijze te veroveren, en ook om de niet-moslim bevolking op den duur te vervangen door een Moslim-bevolking. Moslim-migranten zijn juist geen economische migranten, maar ideologisch gemotiveerd.

De groei van de Moslim-bevolking in Europa is een strategie van de Moslims. Nu al zij er veel meer Moslims in Europa, dan de officiële cijfers laten zien. Binnen enkele generaties zullen Moslims de meerderheid vormen. De Europese regeringen hebben met deze strategie feitelijk ingestemd, door Moslim-immigratie toe te laten.

Lang voordat ze een meerderheid vormen, zullen Moslims de politiek in Europa bepalen, door hun macht als blok, en door de dhimmitude van de elites, die geen weerstand bieden.