|
 |
| Mijn moeder "Petronella Van Lieshout-De Rijk" 22 Augustus 1920 - 1 Mei 2002 Song ~If Tomorrow Never Comes~ by Ronan Keating |
| De wond is nog zo vers; het doet veel pijn om na zoveel jaar opeens zonder jou te zijn Verdriet om wat eens was en nu voorbij is voorgoed Zoekend naar een nieuwe weg; hoe 't verder moet. Onzeker, nog niet weten waarheen het pad leidt, gaan we op weg, 'n beetje de richting kwijt. we zullen ons best doen; zoals jij dat wou maar zo zonder de zon voelen we de kou. Maak je geen zorgen over ons, het was genoeg alle jaren dat je onze lasten droeg. Je bent vrij nu van de donkere wolken van 't leven en wij zo dankbaar voor wat je ons hebt gegeven... |
| Deze regels zijn opgedragen aan mijn moeder, die na een kort ziekbed toch nog onverwacht van ons is heengegaan. Er is een gezegde dat voor zich spreekt en dat helemaal van toepassing is op deze unieke vrouw: |
| Mijn moeder werd geboren in 1920 in Nes aan de Amstel, vlak bij Amsterdam. Ze was de oudste dochter van drie kinderen en wist al op jeugdige leeftijd dat er hard gewerkt moest worden om te kunnen leven. Omdat haar ouders als kleine middenstanders een zuivelwinkel hadden in Amsterdam, wist zij niet beter dan dat de zaak draaiende gehouden moest worden door het maken van lange, zeer lange, werkdagen die lichamelijk een zware tol eisten. Er was in die tijd weinig gelegenheid voor ontspanning, maar men wist niet beter; men nam het leven zoals het kwam. |
| "Ik heb een steen verlegd in de rivier op aarde; ik weet dat ik nooit zal worden vergeten, want ik leverde bewijs van mijn bestaan omdat door het verleggen van die ene steen, de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan..." |
 |
| Een meisje uit de grote stad, dat zeker in haar jonge jaren niet echt gelegenheid had om iets voor haarzelf op te kunnen eisen, zelfs niet een beetje vrije tijd, een moment voor zichzelf. |
 |
 |
| De ommekeer kwam plotseling, geheel onverwacht, toen ze als jonge vrouw uit Amsterdam naar Brabant reisde om daar carnaval te vieren. Daar ontmoette ze die jonge man uit het dorp Nuenen, de man die later haar echtgenoot zou worden, mijn vader. |
| In Brabant voelde ze zich vrij, vrij van de drukte van de stad Amsterdam en het altijd maar bereid moeten zijn om keihard te werken. Ze hunkerde naar een eigen leven en dat vond ze, als echtgenote en niet veel later als moeder, in het Brabantse land. |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
 |
 |
 |
| Het huis (rechts) waar ze woonde nadat ze trouwde, Berg 9 in Nuenen Noord Branbant |
| Achterkant van het huis; met zicht op de keuken (raam met de bloemenbak ervoor) |
 |
 |
|
|
|
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
|
 |
| There is a beautiful road called remembrance where loved ones meet whenever they can I will take that road in thought today to the ones who I, some day, will meet again... Lya |
 |
 |
 |
 |
 |
   |