Η Γεννεσις του Κόσμου

 

Aρχισαν όλα από το Big Bang … ή ίσως όχι !

<<Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γήν.

Η δε γή ήτο άμορφος και έρημος και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου. Και πνεύμα Θεού εφέρετο επί…>>

Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στον πλανήτη μας που, κοιτάζοντας τις όμορφες καλοκαιριάτικες νύχτες τον ουρανό γεμάτο με τα αναρίθμητα αστέρια, να μην αναρωτήθηκε λέγοντας, μουρμουρίζοντας ή σκεπτόμενος : Από που ερχόμαστε ; ποιοι είμαστε ; πως έγιναν όλα αυτά ;

Κατά τους θρησκευόμενους η απάντηση υπάρχει και την αναφέρει η Παλαιά διαθήκη στο πρώτο της κεφάλαιο, στη γένεση, με τις παραπάνω απλές φράσεις.

Ας δούμε τώρα πως, με τη βοήθεια της επιστήμης της κοσμολογίας, μπορούμε να προσεγγίσομε το τεράστιο αυτό θέμα, να προσπαθήσομε δηλαδή να διερευνήσομε το ακραίο παρελθόν του Σύμπαντος.

Οι υποθέσεις σχετικά με την δημιουργία του Σύμπαντος είναι αναρίθμητες και καμιά δεν μπορεί να θεωρηθεί περισσότερο αληθινή από τις άλλες αφού, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, είναι αδύνατο να ανατρέξουν στη μοιραία στιγμή " μηδέν ", με την προϋπόθεση ότι κάποτε υπήρξε . Μερικές από τις υποθέσεις αυτές είναι αρκετά γοητευτικές για την έρευνα σχετικά με τη δυνατότητα ύπαρξης περισσοτέρων Κόσμων συνδεδεμένων μεταξύ των ή και παράλληλων. Το γοητευτικότερο όμως είναι ότι οι πόρτες για το πέρασμα από τον ένα στον άλλο είναι οι ανάστατες εκείνες σκοτεινές παρουσίες κατάσπαρτες σχεδόν παντού μέσα στο αχανές σύμπαν που λέγονται " μαύρες τρύπες " .

Είναι λοιπόν απαραίτητο να εξετάσομε σε βάθος τις υποθέσεις εκείνες που είναι επικρατέστερες από την επιστήμη.

Η πρώτη από αυτές αφορά τη θεωρία του Big Bang ( μεγάλη έκρηξη ). Μελετώντας τα αντικείμενα που φωτίζουν τον νυκτερινό ουρανό, και ιδιαίτερα τους Γαλαξίες, η επιστήμη της κοσμολογίας ορίζει τη χρονολογία γένεσης του Σύμπαντος, μεταξύ 12 και 18 δισεκατομμυρίων ετών πριν, και συγχρόνως περιγράφει, με τη θεωρία αυτή, εκείνο που θα μπορούσε να συμβεί σε ένα μέλλον που απέχει, από σήμερα, εκατομμύρια εκατομμυρίων ετών. Πράγματι η επιστήμη της κοσμολογίας υποδιαιρεί την ηλικία του σύμπαντος σε 6 περιόδους :

1. Περίοδος της διόγκωσης.

Κατά την κοσμολογία δεν υπήρξε μόνο ένα Big Bang, αλλά περισσότερα από τα οποία δημιουργήθηκαν διάφοροι κόσμοι ανεξάρτητοι μεταξύ τους. Όλα αυτά θα πρέπει να έγιναν σε χρόνο 10 -44 δευτερόλεπτα. (δηλαδή μηδέν ακολουθούμενο από την υποδιαστολή και 43 μηδενικά και ύστερα από τον αριθμό 1). Σε 10-37 δευτερόλεπτα, άρχισε η λεγόμενη "διόγκωση" μια εξάπλωση τόσο γρήγορη που να ξεπερνά την ταχύτητα του φωτός (ταχύτητα φωτός = 300.000.000 μέτρα το δευτερόλεπτο). Τώρα το σύμπαν έχει το μέγεθος ενός πορτοκαλιού, αλλά σ' αυτό είναι συμπυκνωμένη όλη η υπάρχουσα αρχέγονη ουσία : η ελάχιστη μεταβολή της πυκνότητας, από το ένα σημείο στο άλλο, αυτού του υπερσυμπυκνομένου πορτοκαλιού αποτελεί το σπόρο για ένα μελλοντικό Γαλαξία.

2. Περίοδος της ακτινοβολίας.

Έχουν περάσει μόνο 10 -32 δευτερόλεπτα από το Big Bang, από τώρα αρχίζει μια διαδικασία που διαρκεί πολύ περισσότερο και συγκεκριμένα 10.000 χρόνια. Το Σύμπαν γίνεται ένας ωκεανός ακτινοβολιών, όπου τα άστρα και οι Γαλαξίες δεν έχουν πάρει ακόμη μορφή. Πρωταγωνιστές τώρα είναι τα υποατομικά σωμάτια που δημιουργηθήκανε κατά τη " μεγάλη έκρηξη ". Εξελίσσεται σ' αυτή τη φάση το μεγαλύτερο μυστήριο της κοσμολογίας που είναι η εξαφάνιση της αντιύλης που είχε δημιουργηθεί σε ίση ποσότητα με την ύλη. Όμως από την αργή ψύξη προκύπτουν μόνο άτομα υδρογόνου, δευτερίου, ηλίου και λιθίου.

3. Περίοδος των άστρων.

Αρχίζει ένα εκατομμύριο χρόνια μετά από το Big Bang, και είναι η περίοδος κατά την οποία σχηματίζονται, ζουν και πεθαίνουν τα άστρα. Σχηματίζονται επίσης και οι μαύρες τρύπες που καταπίνουν τα κοντινά τους αστέρια, περιβάλλοντάς τα με νέφη υπέρθερμων αερίων. Σήμερα βρισκόμαστε στην καρδιά της περιόδου των άστρων, μια περίοδος που θα διαρκέσει μέχρι που όλα σχεδόν τα άστρα θα μετασχηματιστούν σε λευκούς νάνους ή pulsar. Το Σύμπαν τότε θα έχει ηλικία 100 εκατομμυρίων ετών.

4. Περίοδος του εκφυλισμού .

Έχουν παραμείνει τώρα πια μόνο οι μαύροι και οι λευκοί νάνοι, εκτός από τα άστρα νετρονίων και τις μαύρες τρύπες. Είναι η τελευταία φάση αυτής της περιόδου, μεταξύ 1030 και 1040 χρόνια ( 10 ακολουθούμενο από 29 μηδενικά , και 10 ακολουθούμενο από 39 μηδενικά ), που, κατά μερικές θεωρίες, το Σύμπαν θα σταματήσει να διαστέλλεται και θα αρχίσει να συστέλλεται.

5. Περίοδος των μαύρων οπών.

Εάν, όπως υποστηρίζεται, δεν υπάρξει η συστολή του Σύμπαντος, οι μαύρες τρύπες θα αφομοιώσουν ( θα καταπιούν) όλη την ύλη. Αλλά και αυτές θα εξαφανισθούν. Με ένα αργό κβαντικό μηχανισμό, γνωστό ως " ακτινοβολία Hawking ", πραγματικά οι μαύρες τρύπες θα "εξατμισθούν ", τόσο πιο γρήγορα όσο μικρότερες είναι.

6. Περίοδος του σκότους.

Είναι νύκτα. Οι τελευταίοι πολίτες του Σύμπαντος είναι κοσμικά σωμάτια όπως τα φωτόνια, νετρίνα, ηλεκτρόνια, και ποζιτρόνια. Μεταξύ τους χωρίζονται από αβυσσαλέες αποστάσεις κενού , αλλά κάθε τόσο τα σκοτάδια και το απόλυτο ψύχος διακόπτονται από ένα γεγονός. Συμβαίνει όταν ένα ηλεκτρόνιο και ένα ποζιτρόνιο συναντιόνται : τα δυο σωμάτια περιστρέφονται το ένα γύρω από το άλλο, ύστερα συγκρούονται και πεθαίνουν μέσα σε μια αναλαμπή ενέργειας.

Εξ αιτίας της θεωρίας του Big Bang, που ισχύει τώρα και 70 χρόνια, έγιναν οι ανακαλύψεις των ακτινοβολιών βυθού, που θεωρούνται τα απολιθωμένα λείψανα της τερατώδους θερμότητας της εναρκτήριας έκρηξης, ως και η μετατόπιση προς το ερυθρό του φάσματος των γαλαξιών

( το λεγόμενο " Red Shift " που το ανακάλυψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble) και που πιστοποιεί ότι η διαστολή του Σύμπαντος συνεχίζεται μέχρι τώρα.

Home