Son zamanlarda iki tehlikeli şey oluyor. Biri bize özgü. İkincisi, tüm dünyaya.

Bize özgü olan şu: "Devlet yanlış yapmaz" dogması, şu son süreçte, "Müttefikimiz de yanlış yapmaz"a doğru genişletilmiş durumda. Tüm dünyaya özgü olan ise, atılan en kritik adımlarda bile alınan kararların tabana yayılması kaygısı ve alışkanlığının ortadan kalkmış olması. Hızla merkeziyetçiliğe doğru gidiliyor. En demokratik ülkelerde bile. Meseleler, "dış politika" meselesi, hele hele "güvenlik" meselesi olarak kodlanınca bu durum meşruluk kazanmaya başlıyor zaten.

ABD inisiyatiflerinde AB nasıl aciz kalıyorsa, AB ülkelerinin toplumları da kendi devletlerinin - zaten akıntının biçimlendirdiği - politikalarını etkilemede aciz kalıyor.

Ekim 2001'deki bir yazımda, ABD liderliğinde Gürcistan'a askeri - insani yardım operasyonu düzenlenmesiyle ilgili bir simülasyon - strateji oyunundan söz etmiştim. Bu oyunun raporunu Internet'ten indirmiştim. Oyun, böyle bir operasyonda, Avrupa'nın, Rusya'nın ve Orta Asya - Orta Avrupa kuşağındaki genç devletlerin hangi durumda nasıl tavır alacağını ölçmeyi hedefliyordu.

Son İsrail - Filistin olaylarında AB'nin ve Rusya'nın devre dışı kalması bir kez daha o Garmisch Oyunu'nu hatırlattı bana. Son altı aydır yaygın medyada herşeyin "birdenbire, beklenmedik şekilde olmuş" gibi sunulması bana çok sahte geliyor. Konspirasyon teorileriyle aram hiç iyi olmadı. Ama tersinin bu kadar abartılması da can sıkıyor.