Sleeping Beauty 3                  

ต่อมา…ต่อมา…ต่อมา…นางฟ้าทั้งสองก็เลี้ยงเจ้าฉิงในปราสาทสุดเริ่ด แต่พอเลี้ยงนานๆเข้า หนูโย ของเราก็ทำลายข้าวของในปราสาทของแม่เลี้ยงทั้งสองเกือบหมด ดังนั้นนางฟ้าพาตะ และนางฟ้าฮีท จึงตัดสินใจ พาหนูน้อยไปอาศัยอยู่ในกระท่อมแสนสวยริมน้ำตกแสนใส เจ้าฉิงโยก็โตวันโตคืน และแล้วในปีที่ เธออายุครบ 16 ปีพอดี
เฮ้อ… วันนี้เจ้าฉิงโยจะมีอายุครบ 16 ปีแล้ว ขณะนี้เจ้าฉิงก็เติบโตขึ้นมาก แถมยังสวยซะด้วย นางฟ้า พาตะและนางฟ้าฮีทจึงหวงหนูน้อยด้วย แต่วันนี้นางฟ้าทั้งสองเกิดใจดีขึ้นมาเป็นพิเศษ เธอส่งตระกร้า ใส่ผลไม้ ใบเล็กๆให้หนูโย แล้วกล่าวว่า
"โยจัง วันนี้อากาศดีนะ ไม่ออกไปเก็บสตรอเบอร์รี่ป่าหน่อยหรือจ๊ะ"
หนูโยมองนางฟ้าตาแป๋ว(แม้จะไม่ค่อยเห็นชัดว่าแป๋วแค่ไหน) ริมฝีปากสีชมพูยิ้มอย่างน่ารัก
"ให้ฉิงโยไปได้จริงหรือฮะ"
นางฟ้าฮีทหัวเราะเบาๆ "ไปได้สิ แต่อย่ากลับเย็นนะ"

และแล้ว หนูโยของ… ก็เดินทางไปยังป่า… ระหว่างทางก็มีการชมนกชมไม้ตามเรื่อง อ้อ… เกือบลืม บรรยายหน้าตาของนางเอกไป(เขียนมาตั้งนานกว่าจะนึกได้) ในฐานะเป็นนาง(นาย)เอก หนูโยของเราก็ต้องมี ผมยาวสลวยสวยถึงเอว ผิวขาวเนียนละเอียด หน้าก็ใส๊ใส ร่างสะโอดสะองน่าทนุถนอม ดังนั้นจึงไม่น่า แปลกใจเลยที่ชายหนุ่มผู้หนึ่งซึ่งบังเอิญผ่านมาถึงกับตะลึงนิ่งอยู่กับที่ ชายหนุ่มผู้นั้นคือ เจ้าชายโทชิแห่ง อณาจักร Grace ซึ่งยิ่งใหญ่เกรียงไกรน้อยกว่า X Japan อยู่นิดหนึ่งบังเอิญมากที่เขาเพิ่งกลับมาจาก การตามล่าแรดทอง (แน่ใจนะหนูว่ามีประเภทนี้ด้วย) แล้วมาผ่านป่านี้…พอดี เมื่อเขาได้พบเจ้าฉิงโยชิกิ ความคิดแรกก็คือ Oh! Beautiful โผเข้าหาอ้อมอกฉันเถิด My Baby!
ทางฝ่ายเจ้าฉิงโย เมื่อเห็นชายหนุ่มสุดหล่อมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าก็ตกใจเตรียมวิ่งหนี แต่เจ้าชายโทชิ รีบลงจากม้าแล้วดึงมือไว้
"เดี๋ยวก่อน ฉาวน้อยแสนสวย จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะ"
โยชิกิหน้าแดงระเรื่อ ก้มหน้ามองกิ้งกือเดินเล่นที่พื้นโดยไม่ตอบคำถาม เจ้าชายโทชิเห็นกิริยาแบบนั้น ก็ยิ่งคิดว่าฉาวน้อยคนนี้น่าร๊ากสุดๆ จริงๆ
"เจ้าเข้ามาทำอะไรในป่านี้หรือ" เจ้าชายโทชิถาม
โยชิกิหายอายแล้วจึงค่อยตอบไปเบาๆ "คุณป้าของข้าให้มาเก็บสตรอเบอร์รี่ในป่าที่นี่"
"มา ข้าจะช่วย ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรล่ะ" โทชิเริ่มรุก
"ป้าสอนว่าห้ามบอกชื่อกับคนแปลกหน้า ท่านบอกชื่อของท่านมาก่อนสิ"
ชายหนุ่มพยายามกลั้นยิ้ม "ข้าชื่อโทชิแล้วเจ้าหล่ะ"
"โยชิกิ"

และแล้วทั้งสองก็ชวนกันเก็บสตรอเบอร์รี่ป่าอย่างสนุกสนาน(มั๊ง) ลายครั้งที่ชายหนุ่มแอบแต๊ะอั๋งหนูโย โดยเจ้าหล่อนไม่รู้ตัว มันจึงเป็นอะไรที่สุดจะสุขมากสำหรับโทชิ ในที่สุดเวลาเย็นก็มาถึง ได้เวลาจากกันแล้ว ขณะนี้ในใจทั้งสองเต็มไปด้วยเพลง Unfinished
"โยชิกิ" โทชิกุมมือฉาวน้อยอย่างทนุถนอมแล้วยกมันขึ้นมาจูบเบาๆ
"ข้าไม่อยากจากเจ้าไปเลย"
"ข้าก็เหมือนกัน" นัยน์ตาเรียวสวยมีน้ำตาคลอ
"เรา… เราจะได้พบกันอีกไหม" ชายหนุ่มเอ่ยถามเบาๆ
หนูโยสั่นหัว "ข้าไม่รู้"
โทชิกำมือเรียวแต่ไม่เล็กของโยชิกิไว้แน่น เขาตัดสินใจแล้ว
"โยชิกิ หนีตามกันเถอะ"
โอ้!!!! หนูน้อยตกตะลึง เอาไงดี อยากไปอยู่หรอก แต่ก็ติดอยู่ที่ยายป้าแก่ๆ 2คนที่บ้าน เดี๋ยวเขาจะห่วง
"ข้าไปไม่ได้หรอก" ฉาวน้อยสั่นหัวดิ๊กๆ
"ทำไมๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" โทชิครวญ
"ท่านป้าของข้ากำลังรออยู่ ข้าคงต้องไปแล้ว" กล่าวจบโยชิกิก็วิ่งหนีจู๊ดเลย
เมื่อฉาวน้อยกลับมาถึงบ้านก็พบสิ่งแปลกประหลาดรออยู่ คุณป้าทั้งสองใส่ชุดสีขาว มีปีกอันเล็กๆ คนละคู่
"ต๊าย ตาย คุณป้าทั้งสอง เกิดอะไรขึ้นถึงแต่งตัวแบบนี้" หนูน้อยจีบปากจีบคอพูด
นางฟ้าฮีทมองโยชิกิด้วยสายตาที่เคร่งขรึม ส่วนนางฟ้าพาตะเดินเข้าไปหาหนูน้อย
"สุขสันต์วันเกิดจ๊ะ โยชิกิ" นางฟ้าพาตะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แสดงความรักใคร่ "เธออายุครบ 16 ปี แล้วนะ"
หนูโยมองหน้านางฟ้าทั้งสองอย่างงงๆ ทุกๆ ปีคุณป้าทั้งสองไม่เคยทำอะไรพิสดารอย่างนี้มาก่อน แล้วทำไมอยู่ๆ…
เมื่อนางฟ้าพาตะเห็นหนูน้อยทำหน้า นางฟ้าพาตะจึงเดินเข้าไปหา
"โยชิกิ" นางฟ้าพาตะทำหน้าเคร่งเครียด
"พวกเราเคยบอกว่าพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตไปแล้วตั้งแต่เกิดใช่ไหม อันที่จริงแล้วพวกเขายังมีชีวิตอยู่ โดยมีตำแหน่งเป็นถึงราชาและราชินีแห่งอณาจักร X Japan และเธอก็คือ เจ้าฉิงโยชิกินั่นเอง"
หนูน้อยตกตะลึงถอยหลังไปสามก้าว แล้วทรุดนั่งลงกับพื้น
"โอ ฉันไม่เชื่อ เป็นไปได้ยังไง กรี๊ด เจี๊ยก เจี๊ยก (ชักแม่งๆ) ว่าแล้วเธอก็สลบเหมือดไป