ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ  ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΗ

Τα όσα γράφονται στο Β΄ 2.6 της εργασίας  Θέματα ετυμολογίας και ορθογραφίας  είναι ικανά να διαφωτίσουν για την ετυμολογική προέλευση της λέξης  ορθοπαιδική.  Ωστόσο, με αφορμή κάποια σημεία των κειμένων του Κ.Π.,  ας προστεθούν τα εξής:           

1. Η εργασία  Θέματα ετυμολογίας και ορθογραφίας  δεν είναι επίσημη διπλωματική εργασία, όπως εσφαλμένα νομίζει ο Κ.Π. – πρόκειται για μια απλή γλωσσολογική εργασία, μη κατατεθειμένη στο Πανεπιστήμιο, που δημιουργήθηκε με σκοπό να κατακριθεί η μέθοδος μερικών ιδεολόγων σε θέματα ετυμολογίας και ορθογραφίας. Κάθε εχέφρων και απροκατάληπτος αναγνώστης της εργασίας αυτής μπορεί να διαπιστώσει ότι έχει γλωσσολογικό χαρακτήρα και ότι σε αυτήν αναιρούνται με συγκεκριμένα στοιχεία οι εσφαλμένες αντιλήψεις των «αρχαιολατρών» σε διάφορα θέματα γλώσσας. Στόχος της εργασίας δεν είναι, φυσικά, οι ...θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, αλλά οι γλωσσικές τους απόψεις. Από την εργασία προκύπτει, όμως, ότι οι βασικές τους θέσεις (π.χ. για την προέλευση του αλφαβήτου) έχουν σαφέστατο ιδεολογικο-πολιτικό υπόβαθρο. Ακόμη και για το θέμα της  ορθοπαιδικής,  μερικοί μη γλωσσολόγοι εκφέρουν σαφέστατα ιδεολογικό λόγο, όπως αποδεικνύεται π.χ. στο παραπάνω κείμενο του φοιτητή Κ.Π. ή στο άρθρο του γιατρού Π.Μπ. από την ακόλουθη ιστοσελίδα: http://www.hygeia.gr/tanea/tanea44/44m_3.shtml . Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των «αρχαιολατρών» δεν μας απασχολούν. Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι μερικοί  από αυτούς είναι δωδεκαθεϊστές – αυτό γιατί να αποσιωπηθεί; Και γιατί ο Κ.Π. σπεύδει να υπερασπιστεί όσους έχουν «υπερβάλλον αντισιωνιστικό και αντιχριστιανικό πνεύμα» και είναι «δωδεκαθεϊστές»; Γλωσσολογικά στοιχεία περιλαμβάνει η εργασία, τα οποία βέβαια δεν κατόρθωσε να αναιρέσει ο εν λόγω φοιτητής.

2. Ο Κ.Π., αδυνατώντας να εκφέρει επιστημονικό λόγο, εξακολουθεί να επιλέγει την τακτική της στομφώδους κενολογίας και της επανάληψης στοιχείων για τα οποία έχουν δοθεί αναλυτικές απαντήσεις. Οι γλωσσολόγοι δεν έχουν αφήσει τίποτε αναπάντητο σχετικά με το θέμα της  ορθοπαιδικής.  Το γεγονός ότι ο φοιτητής επιμελώς αποκρύπτει τη συνολική απάντηση που του έχει δοθεί για το εν λόγω θέμα (βλ. κεφ. Β΄ 2.6 ) τα λέει όλα.

3. Ο Κ.Π., με αφορμή την παρατήρηση ότι η ετυμολογική ορθογραφία της  ορθοπαιδικής  δεν είναι θέμα ποσοτικό, δεν καθορίζεται δηλ. από το ποσοστό των λεξικών που επιλέγουν τη γραφή με  -ε-,  κάνει την εξής πρόβλεψη: ότιι στο μέλλον, αν ακολουθηθεί στα περισσότερα λεξικά η γραφή με  -αι-,  θα επικαλούμαστε το ποσοτικό αυτό κριτήριο που τώρα απορρίπτουμε! Μας καταλογίζει δηλ. ασυνέπεια ...προκαταβολικά! Δεν αξίζει να ασχολούμαστε με τέτοια επιχειρήματα...

4. Ο Κ.Π. εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι η γραφή της επίμαχης λέξης με  -ε-  «έχει γερά και λογικά θεμέλια»... Σε ερώτηση ενός συνομιλητή του ποιο στοιχείο υπάρχει για το  ορθοπεδικός,  δηλ. για την ετυμολογική σύνδεση της λέξης με το  πεδάω,  ο Κ.Π. απαντά: «αφού όμως ζητούνται στοιχεία, ας μάθουν, λοιπόν, ότι στοιχείο για τη λέξη  ορθοπεδικός  με  -ε-  είναι το γεγονός ότι η λέξη με  -ε-  επικράτησε και στην Ελλάδα»... Τον ρωτούν ποιο στοιχείο τεκμηριώνει την ετυμολογική σχέση του  ορθοπαιδικού  με το  πεδάω  κι αυτός απαντά ότι τέτοιο στοιχείο είναι ...το γεγονός ότι επικράτησε η γραφή με  -ε-! Με αυτήν τη λογική, το γεγονός ότι επέδωσε η γραφή  αγόρι  (αντί  αγώρι,  που ανάγεται στο  άωρος) θα ήταν στοιχείο που καθιστά ετυμολογικά βάσιμο τον τύπο  αγόρι!  Φυσικά, με βάση το κριτήριο της χρήσης, μπορούμε κάλλιστα να γράφουμε  αγόρι.  Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ακολουθούμε ετυμολογική ορθογραφία στην προκειμένη περίπτωση! Η χρήση είναι κριτήριο για την απόκλιση από το συγκεκριμένο είδος ορθογραφίας.

5. Ο Κ.Π. στο γεμάτο φανατισμό κείμενό του (βλ. παραπάνω) για την  ορθοπαιδική  έκανε λόγο και για ανενημέρωτους «φωστήρες». Είναι δεδομένο, όμως, ότι ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα λεξικά επιλέγει και τεκμηριώνει ετυμολογικά σε εκτενές σχόλιο εκτός λήμματος τη γραφή  ορθοπαιδική.  Οπότε, με βάση το στοιχείο αυτό, εύλογα ετέθη στον φοιτητή Κ.Π. το ερώτημα αν χαρακτηρίζει ανενημέρωτους «φωστήρες» τους ειδικούς γλωσσολόγους που υποστηρίζουν τη γραφή με  -αι-.  Ο Κ.Π. αντιστρέφει το ερώτημα ως εξής:  «ποιοι είναι ανενημέρωτοι φωστήρες; Οι πάμπολλοι γλωσσολόγοι, φιλόλογοι, λεξικογράφοι που υποστηρίζουν τη γραφή  ορθοπεδικός  με  -ε-; ». Και ακολούθως γράφει: «η απάντηση είναι μία: κανείς! Ούτε οι μεν, ούτε οι δε, είναι ανενημέρωτοι φωστήρες». Μα, ο ίδιος έκανε λόγο πρώτος για ανενημέρωτους «φωστήρες»! Τώρα υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι! Ας αποφασίσει τελικά... Και το πιο σημαντικό: «οι πάμπολλοι γλωσσολόγοι, φιλόλογοι, λεξικογράφοι που – σύμφωνα με τον Κ.Π. – υποστηρίζουν τη γραφή  ορθοπεδικός  με  -ε-» δεν την υποστηρίζουν  ως ετυμολογικά δικαιολογημένη.  Κανείς ειδικός γλωσσολόγος δεν υποστηρίζει ότι η  ορθοπαιδική  θα πρέπει να γράφεται με  -ε-  σύμφωνα με την ετυμολογία της. Μερικοί προτιμούν τη γραφή με  -ε-,  που βασίζεται στο κριτήριο της χρήσης. Ενώ άλλοι θεωρούν προτιμότερη την ετυμολογική γραφή, αυτήν με  -αι-,  αφού άλλωστε η έννοια της ρύθμισης στον χώρο της ορθογραφίας δεν έχει τόσο αρνητικό χαρακτήρα όσο σε άλλες περιοχές της γλώσσας.  Είναι αδύνατον να γίνει σοβαρός επιστημονικός διάλογος με ανθρώπους που δεν μπορούν να αντιληφθούν τέτοιες λεπτές διακρίσεις και κάνουν λόγο, γενικά και αόριστα, για πάμπολλους γλωσσολόγους που υποστηρίζουν τη γραφή με  -ε-.

6. Ο Κ.Π. έχει γράψει: «δεν χρειάζεται, βέβαια, να τονίσω ότι όλα τα λεξικά (πλην του λεξικού του κ. Μπαμπινιώτη) και οι εγκυκλοπαίδειες έχουν τη γραφή με  -ε-.  Ενδεικτικά αναφέρω τα λεξικά που χρησιμοποίησα: [...] Ιωάννου Δρ. Σταματάκου,  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής,  Αθήνα 1949». Φυσικά, επισημάνθηκε στον φοιτητή ότι δεν είναι δυνατόν ένα λεξικό της Αρχαίας να περιλαμβάνει έναν νεότερο όρο, του 1741. Ο Κ.Π., για να δικαιολογηθεί ως προς αυτό, ισχυρίζεται ότι δεν συγκαταλέγει το λεξικό Σταματάκου της Αρχαίας σε αυτά που γράφουν την  ορθοπαιδική  με  -ε-,  αλλά ότι απλώς το χρησιμοποίησε! Τα σχόλια περιττεύουν, αφού ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

7. Ο γλωσσολόγος Π.Σ. σε συνομιλία του με τον φοιτητή Κ.Π. μέσω διαδικτύου γράφει: «είμαι έτοιμος να συμφωνήσω μαζί σου. Αν βρεις καμιά    ορθοπαιδική γραμμένη με  -ε-  πριν από το 1741, τότε να την υποβάλεις στο Κέντρο Λεξικολογίας και να αλλάξει το λεξικό Μπαμπινιώτη, να αλλάξει και η θέση μου. Αλλά αποδεδειγμένα και όχι με την εμπάθεια του άρθρου σου». Φυσικά, ο φοιτητής Κ.Π. δεν απαντά επί της ουσίας, δηλ. δεν λέει πού υπάρχει ο όρος γραμμένος με  -ε-  πριν από το 1741 και πώς τεκμηριώνεται ο ισχυρισμός του ότι η  ορθοπαιδική  συνδέεται ετυμολογικά με το  πεδάω.  Περιορίζεται στο να κάνει το εξής σχόλιο, με αφορμή το προαναφερθέν κείμενο του Π.Σ.: «αν  θέση  εννοεί την επαγγελματική θέση  του, τότε δεν έχει να φοβάται τίποτα και κανέναν ο κ. Π.Σ. Αλίμονο, αν κάθε φορά που καταρρίπτεται μια θεωρία, πρέπει να “πέφτουν κεφάλια”. Κάτι τέτοιο, αν και όταν συμβαίνει, το θεωρώ απαράδεκτο» (!) Ο Π.Σ. κάνει λόγο για τη  θέση  του, δηλ. για την άποψή του σχετικά με το συζητούμενο θέμα και ο Κ.Π. καταλαβαίνει ότι γίνεται αναφορά στην επαγγελματική θέση του γλωσσολόγου! Ουδέν σχόλιον.

8. Στην παρατήρηση του φοιτητή Κ.Π. ότι η αξιοποίηση της μαρτυρίας του Andry δεν συνιστά γλωσσολογική προσέγγιση, ο φιλόλογος Μ.Χ. αντιτάσσει ότι ο γλωσσολόγος αξιοποιεί και στοιχεία, μαρτυρίες κ.λπ. κ.λπ. για την εξακρίβωση μιας ετυμολογίας. Και του φέρνει ως παράδειγμα αυτό του Χατζιδάκι, ο οποίος στην προσπάθειά του να θεμελιώσει ετυμολογικά την ορθογραφία μιας κατάληξης αξιοποίησε ακόμη και στοιχεία που βρήκε σε χειρόγραφα. Ο φοιτητής Κ.Π. απαντά: «πού βρήκε, ο φίλος επιστολογράφος, στο άρθρο έστω και μία αναφορά στον Γεώργιο Χατζιδάκι; Αν γίνεται, να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί, παρακαλώ» (!) Μα, ένα απλό παράδειγμα ήταν αυτό του Χατζιδάκι!

Υπάρχουν και άλλα σημεία των κειμένων του Κ.Π., που όμως είναι πέρα για πέρα ανάξια σχολιασμού.

Τέλος, εκφράζω τη συμπαράστασή μου σε όσους φιλολόγους και γλωσσολόγους υπερασπίστηκαν γλωσσολογικές αλήθειες σε συζητήσεις μέσω διαδικτύου με άτομα που προσεγγίζουν τη γλώσσα με ιδεολογικά και όχι επιστημονικά κίνητρα. Αυτή εδώ η περίπτωση ήταν απλώς η πιο ακραία.