คุณไพรัตน์ จันทร์ทุม เล่าว่า
แต่เดิมมีอาชีพทำเฟอร์นิเจอร์และรับตกแต่งภายใน ในยุคเศรษฐกิจมีปัญหาขณะนี้ ไม่ค่อยมีใครว่าจ้างให้ทำงาน จึงไปประมูลร้านขายขนม ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ในอำเภอบ้านสร้าง ในระยะแรก นั้นขายไม่ดีเลย
ต่อมาคุณพูนสุข รัตนเสาวคนธ์ และอาจารย์นิติ ศิริกุล จ้างให้ขับรถมาวัดพระธรรมกาย เมื่อมาถึงวัด คุณไพรัตน์ได้มีโอกาสฟังเทศน์จาก พระเดชพระคุณหลวงพ่อ รู้สึกซาบซึ้งมาก และได้หัดนั่งสมาธิเป็นครั้งแรก เมื่อกลับไปแล้ว ก็หาโอกาสมาที่วัดอีก ครั้งหลังที่มาวัด ก็ได้รับภาพ พระมหาสิริราชธาตุ ที่ด้านหลังภาพ เป็นคำสวดสรรเสริญ คุณไพรัตน์จึงนำภาพ ไปให้ช่างเคลือบพลาสติก กันเปียกนํ้า และตั้งใจสวดสรรเสริญ ทุกวัน เป็นประจำ อธิษฐานจิตขอให้ขนมขายได้ดี
นับเป็นเรื่องเหลือเชื่อจริงๆ ขาย ไม่ดีมาไม่รู้กี่วันแล้ว แต่วันนั้นพอสวดสรรเสริญ แล้วทำสมาธิอธิษฐานจิต ขอให้ขายดี ปรากฏว่า นักเรียน มายืนเข้าแถวซื้อขนมร้านคุณไพรัตน์ เป็นแถวยาวเหยียด ร้านข้าวแกงอยู่ซ้ายมือ ร้านก๋วยเตี๋ยวอยู่ขวามือ ไม่มีใครไปซื้อ คุณไพรัตน์รู้สึก แปลกใจมาก ทำไมเด็กทานของหวาน ก่อนอาหารคาว เมื่อเห็นเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ ดังนั้นรู้สึกขนลุก พนมมือขึ้นกล่าวสาธุการ ในอานุภาพ ของพระมหาสิริราชธาตุ
วันรุ่งขึ้นเป็นวันที่ ๒ ปรากฏว่า เด็กนักเรียนยังมาซื้อขนมมากเป็นแถวยาวเช่นเดิม จนร้านข้างเคียงถามว่า พี่แตง เล่นของรึไงเนี่ย ทำไมถึงขายดีอย่างนี้ คุณไพรัตน์จึงนำภาพ พระมหาสิริราชธาตุให้ดู แล้วติดไว้ที่หน้าตู้ขนม อยากให้คนถามเชื่อถือศรัทธาบ้าง คุณไพรัตน์เอง เชื่อเต็มล้านเปอร์เซนต์ ร้านของคุณไพรัตน์ขายดีมาก จนแม่ค้าขายข้าวแกง และแม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยว ต้องมาช่วยคุณไพรัตน์ขายขนม ขายดี จนขนมหมดทุกอย่าง
ตั้งแต่วันนั้นจนกระทั่งทุกวันนี้ยังขายดีอยู่เหมือนเดิม คุณไพรัตน์หมั่น สวดสรรเสริญ ทำสมาธิจิต อธิษฐานอยู่เป็นประจำไม่ได้ขาด
คุณไพรัตน์มีหนี้อยู่ ๕ หมื่นบาท อยากมีเงินใช้หนี้ คุณไพรัตน์กับ ลูกชาย ซึ่งเรียนอยู่ ป.๒ ได้สวดสรรเสริญเป็นประจำ และขอพร พระมหาสิริราชธาตุ ขอให้มีงานทำเพิ่ม จะได้รวบรวมเงินใช้หนี้
อธิษฐานจิตไปได้ ๓ วัน พอวันที่ ๔ ไปขายขนมที่โรงเรียนตามปกติ จัดของเสร็จราว ๕ โมงเช้า ยังไม่ถึงเวลาขาย จึงขับมอเตอร์ไซด์ เข้าไปตลาด ไปตรงที่มีคนเลี้ยงไก่ คุณไพรัตน์ไม่ทราบเหมือนกันว่า ทำไมจึงไปที่นั่น คนเลี้ยงไก่เห็นเข้าจึงพูดขึ้นว่า แหม กำลังจะไปหาพอดีเลย มีงานอยู่ชิ้นหนึ่ง น้องชายทำมา ๔ เดือนแล้ว ยังไม่เสร็จ ขอให้คุณไพรัตน์ไปช่วยหน่อย เสร็จแล้วจะได้เก็บเงินค่าจ้างไปจ่ายให้กับลูกน้อง เพราะ ลงทุนไว้หลายแสนแล้ว
เจ้าของงานนี้ชื่อคุณจารึก ร้านอยู่ที่ถนนพุทธมณฑลสาย ๒ คุณ ไพรัตน์ ไม่รู้จักเลย จึงเดินทางโดยทางรถไฟมากรุงเทพฯ แล้วก็นั่งแท็กซี่ คุณไพรัตน์บอกให้พาไปร้านอัลลอยด์ แท็กซี่บอกว่ามีร้านอัลลอยด์เต็มไปหมด จะไปร้านไหนดี
แล้วแท็กซี่ก็จอดที่ร้านแห่งหนึ่ง เป็นห้องแถว ๒ ห้อง ไม่มีชื่อร้าน พอถามว่าใช่ร้านของคุณจารึกหรือเปล่า ก็กลายเป็นว่า ถามกับตัว เจ้าของชื่อเอาทีเดียว น่าอัศจรรย์ใจจริง เพราะตลอดการเดินทาง คุณไพรัตน์นึกสวดบทสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุมาตลอด
คุณจารึกคุยให้ฟังว่า วันรุ่งขึ้นจะไปทำบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัวอีก เขาทำบุญสร้างองค์พระ และได้รับพระของขวัญ พระมหาสิริราชธาตุ กรอบพญานาค ๔ สีมาแล้ว และยังบอกให้ คุณไพรัตน์อธิษฐาน คุณไพรัตน์จึงอธิษฐานว่า ขอให้มีเงินทำบุญสร้างพระบ้าง
คุณไพรัตน์ได้อธิษฐานจิตกับพระของคุณจารึก เพียงวันรุ่งขึ้นก็มีงานเข้ามาเต็มไปหมด ทั้งงานอัลลอยด์ ทั้งงานเฟอร์นิเจอร์ งานที่กำลังจะได้มาอีก คืองานของโรงเรียนหนองจอก ซึ่งทั้งคุณจารึกและคุณไพรัตน์ช่วยกัน สวดสรรเสริญ ทำสมาธิอธิษฐานจิต ขอพร เป็นการใหญ่ ถ้างานเสร็จแล้ว จะมีเงินทำบุญสร้างองค์พระได้สมใจคุณไพรัตน์
คุณไพรัตน์ยังเล่าเพิ่มเติมถึงเรื่องที่ประสบกับตนเอง เมื่อวันทอดกฐินที่วัดพระธรรมกาย เมื่อวันที่ ๑ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๑ ลูกสาว ของคนที่ทำบุญสร้างพระรายหนึ่งถามว่า พี่เชื่อหรือ ที่มาทำบุญที่นี่น่ะ พี่เชื่อได้ยังไง นี่ไม่รู้ว่าแม่โดนล้างสมองรึเปล่า ดูซิมาทำบุญอะไรกัน สร้างพระตั้ง ๗ องค์ นี่ พี่หนูถามจริงๆนะ พี่เชื่อได้ยังไง พี่รู้ได้ยังไงว่าที่นี่ดีจริง ไม่ได้หลอกลวง
คุณไพรัตน์จึงเล่าประสบการณ์ทั้งหมดที่ตนเองพบมาให้ฟัง ขณะเดียวกันก็นึกในใจว่า หลวงพ่อพระมหาสิริราชธาตุ หลวงพ่อสด หลวงพ่อ ที่วัดพระ-ธรรมกาย ช่วยลูกด้วยเถิด ทำไงดี ทำไงให้เขาเชื่อดี
เวลานั้นคุณไพรัตน์กับคนซักถาม เดินไปสุดสภาธรรมกายสากลพอดี เวลาราวบ่าย ๕ โมง ครึ่ง มีใครคนหนึ่งชี้ให้ดูบนฟ้า คุณไพรัตน์ ก็หันขวับมองขึ้นไป คนที่มาถามคุณไพรัตน์ก็หันตามไปมอง คุณไพรัตน์ยกมือพนมขึ้นไหว้ทันที เห็นดวงแก้วใสแจ๋วทีเดียว ใสเป็นแก้ว รอบๆ ดวงเป็นสีชมพู แล้วมีแสงซ้อนกันออกมาหลายๆ ดวง ซ้อนแล้วซ้อนอีก คุณไพรัตน์หันไปดูคนรอบตัว เห็นผู้คนยกมือพนมขึ้นไหว้เป็นอัตโนมัติ บางคนก็ขนลุก ผู้หญิงช่างถามคนนั้นพูดกับคุณไพรัตน์ว่า หนูเชื่อแล้ว หนูเชื่อแล้ว ที่ถามมาทั้งหมดน่ะ เชื่อแล้ว หนูเชื่อพี่แล้ว
นอกจากบอกว่าเชื่อแล้ว ยังบอกต่อว่าจะไปบอกพี่ๆ น้องๆ อีกหลายคน ให้มาทำบุญกันที่นี่ ตรงนี้เป็นบุญที่แท้จริง พ่อแม่ของเขา ทำบุญสร้างพระ ถึง ๗ องค์ ทั้งที่ยังไม่เคยมาวัดนี้เลย
คุณไพรัตน์กล่าวยํ้าว่า ตนเองเพิ่งเข้าวัดมาไม่นาน แต่ประสบการณ์ต่างๆ ที่พบ ทำให้เลื่อมใสศรัทธา และเชื่อมั่นล้านเปอร์เซนต์ และบอกว่า ให้ทุกท่านสร้างพระธรรมกายประจำตัวเถอะครับ แล้วจะได้พบสิ่งอันดีงามกับชีวิตของท่าน
[สารบัญ] [พิเศษ ๑] [พิเศษ ๒] [พิเศษ ๓] [พิเศษ ๔] [พิเศษ ๕] [พิเศษ ๖]