Pierre Meissel heeft een camping in Aups. In de winter is hij vaak in de bossen te vinden samen met Paul Lambert. Die ging al met Pierre´s vader mee. Paul weet nog ruim 20 jaar geleden dat hij weken had waarin hij 20 tot 30 kilo truffels vond. Die tijden zijn voorbij. Volgens Pierre wordt het elk jaar minder. Met een week van twee kilo zijn ze al erg tevreden. Natuurlijk zijn de prijzen er nu ook naar. Begin november deden de truffels in Aups 3000 Franse francs per kilogram. Rond de kerst is dat bedrag gestegen naar 4000 francs. In Aups worden, vergeleken met andere markten in de Provence, flinke bedragen betaald. Het plaatsje ligt dicht bij de Côte d´Azur en daar zitten het grote geld en de dure restaurants. Aups noemt zichzelf graag ´la capitale de la truffe´, hoofdstad van de truffels. Momenteel wordt gewerkt aan plannen om er een soort truffelmuseum op te richten, een ´Maison de la truffe´.
Overigens worden op de Provençaalse markten zeer regelmatig inkopers vanuit Parijs gesignaleerd. Die halen met de prijzen die de truffels in de Franse hoofdstad op moeten brengen de reis er dubbel en dwars uit. Ook in Nederland zijn de zwarte truffels vers te koop. Bijvoorbeeld in een goed gesorteerde horecagroothandel, maar dan moet gerekend worden op bedragen van rond de 3500 gulden per kilogram. Pierre herinnert zich de jaren nog wel dat de truffelhandel hem meer opbracht dan zijn camping.
De zoektocht naar truffels is iets speciaals. De mens kan dan niet alleen. Onze neus kan niet ontdekken waar zich onder de grond truffels bevinden. Die van een hond of een varken kan dat wel. Vandaar dat deze dieren worden ingezet om de paddestoelen op te sporen. Klassiek is het beeld van de Provençaalse boer die uit een oude Citroën of roestige Renault 4 met veel moeite een varken haalt om daarmee de bossen in te gaan. Tegenwoordig zijn er nog maar weinig truffelzoekers die met een varken op pad gaan. Het is veel lastiger werken omdat de varkens de truffels zelf ook graag eten en als je er niet snel genoeg bij bent is de truffel in de bek van het varken verdwenen, voordat hij geoogst kan worden. Dat gegeven levert in de omgeving van Aups extra problemen op. Het ligt vlak bij een van de grootste militaire oefenterreinen van west-Europa en daar gedijen wilde zwijnen uitzonderlijk goed, omdat ze alleen af en toe gestoord worden door een jeep of een tank. Zo goed dat ze over de regio uitzwermen en links en rechts een maaltje truffels meepakken. Niet alleen om die reden beginnen de wilde zwijnen in het departement de Var langzamerhand een plaag te worden, ze zorgen voor meer overlast. Daarom wordt de laatste jaren het jachtseizoen op deze dieren eerder geopend en later afgesloten dan in de rest van het land. Tot de jaarwisseling zijn er deze winter alleen al in de gemeente Aups ongeveer 250 wilde zwijnen afgeschoten.
Bijna alle truffelzoekers gaan tegenwoordig met een hond op pad. Meestal zijn het wat kleinere hondjes, variërend van vuilnisbakkenrasje tot poedel. De training van de dieren begint als ze een paar maanden oud zijn. Alles draait om zoeken en belonen. Een goede truffelhond is veel geld waard en Pierre zat dan ook behoorlijk in zijn rats toen zijn hond Miss dit najaar doodziek werd. Ze was net op tijd beter voor het truffelseizoen.
Wie Pierre en Miss bezig ziet heeft al snel door dat het hondje bepaald niet gek is en precies weet wat het baasje wil. Maar ook Pierre kent het gedrag van het dier door en door. Hij ziet onmiddellijk aan de manier waarop de hond in de grond krabt of er mogelijk een truffel zit. Lijkt de hond iets te ruiken, dan volgt meteen een beloning. En dat weet Miss donders goed, want soms krabt ze ook zomaar in de grond, met de overduidelijke bedoeling iets lekkers op te strijken. Pierre moedigt zijn hond aan: ,,Zoek meisje, zoek meisje.´´ Als het meezit kan Miss een truffel tot op 40, 50 meter ruiken, legt hij uit. Als de hond aan het graven gaat neemt Pierre het over. Hij woelt met zijn handen in de roodbruine aarde en ruikt er aan. De geur van een rijpe truffel is onmiskenbaar, maar ook moeilijk definieerbaar. |
