ผมชื่อ นายศุภชาติ ตันติสุรีย์พร อายุ ๑๘ ปี กำลังศึกษาอยู่ที่โรงเรียนสตรีวิทยา ๒ บ้านอยู่ที่ซอยโชคชัย ๔ ถนนลาดพร้าว กรุงเทพฯ ได้พบเหตุการณ์ที่จำได้ไม่มีวันลืมเลย เมื่อวันพฤหัสบดี ในเดือนตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๑ เวลาประมาณ ๐๙.๐๐ น. ผมและเพื่อนๆ กำลังเรียนวิชา เคมี ทดลองผสมสารเคมีกันในห้องปฏิบัติการทดลอง ผมต้องจับคู่ทดลองกับเพื่อนชื่อ สรสมรรถ
ขณะที่ผมกำลังจะออกไปทำการทดลอง ได้มีเพื่อนชื่อ ณัฐพล หงษ์ศรีสุข มาดึงตัวผมไว้ แล้วพูดว่า เขาจะไปผสมสารเคมีเหล่านั้นเอง แทนผม ให้ผมกลับไปนั่งที่ ผมยังไม่ทันนั่งลง พลันได้ยินเสียงระเบิดดังลั่น พร้อมกับ มีควันสีม่วง พวยพุ่งออกมา เป็นกลุ่มใหญ่ ทุกคนในห้อง รวมทั้ง อาจารย์ผู้สอน ต่างตกตะลึง ผมเห็นเพื่อนสองคนที่ช่วยกันผสมสารเคมีหลายตัว ในหลอดทดลอง มีเลือดเปื้อนเต็มมือเต็มแขน สำหรับ สรสมรรถ นั้น เลนส์พลาสติกของแว่นตาถึงกับละลาย โชคดีที่ไม่โดนนัยน์ตา ทั้งคู่ถูกกระจกบาด ทั้งมือ แขน ขา ปาก และบริเวณแก้ม
เมื่อหายตกตะลึงแล้ว อาจารย์พาทั้งคู่ไปที่ห้องพยาบาล และถูกส่งตัวไปที่ โรงพยาบาลลาดพร้าว ผมเองนั่งคิดอยู่ว่า คนที่ถูกระเบิด น่า จะเป็นผม ทำไมเพื่อนจึงมาแย่งรับเคราะห์แทน นึกไปนึกมา ก็นึกได้ว่า เช้าวันนั้นก่อนออกจากบ้าน คุณแม่ได้นำรูป พระมหาสิริราชธาตุ มอบ ให้ผม ใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อนักเรียน ผมขนลุกซู่ขึ้นมาทันที คุณแม่ได้ทำบุญสร้างองค์พระ จารึกชื่อผมไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้รับพระของขวัญ เพียง แต่ภาพท่านก็มีอานุภาพ คุ้มครองให้ผมแคล้วคลาดได้
เมื่อผมกลับบ้านคุยกับคุณแม่ คุณแม่ถามถึงเวลาที่เกิดเหตุ ปรากฏว่า ตรงกับเวลาที่คุณแม่ กำลังสวดสรรเสริญ พระมหาสิริราชธาตุ อยู่พอดี
ผมขอยืนยันว่า นี่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แต่เดิมผมไม่ใคร่ชอบไปวัด ไม่ชอบสวดมนต์นั่งสมาธิ แต่ชอบดูหนังฟังเพลง เล่นกีฬา เฮฮาไปกับเพื่อนๆ ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์นี้ ผมสวดสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุบ่อยขึ้น ไปวัดมากขึ้น และนั่งสมาธิมากขึ้น นิสัยที่ไม่ดี หลาย อย่าง เช่น ใจร้อน โมโหง่าย ไม่ใคร่เชื่อฟังพ่อแม่ ก็ค่อย ๆ หายไป จนได้รับคำชมเชย แม้จะยังไม่ดีพร้อมถึง ๑๐๐ เปอร์เซนต์ แต่ก็กำลัง พยายามอยู่เรื่อยๆ ยิ่งเมื่อไปที่วัด เห็นตัวอย่างจากรุ่นพี่ผู้ชายหลายคน มีนิสัยที่ดีมากๆ ผมยิ่งมีกำลังใจ พยายาม ถือเอาเป็นแบบอย่าง
เวลานี้ ผมได้รับพระมหาสิริราชธาตุจากที่วัดแล้ว รู้สึกรักท่านมาก ผมจะทำตัวให้ดี ให้ท่านรักผมด้วย ผมพยายามชวนเพื่อนๆ มาวัด น่าเสียดายที่พวกเขา ไม่เคยไปวัดกันเลย ไม่เคยบวชเป็นอุบาสกแก้ว เหมือนผม เขาจึงไม่มีความเลื่อมใส ในเรื่องศาสนา
ผมต้องขอขอบ พระคุณ หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ หลวงพ่อธัมมชโย หลวงพ่อทัตตชีโว คุณยายอาจารย์ อุบาสิกจันทร์ ขนนกยูง พระภิกษุสามเณร ทุกรูปในวัด ตลอดจนพี่น้อง อุบาสกอุบาสิกาทั้งหมด รวมทั้งสิ่งศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่คือ มหาธรรมกายเจดีย์ ซึ่งมีส่วนทำให้ ผมเชื่อมั่นในบุญ เชื่อมั่นในความดี ผมจะตั้งใจรักษาศีล ๕ และนั่งสมาธิให้มากขึ้น
เรื่องอุบัติเหตุ เป็นเรื่องกรรมไม่ดีในอดีตที่ตามมาทัน กรรมนั่นเอง จะบีบบังคับให้ผู้รับกรรม ร้อนใจทนไม่ได้ จะต้องหาเรื่องพาตนเอง เข้าไปรับเคราะห์ ส่วนคนไม่มีกรรมชั่วตามมาทัน ก็จะมีอันแคล้วคลาด ไปโดยปริยาย วัยรุ่นรายนี้ น่าชื่นชมมาก และต้องชมเชยไปถึง ผู้ปกครองด้วย ที่พาลูกเข้าวัด รับการอบรมที่ดี
[สารบัญ] [๒๐๒] [๒๐๓] [๒๐๔] [๒๐๕] [๒๐๖] [๒๐๗] [๒๐๘] [๒๐๙] [๒๑๐]
[๒๑๑] [๒๑๒] [๒๑๓] [๒๑๔] [๒๑๕] [๒๑๖] [๒๑๗] [๒๑๘]