ชายโง่+หญิงโง่
เช้าวันที่3 เวลา7:29นาที วันสุดท้าย
ตู้เดินอย่างล่องลอยภายในเขตหมู่บ้านซอย3 เขาฟังประกาศผู้เสียชีวิตเวลา6โมงตรงรู้สึกพอใจมากที่คู่แข่งค่อยๆลดลง
แต่ที่แย่คือผู้ที่ยังมีชีวิตมีแต่ตัวฉกาจและสมองดีส่วนตัวเขาอยู่มาถึงวันสุดท้ายนี่ก็เก่งไม่เลวถึงแม้เวลาปกติเขาจะถูกเพื่อนลอว่าหัวโตแต่สมองเท่าเม็ดถั่วเขียวก็ตามและที่แย่ที่สุดตอนนี้คือ
เขาเผลอทำแผ่นที่หายไปไหนไม่รู้และถึงจะมีแผนที่อยู่ก็ใช้ไม่ได้อยู่ดีเพราะเขาทั้งฟังมั่งไม่ฟังมั่งเขตอันตรายแทบไม่ถูกบันทึกเลยเพราะเอาแต่สะใจสมน้ำหน้ากับเพื่อนที่ตาย
ตอนนี้ตู้เดินสุ่มไม่ร้ว่าที่ใดเป็นเขตอันตรายในใจเขาคิดว่าต้องหาพันธมิตรที่หลอกง่ายๆซักคนแล้วเชิดแผนที่พร้อมอาวุธตั้งแต่ที่มีโอกาศโชคเข้าข้างตู้อะไรก็เกิดขึ้นได้
ถนนเบื้องหน้าระยะไกลมีผู้หญิงคนหนึ่งในชุดยูนิฟอมโรงเรียนเป็นใครไปไม่ได้ที่โง่พอที่จะมาเดินกลางถนนทั้งๆที่มีอันตรายรอบตัวนั่นแสดงให้เห็นว่าเธอเป็นคนที่โง่พอๆกับเขานั่นเองเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก
ดา ตาเขที่เกเรและเรียนบ๊วยของห้องตู้ได้โอกาสและหวังจะทำตามที่คิดไว้ตู้วิ่งเข้าไปหา
ดาที่เดินกระเผกๆมาตกใจวิ่งหนี ตู้วิ่งตาม ดาเส้นกระตุกก้าวพลาดล้มคางไถไปกับพื้นตู้วิ่งไปจนเกือบถึงตัว
ดาพยายามลุกขึ้นหนีแต่ขาเธอแพลงเสียแล้วดายกมือขึ้นไหว้ "อย่าฆ่าฉันเลย
ฮือ.."เธอตัวสั่นตู้เห็นอย่างนั้นจึงฟอร์มเป็นสุภาพบุรุษเข้าไปเสแสร้งทำดีทั้งเช็ดเลือดให้และปลอบโยนดาที่หลอกง่ายเริ่มไว้ใจตู้ขึ้นมาเสียแล้ว
ตู้ชวนเธอเข้าไปในบ้านหลังหนึ่ง "ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าเธอจะน่ารักขนาดนี้
ที่แล้วมาฉันขอโทษนะ"ดาพูดพร้อมกับยิ้มให้ ตู้นึกในใจว่าแผนสำเร็จแล้ว คอยก่อนเถอะของๆดาจะเป็นของเขาในไม่ช้า
ตู้ยิ้มแบบเสแสร้งและแล้วเขาก็เอะใจขึ้นมา เขาคิดในใจว่าทำไมตอนที่เขาเจอดาดาต้องหนีทำไมไม่เอาอาวุธออกมาฆ่าเขาเสียแต่แรกแต่ลงทุนวิ่งจนได้เลือดแบบนี้
ตู้เริ่มใจไม่ดีจึงหันไปถามดา"เธอมีอาวุธรึเปล่าดา?" "ไม่มีหรอกอาวุธฉันก็เชือกนี่ไง"
ดาตอบพร้อมหยิบเชือกออกจากกระเป๋า ตู้แทบใจสลายแปลว่าแผนของเขาล้มเหลวหรือนี่อุตส่ากล่อมให้หล่อนตายใจแต่อาวุธก็ไม่มีมาให้เขา
ตู้ฉุนกึก โอกาสรอดของเขาจบแล้ว ดาตรงเข้ามา "เป็นไรไปน่ะ?" ตุบ! ตู้ชกหน้าดาเต็มแรงเธอล้มคว่ำลงแก้มช้ำดางงและตกใจ
ตู้ตรงเข้าไปกระทืบซ้ำ ดาพยายามลุกหนี ตู้ขาดสติใช้มือซ้ายปิดปากดาส่วนอีกมือควักมีดสปาต้าจากกระเป๋าเสื้อกระสวกแทงเข้าที่ท้องของดา
ดานอนจมกองเลือดลมหายใจแผ่ว ตู้ตะโกนอย่างบ้าคลั่งเขาหันหลังกลับไปที่วางกระเป๋าของดาไปหยิบเอาแผนที่ของดาใส่กระเป๋าของเขา
"ยังดีที่มีสิ่งตอบแทนบ้าง!" ปึก!ตู้โดนดาที่ลุกขึ้นมาใช้ไม้ที่มีตะปูตอกคาอยู่ฟาดใส่ศีรษะเขา
ตู้ร้องอย่างเจ็บปวดหันมาด้วความโกรธแค้นและแทงมีดใส่อีก3ครั้ง ดาล้มลงตายคาที่
ตู้สะใจกับการกระทำตนและเก็บของทั้งหมดเดินจากไปจากบ้านหลังนั้น จุดประสงค์คือตามล่าเพื่อนที่เหลือแล้วฆ่าทิ้งไม่ว่าจะใช้วิธีใดก็ตาม
ตู้มีแผนที่แล้วจึงเดินเข้าไปในเขตโรงเรียน "อีก7นาทีจะมีเขตอันตรายตรงทางเข้ารึงั้นก็ต้องรีบหน่อยแล้วฮ่ะๆ!"
ตู้เดินเข้าไปเรื่อยๆ ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด สิ่งไม่คาดฝันเกิดขึ้นจู่ๆกำไลเขาเกิดมีเสียงเตือนว่าจะระเบิดขึ้นมาเฉยๆตู้ช็อก
"เฮ้ย
อีกตั้ง5นาทีนี่มันถึงจะเป็นอันตราย อ๊าก
" ตูม
!กำไลตู้ระเบิดเละ
เลือดทะลักเอ็นขาดเสียเลือดและขาดใจตาย "โง่ๆ
โง่มากๆเขตอันตรายแท้ๆแต่เดินเข้าไปเฉยมันคิดอะไรกันแน่ฟะ?"อาจารย์ใหญ่ทำสีหน้างง
"ท่านครับเราส่งกองไปตรวจที่เกิดเหตุแล้วพบนี่ครับ" ทหารนายหนึ่งหยิบแผนที่ที่เก็บมาจากบริเวณนั้นยื่นให้อาจารย์ใหญ่ดู
"หึ หึ รายมือหวัดก็พาตายได้เหมือนกันนะ เลข1ดันเขียนเหมือน7 5 5 5"
อาจารย์ใหญ่หัวเราะร่า
เด็กหญิงเลขที่32 ยูกิ ดา
เด็กชายเลขที่31 เคตะ ตู้
.ตายเหลือ9คน
" WILD STORM "
เดียร์ลืมตาขึ้นมาช้าๆ อีกครั้งหลังจากที่สลบไปเขารู้สึกเจ็บแสบไปทั้งตัว เดียร์มองไปรอบห้องเขารู้สึกว่าไม่เคยเห็นที่นี่มาก่อน
ภายในมีแต่สื่อสิ่งพิมพ์และลังกล่องมากมาย ภายในห้องมืดและเงียบ เดียร์พยายามลุกขึ้น
และเดินไปรอบๆห้อง ตุบ!มีอะไรมาสัมผัสที่ไหล่ของเขาเดียร์ตกใจรีบหันไปดู "ตื่นก็ดีแล้วมาช่วยคนอื่นซะบ้าง"ท็อปกล่าว
เดียร์อึ้งชั่วครู่ "น่ะ
นาย.. อ่ะ
.เอ่อ ที่นี่ที่ไหน"เดียร์รวมสติและถามออกไป
"ร้านถ่ายเอกสารในหมู่บ้านไง"ท็อปตอบ "ท็อป
นายช่วยฉันเหรอ"เดียร์ถาม
"ตอนแรกฉันไม่คิดจะช่วยหรอก แต่สงสารเห็นแกคลานมาชนเหมือนหมาที่บาดเจ็บน่ะ
และอีกอย่างมีผู้ขอร้อง"ท็อปกล่าวแล้วหัวเราะหึหึ "แล้วคนที่ขอร้องอยู่ไหนละ?
ใคร?"เดียร์งงๆ "ฉัน
"มีเสียงตอบสั้นๆดังมาจากข้างหลังเขา เดียร์รึสึกคุ้นขึ้นมาและหันไปมองก็ดีใจที่สุด
ปลานั่นเองผู้หญิงที่เขาตามหาอยู่ "ปลา
..!"เดียร์หันไปยิ้มให้ "เออ
เรียกทำไม"ปลาตอบห้วนๆ
"เธออยู่กับท็อป2คนมาตลอดเลยเหรอ"เดียร์ถาม "อะไรกัน
3คนต่างหาก"ปลากล่าวแล้วตะโกนเรียก
"W1" เดียร์รู้สึกงงว่าw1คืออะไร "มีไร!" ไฮด์เดินเข้ามา เดียร์รู้สึกประหลาดใจ
"อะไรเหรอw1"เดียร์ถาม "ก็ชื่อกลุ่มของพวกเราน่ะสิรู้ป่าวละ"
"กลุ่ม?"เดียร์ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ "พวกเรา3คนสาบานแล้วว่าจะไม่ฆ่ากันถ้าจะตายก็ต้องตายด้วยกัน"ปลาอธิบาย
"แล้วชื่อกลุ่มของเราก็คือ " พายุระห่ำ " ไฮด์แทกขึ้นมา เดียร์ถึงบางอ้อ
"ไม่เจ็บเหรอเลือดเต็มตัวงั้น"ปลาถาม "เจ็บสิเจ็บมากด้วย"เดียร์ตอบพร้อมกับทรุดตัว
"แต่ที่นี่ไม่มียาหรอกนายทนไปก่อนละกันหรือจะฆ่าตัวตายก็ทำเสียเลย"ท็อปพูดหยอก
"นี่..พูดอะไรอย่างนั้น เอ่อ แต่ว่าเรื่องไม่มียาน่ะเรื่องจริงนะ..แต่ทนหน่อยนะ"ปลาปลอบ
เดียร์พยักหน้ารับและถามต่อไป "แล้วพวกนายจะทำไงต่อไปละ" "ก็ตามล่าคนที่เหลือน่ะสิ"ท็อปตอบ
"ทะ..ทำไมละ ทีพวกนายยังไว้ใจกันรวมกลุ่มแต่ทำไมต้องตามฆ่าคนที่เหลือละ"เดียร์ตกใจ
"ฉันบอกตอนไหนว่าจะตามฆ่าฉันจะตามล่าตัวเพื่อนที่เหลือแล้วให้เข้ากลุ่มต่างหาก"
ท็อปกล่าว "แต่ว่า
เราคิดมาตั้งนานแล้วก็ไม่รู้วิธีซะทีเรื่องhackระบบพวกเรา3คนก็ทำไม่เป็นซะด้วย"ปลาทำหน้าเศร้า
"แต่
ยังมีอัจฉริยะอีกคนที่เราต้องการที่สุด<IMG&NBSP;SRC=IMG cross.gifตี๋ไงละ
มันทำได้แน่"ไฮด์พูดอย่างมีความหวัง "แต่สิ่งที่เราภาวนาคืออย่าให้ตี๋ตายไปก่อนน่ะสิ
และถ้าออกจากที่นี่ก็อันตรายมากเหมือนกัน" ท็อปกล่าวพร้อมเอาปืนบาเรตต้าขึ้นมาเช็ด
"เหลือเวลาเท่าไรแล้ว"ไฮด์หันไปถามปลา "อีก8 ชั่วโมงเกมส์จะจบเราต้องตัดสินใจแล้ว"
"ว่าไงใครเอาด้วยมั่ง"ท็อปลุกขึ้นยืนถาม ทุกคนตกลงไม่ช้าก็ออกจากห้องนั้น
ในมือของทุกคนมีอาวุธ "ประตูทางเข้าโรงเรียนเป็นเขตอันตรายแล้วเราต้องปีนรั้วเข้าไปนะ"ท็อปพูดกับทุกคนทุกคนต่างตะเกียกตะกายปีนข้ามกำแพงเข้าไปในเขตโรงเรียนท่ามกลางแสงแดดอันร้อนระอุยามเช้า
"เราจะไปที่ไหนก่อนดี"ไฮด์ตะโกนถามเหงื่อตก "ไปสำรวจอาคารเอนกประสงค์ก่อน
ตามมาทุกคนระวังตัวด้วย!"
. ขณะที่กลุ่มWild stormกำลังปฎิบัติการนั้น
เหล่าทหารที่เฝ้าอยู่ชั้น10ก็คอยจับตาดูอยู่ตลอด "เอาอีกแล้วพวกhackระบบฉันละเบื่อจริงๆ
ฮ่ะๆ เฮ้อ
"อาจารย์ใหญ่กล่าว พร้อมดักฟังสิ่งที่นักเรียนพูดต่อไป
ไถ่โทษ
วันที่3เวลา 13:14นาที เขตอันตรายใหม่ 9ชั้นทั้งตึก อาคารเอนกประสงค์ชั้น3และ4
สุดท้าย สนามบาสทั้งสนาม
โจ้ซึ่งมีอาวุธมากกว่าใครทั้งหมดกำลังตามฆ่าเพื่อนๆที่เหลือเขามองในเซนเซอร์คอมแพคแล้วมีคนคนหนึ่งอยู่ใกล้ตัวมากที่สุด
โจ้คิดที่จะปลิดชีพคนนี้ก่อนจึงไปเดินไปตามจุดที่เซนเซอร์แสดง โจ้เดินมาหยุดที่ห้องแถวบ้านพักนักกีฬาฝั่งตะวันออก
ปึง!เขาพังประตูเข้าไป บุคคลที่อยู่หน้าเขาเป็นผู้หญิง "เอ๋
!!"โจ้เรียกชื่อเธอ
"อย่าเข้ามานะ!"เอ๋หยิบปืนอัดลมเล็งมาที่เขา โจ้ซึ่งเป็นเซียนปืนอยู่บ้างจึงดูออกว่าอันไหนของจริงของปลอม
"เธอจะใช้ปืนอัดลมนั่นฆ่าฉันเหรอ"โจ้ถาม "อ่ะ
เอ่อ"เอ๋เหงื่อตก
โจ้เล็งปืนแล้วเดินเข้าไปหาเธอใกล้ๆ เอ๋ก้าวถอย "อย่าขยับ"โจ้ขู่ "เธอน่ะ
เก่งมากเลยนะที่อยู่มาจนถึงวันสุดท้ายได้น่ะ"โจ้กล่าวชม
"ขะ..ขอบใจ"เอ๋ฝืนยิ้ม "ยังไงซะผู้ชนะก็ต้องเป็นฉันอยู่ดี ไม่ช้าเธอก็ต้องตายไม่อยากทำอะไรสนุกๆก่อนตายเหรอไง"
โจ้พูดพร้อมหัวเราะ "หมายความว่าไง"เอ๋เหงื่อแตกใจสั่น โจ้ดึงตัวเธอเข้าไปกอด
เอ๋รู้สึกกลัวแต่ก็รู้สึกอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนและไม่ขัดขืนเลย(เพราะอะไร)
โจ้เริ่มใช้จมูกไซด์คอเอ๋(ตอนนี้เด็กต่ำกว่า18ห้ามอ่าน ยกเว้นคนแต่ง) ปัง! โจ้ถูกยิงโดนที่เอวเลือดสาดเขาหันไปรอบๆเพื่อมองดูผู้ที่รอบยิง
แต่ไม่พบใครเลยเอ๋ได้โอกาศวิ่งหนี โจ้เห็นอย่างนั้นจึงดึงเสื้อเธอไว้ ปัง!กระสุนจากไหนไม่ทราบแล่นเจาะขาข้างซ้ายของโจ้โจ้ทรุดลง
บุคคลปริศนาโผล่ออกมา "กร!!!!"โจ้ตะลึง "เอ๋ไปเอาเคียวมาปาดคอมันซะ!"กรสั่งเอ๋
เอ๋อึ้งโจ้หันไปมองหน้า "ยืนทำไร เร็วเซ่!!!"กรตะโกนเร่ง "ฉะ
ฉัน
ฉันทำไม่ได้"เอ๋พูดน้ำตาไหลพราก
"หมายความว่าไงแกตกลงกับฉันนี่ว่าจะร่วมมือกัน"กรโมโห "ฉันขอโทษด้วยนะ
แต่ว่า
ฉันรักเขา
รักโจ้มาตลอด"เอ๋พูดสิ่งที่อยู่ในใจ โจ้อึ้งมองหน้าเอ๋ เอ๋หันไปยิ้มให้ "แก
.นี่มันพึ่งไม่ได้เลย!"กรกล่าวพร้อมยิงใส่เอ๋1นัดเข้าที่ท้องเอ๋เลือดพุ่งล้มลงพื้น
โจ้ตะเกียกตะกายไปคว้าปืน ปัง! กรยิงใส่ข้อมือโจ้ เป็นผลให้กำไลระเบิดตูม โจ้ร้องอย่างเจ็บปวดแต่ก็ยังจะใช้มืออีกข้างหนึ่งคว้าปืน
ปัง! ปัง!กรยิงใส่หลังโจ้อีก2นัดเลือดกระเซ็น แต่โจ้ก็ยังพยายามจะเอื้อมหยิบปืนอีก
กรตั้งใจจะยิงอีกครั้ง แกร๊ก แกร๊ก กระสุนหมดซะแล้ว กรหยิบดาบขึ้นมาแทนแล้วเดินตรงไปหาโจ้
"เกมส์ของแกจบแล้วผู้ชนะต้องเป็นฉัน!!!!!" ปังๆๆๆๆ!เอ๋รวมแรงคว้าปืนกลที่อยู่ในกระเป๋าสัมภาระของโจ้สาดใส่หน้าอกกรพรุน
ตายคาที่ โจ้ตะลึงและตะเกียกตะกายเดินไปหาเอ๋ที่นอนหมอบกับพื้น เมื่อมาถึงเขาพลิกร่างเธอขึ้นมาเอ๋หายใจแผ่ว
"ขอบใจสำหรับทุกสิ่ง
."สิ้นเสียงเอ๋ก็จากไปอย่างสงบ โจ้ร้องไห้เสียใจที่รู้ความจริงว่ามีคนรักเขาขนาดนี้อยู่ข้างกายตลอดแต่ไม่เคยนึกถึงเลยแต่วาระสุดท้ายก็มาพรากไปก่อนเสียแล้ว
โจ้ตะโกนเรียกชื่อเธออย่างบ้าคลั่งแต่เธอก็ไม่ฟื้นขึ้นมาเขาตัดสินใจหยิบปืนที่เอ๋ใช้เมื่อครู่จ่อหัวแล้วลั่นไก
ตายตามเพื่อไถ่โทษ
.
เด็กหญิงเลขที่20 มิยูโกะ กร
เด็กหญิงเลขที่2อิสุมิ เอ๋
เด็กชายเลขที่19ฮิเดอากิ โจ้
..ตาย เหลือ6คน
เดิมพัน"
วันที่3 เวลา 15:57นาที ณ ห้องจัดดอกไม้อาคารเอนกประสงค์ชั้น2
ภายในห้องเงียบสนิทหน้าต่างทุกบานถูกล็อกไว้ แก๊ปนั่งอยู่ใต้โต๊ะร่ำร้องไห้อยากจะกลับบ้าน
อาวุธที่เธอได้คือเลื่อยตัดไม้ ก่อนที่เกมส์จะเริ่มเธอภาวนาอยากได้ปืนมากที่สุด
แต่ดูเหมือนว่าโชคไม่เข้าข้างเธอตามเคย แก๊ปนั่งหายใจทิ้งอย่างเปล่าประโยชน์มาหลายชั่วโมงแล้วถึงแม้เธอจะพยายามคิดหาวิธีหนีบ้างแต่เธอก็ปลงตกไม่มีวิธีใดเลยมีแต่ความตายเท่านั้น
แก๊ปยังไม่อยากตายเธอยังไม่ได้ไปญี่ปุ่นเพื่อดูคอนเสิร์ตนักร้องขวัญใจเลยสักครั้ง
แก๊ปคิดพร้อมกับหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมาเปิดดูรูปใบหน้าของซึบาสะนักร้องคนโปรดเธอ
เธอดูไปเรียกชื่อซึบาสะไปเหมือนคนเพ้อเสียสติ น้ำตาเธอไหลแต่ใบหน้าเธอยังจ้องมองและยิ้มให้รูปอยู่ราวกับมันพูดคุยกับเธอ
"สวัสดีนักเรียนทุกคนนี่เป็นเสียงของอาจารย์ใหญ่ตามเคยทุกคนทำได้ดีมากครั้งนี้เป็นประกาศครั้งพิเศษและเป็นครั้งสุดท้ายด้วยเมื่อบ่ายนี้มีนักเรียนเสียชีวิตอีก3คนดังนี้
1)เด็กหญิงเลขที่20 มิยูโกะ กร
2)เด็กหญิงเลขที่2อิสุมิ เอ๋
3)เด็กชายเลขที่19ฮิเดอากิ โจ้ ตัวอันตรายก็ถูกกำจัดไปแล้วทุกคนคงหายใจกันสะดวกขึ้น
เหลือแค่ 6 คน เขตอันตรายขอเพิ่มอีกเขตนึง ตั้งแต่ 17:00 อาคารเอนกประสงค์ทั้งหมด
จำไว้ดีๆนะ"
แก๊ปได้ยินประกาศเมื่อกี๊อยู่มั่งแต่ยังเพ้อกับรูปต่อ
"เหลือ6คน ซึบาสะได้ยินมั้ย?ปิศาจเหลือน้อยลงแล้วฉันต้องได้เจออีก ใช่มั้ยจ๊ะ
ใช่มั้ย" ดูเหมือนว่าเธอขาดสติไปจริงๆเสียแล้วเพราะเธอจินตนาการว่ารูปกำลังพูดกับเธออยู่
"อะไรนะจ๊ะ ฆ่ามันให้หมดเหรอจ๊ะ"
แก๊ปพูดเองเออเองแล้วพยักหน้าตาม "เธอจะคุ้มกันฉันรึเปล่าเธอต้องคอยเป็นกำลังใจให้ฉันนะซึบาสะจัง"
แก๊ปเก็บรูปซึบาสะไว้ในกระเป๋าเสื้อพร้อมกับถือเลื่อยขึ้นมาแล้วเปิดประตูออกไปนอกห้อง
"ซึบาสะบอกฉันทีปิศาจที่เหลือมันอยู่กันที่ไหน"แก๊ปบ่นพึมพำ
ตี๋ที่แอบอยู่หลังเสา(อีกแล้ว)ดูเหตุการณ์ที่แก๊ปพูดกับรูปแล้วรู้สึกสมเพชเวทนาแต่นี่ก็เป็นโอกาสของเขาแล้วที่จะฆ่าเธอ
แต่
ตี๋รู้สึกว่าตัวเองได้เปรียบเกินไปรู้สึกว่าทำตัวไม่เป็นลูกผู้ชายเพราะเล่นงานผู้อื่นขณะเผลอแถมยังเป็นผู้หญิงที่เสียสติเสียด้วย
ตี๋คิดได้อย่างนั้นจึงหยิบมีดที่เอามาจากโรงอาหารแล้วเดินออกไปเรียกชื่อเธอ แก๊ปหันมามองด้วยใบหน้าเหม่อลอย
"เรามาสู้กันแบบตัวต่อตัวดีกว่า"ตี๋ตะโกนบอก "สู้
ใช่สิต้องสู้จริงมั้ยซึบาสะ
อ๋อ..เหรอจ๊ะ..เจ้านี่คือปิศาจ เหรอ
ต้องกำจัดจับทำหมันเลยเหรอ
"แก๊ปพึมพำ
รัฐบาลที่จับตาดู2คนนี้อยู่ต่างลุ้นว่าใครจะเป็นผู้ชนะ "เอ้านี่!ถ้าจะเชียร์ฉันว่าพนันกันเลยดีกว่าใครเชียร์ฝ่ายไหนก็วางตังค์ที่ฝ่ายนั้น
.เออ"อาจารย์ใหญ่เสนอ ทหารต่างควักเงินจ่ายให้ฝ่ายตี๋กันเป็นแถว "พวกนายวางตังค์ฝ่าย<IMG&NBSP;SRC=IMG
cross.gifตี๋มันเกิดมันรอดแล้วกลุ่มwildบ้าอะไรนั่นมาเจอมันแล้วร่วมมือกันhackมาในระบบของเราเราไม่โดนด่ารึ?"อาจารย์ใหญ่กล่าวพร้อมส่ายหน้า
แต่ทหารก็ยังเชียร์ฝ่ายตี๋อยู่
ทั้งตี๋ และ แก๊ป มองหน้ากันในที่สุดตี๋ก็เป็นฝ่ายเริ่ม ตี๋พุ่งตัวเข้าไปจะใช้มีดฟันแต่แก๊ปหลบได้
แก๊ปหันกลับมาจะใช้เลื่อยตอบโต้แต่ตี๋กระโดดหลบแล้วเตะขาแก๊ป แก๊ปเสียหลักล้มพับลงเลื่อยกระเด็นหลุดมือตี๋ได้โอกาสใช้มีดฟันด้านหลังแก๊ปเป็นรอยยาวเลือดโชก
แต่แก๊ป ลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีแต่ตี๋ใช้มืออีกข้างหนึ่งดำเสื้อเธอไว้แล้วจับเธอโยนไปชนผนังห้อง
แก๊ปล้มลงตี๋เดินเข้าไปจับหัวเธอโขกกำแพง2ครั้ง ตี๋เมื่อรู้ตัวอีกทีจึงคิดจะจัดการให้จบๆจึงยืนค่อมตัวแก๊ปแล้วคว้าปืนที่เหน็บไว้ออกมาเล็งไปที่หัวแก๊ป
แก๊ปลืมตาขึ้นมาพอดีจึงเตะขาตี๋ล้มลง แก๊ปเอื้อมไปแย่งปืนจากมือตี๋ทั้ง2แย่งปืนกันโดยไม่ยอมกันเลย
ปัง! สิ้นเสียง ตี๋กับแก๊ปมองหน้ากัน พรวด
!เลือดพุ่งออกจากปากตี๋พร้อมกับพุ่งออกมาจากหน้าท้องตี๋โดนกระสุนเจาะที่หน้าท้องเต็มๆล้มลงแต่ยังไม่ตาย
"มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไง
ฉันควรจะชนะสิ
ฉัน..พะ..แพ้ผู้หญิงเหรอเนี่ย
อึ๊ก
"ตี๋นอนตาเบิกโพลงหายใจถี่ๆไม่มีแรงที่จะลุก
แก๊ปคลานเข้ามาใกล้ๆแล้วถือปืนเล็งไปที่ตี๋ "ซึบาสะจัง เห็นมั้ย ฉันจะฆ่าปิศาจให้เธอดูแล้ว
เธอต้องชอบแน่ๆ" ขณะที่แก๊ปจะเหนี่ยวไก กลุ่มWild stormได้ผ่านมาพอดี
นี่หรือผู้ชนะ?
"ว๊าก
..หยุดนะ"ไฮด์ตะโกนห้าม
ปัง!แก๊ปยิงหัวตี๋กระจุยไปแล้ว ทั้ง4คนหน้าซีดเผือด ลูกปลาใช้มือปิดหูสีหน้าตกตะลึง
ความหวังพวกเขาแตกสลายคนเดียวที่hackระบบได้จากพวกเขาไปต่อหน้าต่อตาเสียแล้ว ไฮด์โกรธจัด
"แก
.."เขาตะโกนแล้วเล็งช๊อตกันไปที่แก๊ป เดียร์ตะลึงพุ่งตัวไปขวางไว้
เปรี้ยง! หน้าอกเดียร์ทะลุเลือดพุ่งกระฉูด ล้มลง ทุกคนตกใจ ปลารีบวิ่งเข้าไปดู
"โกหก
ไม่จริงง่ะ..ฮือ
"ปลาร้องไห้ฟูมฟายเพราะเดียร์หมดลมหายใจไปแล้ว
ปัง! แก๊ปยิงใส่ปลาโดนเข้าที่เอวเลือดพุ่งปลาร้องอย่างเจ็บปวด ท็อปฟิวขาด ใช้บาเรตต้า
ยิงใส่แก๊ปติดต่อกันแบบไม่ ยั้ง แก๊ปกระจุกตามแรงกระสุนที่ฉีกร่างเธอเลือดสาดนอนตายคาที่
ท็อปและไฮด์วิ่งเข้าไปดูปลา "เร็วเข้ารีบห้ามเลือด"ท็อปถอดเสื้อแล้วฉีกหวังจะนำมารัดห้ามเลือดให้ปลา
"อย่า
หยุดเถอะ
ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น
ปล่อยฉันไว้ที่นี่"ปลากล่าวน้ำตาไหลพราก
"ไม่!
เราต้องไปด้วยกันไม่ใช่เหรอ ปลาอย่าทำอย่างนี้สิ"ท็อปทักท้วง "ไป?
.ไปไหนกันเล่า!
ความหวังของเราไม่เหลือแล้ว เราต้องตายแน่ๆ"ไฮด์ลุกขึ้นยืนแล้วตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
ท็อปก้มหน้าไม่พูดอะไร "ถ้าไม่รีบไปอีกไม่นานที่นี่จะเป็นเขตอันตรายแล้วนะ"ปลาพูดกับท็อปและไฮด์น้ำเสียงเศร้า
"ฉันจะอยู่ที่นี่
เราสัณญากันแล้วนี่ว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
เราเป็นเพื่อนรักกันนี่นา"
ท็อปดึงลูปปลาเข้ามากอดแสดงถึงมิตรภาพ "อันที่จริงมันก็ควรจะจบอย่างนี้สินะ
ไม่มีใครชนะ"ไฮด์ลดตัวลงนั่งข้างๆปลา
"อะไรกันน่ะอีกไม่ถึง5นาทีที่ที่พวกมันอยู่จะเป็นเขตอันตรายแล้วมัวแต่สัณญาบ้าๆบอๆเดี๋ยวก็พากันตายหมดปีนี้ไม่มีผู้ชนะ
พวกเราก็ต้องถูกด่าเละน่ะสิ"อาจารย์ใหญ่จ้องดูอย่างลุ้นระทึก "อีก1นาทีครับผม"ทหารคนนึงตะโกนขึ้น
"เฮ้อ
ออกมาสักคนเถอะ!"อาจารย์ใหญ่พึมพำ "นับถอยหลังเลยนะครับ"ทหารคนเดิมกล่าว
"เออ
"อาจารย์ใหญ่ตอบห้วนๆ 10..9..8..7..6..5..4..3..2..1..0 ทหารกดปุ่มให้พื้นที่นั้นเป็นเขตอันตรายทันที
อาจารย์ใหญ่นั่งก้มหน้าแบบปลงตกเพราะปีนี้ไม่มีผู้ชนะ "เดี๊ยวครับ
มีจุดๆหนึ่งยังไม่ตายครับกำลังเดินอยู่ตรงถนนครับ!!!!!"
ทหารทุกนายรวมทั้งอาจารย์ใหญ่วิ่งเข้าไปมุงดูที่หน้าจอ "เลขที่13 ใครวะน่ะ?"อาจารย์ใหญ่ถาม
"คาวาดะ ไฮด์ครับผม"ทหารที่ตรวจดูรายชื่อตอบ "โอ้
."อาจารย์ใหญ่กล่าวอย่างประหลาดใจพร้อมกับลงลิฟไปชั้นล่างเพื่อรับเด็กผู้ชนะ
เมื่อมาถึงชั้นหนึ่งบริเวณหน้าเสาธง อาจารย์ใหญ่มองหน้าเด็กชายที่เดินกระย่องกระแย่งมา
แล้วล้มลงต่อหน้า อาจารย์ใหญ่เข้าไปดู "เรียกรถพยาบาลมาก่อน เขาขาหัก เสร็จแล้วเรียกสื่อมวลชนมาทำข่าวด้วย
เราได้ผู้ชนะแล้ว!!!"อาจารย์ใหญ่ตะโกนสั่งทหารพร้อมกับสั่งปิดเกมส์ เวลา 17:01นาที21วินาที
ไฮด์ลืมตาขึ้นมารู้ว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่ขามีเฝือกหุ้มไว้ข้างๆมีช่อดอกไม้และการ์ดอวยพรมากมายวางอยู่เขียนว่า
"แด่ผู้ชนะ BR winner" ไฮด์ยิ้มเพราะรู้ตัวแล้วว่าเป็นผู้ชนะ
เด็กชายเลขที่21นิอิดะ ตี๋
เด็กชายเลขที่1ทาคุยะ เดียร์
เด็กหญิงเลขที่22นารุเสะ แก๊ป
เด็กหญิงเลขที่14ฮิกานะ ปลา
เด็กชายเลขที่5คาเมนาชิ ท็อป ..........ตาย เหลือ WINNER เลขที่13คาวาดะ
ไฮด์
แกร๊ก มีเสียงเปิดประตูเข้ามา "ไง..เป็นไงมั่งขาอย่างเจ็บอยู่ไหม?"อาจารย์ใหญ่เดินเข้ามาถาม "เออ "ไฮด์ตอบห้วนๆ "ฉันดีใจที่มีผู้ชนะแต่ไม่คิดว่าจะเป็นเธอ เธอหนีจากเขตอันตรายในเวลาอันสั้นได้ยังไงน่ะ"อาจารย์ใหญ่ถาม "โง่..จริงๆเล้ย ฉันก็กระโดดจากชั้น2ลงมาน่ะสิถึงได้เดี้ยงไง"ไฮด์ตอบ อาจารย์ใหญ่ถึงบางอ้อ "อีกเดี๊ยวสื่อมวลชนจะมาทำข่าวแล้ว เธอจะเป็นคนดัง ยินดีด้วย"อาจารย์ใหญ่ยิ้มให้ ไม่ช้าสื่อมวลชนก็มาถึงและบุกเข้ามาในห้องทั้งสื่อวิทยุ โทรทัศน์ หนังสือพิมพ์ต่างอึกทึกไปหมด
ไฮด์ลืมตาขึ้นมากลางดึกรู้สึกว่ามีคนอยู่ข้างเตียงที่นอนอยู่เมื่อมองไปก็ต้องตะลึงตาค้างเพราะด้านขวาเป็นท็อปจ้องมองเขาอยู่ส่วนด้านซ้ายคือลูกปลาที่จ้องเขาอยู่เช่นกัน
ไฮด์มองไปปลายเตียงก็เห็นเดียร์อีกคนยืนเกาะราวเตียงอยู่และพูดเบาๆว่า "ยินดีแด่ผู้ชนะ"
ทั้ง3ที่อยู่รอบเตียงตรงเข้ามาบีบคอเขา ไฮด์สะดุ้ง!ตื่น ร้องโวยวายอย่างบ้าคลั่งเมื่อพยาบาลและหมอได้ยินจึงเปิดประตูเข้ามาดูพบไฮด์นั่งตัวสั่นอยู่มุมห้องเหงื่อแตกพลั่กพูดจาเลอะๆเลือนๆ
3เดือนต่อมา ณ โรงพยาบาลผู้ป่วยทางจิต มีชายคนนึงสติไม่ดีมักคิดว่าตัวเองเป็นนักรบที่เก่งกล้าและแสดงกริยาท่าทางแปลกๆเช่น
ทำท่ายิง ปาระเบิด หลบกระสุน สร้างความขบขันให้แก่ผู้ที่เดินผ่านไปมา วันหนึ่ง
ตั้งแต่เช้าตรู่ ชายคนนี้เดินไปที่บ่อน้ำในเขตโรงพยาบาลปากก็เพ้อถึงชื่อคนต่างๆนาๆและเดินลงน้ำไปเรื่อยๆจนถึงที่ลึกและจมหายไปในที่สุดโดยที่ไม่มีผู้ใดเห็นเหตุการณ์
.แท้จริงแล้วเขาคือBR
Winnerปีนี้นั่นเอง
[HOME]
- [ หน้า2] - [หน้า3] -
[หน้า4]