คุณวิเชียร ชาติกระพันธุ์ เป็นพนักงานขับรถอยู่ที่วัดพระธรรมกาย ได้เล่าถึงอานุภาพที่ตนเองประสบว่า
เมื่อวันพฤหัสบดีที่ ๑ เมษายน ที่ผ่านมานี้ ตนได้เดินทางไปเตรียมงาน และช่วยงานโรงครัว ที่วัดถ้ำพุหว้าฯ จังหวัดกาญจนบุรี พร้อม ทั้งทีมงานคือ พระอาจารย์ ๑ รูป และอุบาสก-อุบาสิกา อีก ๕ คน
ทุกๆ ครั้ง ที่จะออกเดินทางไปไหน คุณวิเชียรจะนึกถึงคำสอนของ คุณยายอาจารย์ อุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ว่า อย่าให้เราไปชนใคร อย่าให้ใคร มาชนเรา ใครหมดบุญ ก็ขออย่าให้เจอะเจอกับเรา ทั้งขับรถ เดินหน้าและถอยหลัง อย่าให้ชนกับวัตถุ หรือสิ่งมีชีวิตใดๆ เลย รวมทั้ง อธิษฐานบ่อยๆ ว่า เดินทางปลอดภัยในทุกเมื่อ
การเดินทางครั้งนี้ ใช้รถตู้ที่เจ้าภาพถวายวัดมา และได้ใช้เส้นทาง ลาดหลุมแก้ว มุ่งหน้าไปทาง อำเภอบางเลน ผ่านอำเภอ กำแพงแสน คุณวิเชียรขับรถตู้ไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางดังกล่าว จนกระทั่ง รถวิ่งมาถึงเส้นทางระหว่าง บางเลน-กำแพงแสน เขาได้ขับตามหลัง รถสิบล้อ คันหนึ่ง ซึ่งขับตามรถสิบล้อคันนี้ อยู่ค่อนข้างนาน เพราะไม่มีโอกาสแซง เนื่องจากมีรถวิ่งสวนทางมาตลอด
จนกระทั่งรถสิบล้อคันนั้น วิ่งไปเจอรถกระบะเก่าๆ คันหนึ่ง วิ่งค่อนข้างช้ามาก คุณวิเชียรก็เห็นรถกระบะคันนี้ มาแต่ไกลแล้ว เมื่อรถสิบ ล้อ มีจังหวะเหมาะ จึงเปิดไฟเลี้ยวขวา เพื่อจะแซงรถกระบะดังกล่าว ระหว่างทางช่วงนั้น เป็นทางตรง และเป็นถนนสองเลน โดยไม่มีไหล่ทาง
เมื่อรถสิบล้อแซงขึ้นไปแล้ว คุณวิเชียรก็มองไปด้านหน้า ทางขวามือของรถกระบะคันนั้น ก็ไม่เห็นมีรถอะไรสวนมา จึงเปิดไฟเลี้ยวขวา เพื่อจะแซงรถกระบะคันนั้นด้วย ทันใดนั้น รถสิบล้อก็เปิดไฟเลี้ยวซ้าย เพื่อกลับเข้าเลนเดิม อย่างกะทันหัน แต่ รถตู้ของคุณวิเชียร กำลังตาม แซงขึ้นไปอยู่ พอแซงขึ้นไปอยู่ระดับเดียวกับ รถกระบะพอดี
สิ่งที่ไม่คาดคิดก็ได้บังเกิดขึ้นคือ มีรถกระบะอีกคันหนึ่ง วิ่งสวนเข้ามาพอดี มองจากกระจกด้านซ้ายมือ เห็นมีช่องว่างระหว่างคัน ประมาณ ๑-๒นิ้วเท่านั้น
ทันใดนั้นเหมือนกับ มีแสงอะไรบางอย่าง ปรากฏขึ้นมา ซึ่งทำให้คุณวิเชียรนึกถึง พระมหาสิริราชธาตุ พร้อมกล่าว สัมมา อะระหัง ขึ้นมา ในใจทันที เมื่อผ่านช่วงนั้น ออกมาได้ ก็มานึกว่า ถนนแค่สองเลนเท่านั้น รถที่วิ่งสวนมา ก็ไม่ได้หลบลงไหล่ทางเลย เพราะไหล่ทาง อยู่ต่ำกว่าพื้นถนนมาก แต่แปลกมาก ที่รถคันนั้น สามารถวิ่งสวนผ่านรถของคุณวิเชียร ไปบนถนนสองเลน โดยไม่มีการเฉี่ยวชนกันเลย
จากเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้คุณวิเชียรรู้สึก แปลกใจอย่างมาก ที่ไม่เกิดอุบัติเหตุการเฉี่ยวชน จากรถคันดังกล่าว และได้กล่าวใน ตอนท้าย ว่า เหตุการณ์นี้ ทำให้ผมเชื่อมั่นในอานุภาพบุญ และพระมหาสิริราชธาตุมากยิ่งขึ้น เพราะได้ประสบกับตัวเอง ผมคิดว่า การอธิษฐานจิต นึกถึงบุญบ่อยๆ จะทำให้เราเป็นผู้ไม่ประมาทในชีวิต และได้ให้ทาน สร้างบารมีเรื่อยไป
เพราะในรถตู้คันนี้ ผมได้นำรูปหลวงพ่อวัดปากนํ้า ที่หล่อด้วยสัมฤทธิ์ มาตั้งไว้บนรถ เพื่อที่จะให้ผมได้นึกถึงบุญบ่อยๆ ทั้งที่ได้สร้าง พระธรรมกาย ประจำตัวบ นยอดโดม ทั้งภายในและภายนอก มหาธรรมกายเจดีย์ ซึ่งบุญนั้นแหละ เป็นที่พึ่ง ในยามคับขันได้จริงๆ
จะเห็นได้ว่า คุณวิเชียรนั้นใจอยู่ในบุญตลอดเวลา จะเดินทางไปไหน ก็นำสิ่งที่เป็นบุญเป็นกุศล ติดตัวไปด้วย เมื่อนำรูปหล่อ หลวงพ่อ วัดปากน้ำ ขึ้นมาตั้งบนรถ เมื่อมองเห็นคราใด ก็เป็นเสมือนพยานวัตถุ ในการระลึกนึกถึง บุญกุศลที่ตนได้เคยทำไว้ สิ่งต่างๆ ที่เป็นอกุศล หรือ กรรมเก่า ที่เคยทำมาในอดีต ก็ไม่สามารถตามมา ตัดรอนได้
เพราะถ้าใจเป็นบุญเป็นกุศลแล้ว สิ่งที่เป็นอกุศล ก็ไม่สามารถครอบงำจิตใจได้ และเมื่ออกุศลไม่เกิดขึ้น สิ่งที่ไม่ดี ก็ไม่สามารถ ที่จะเข้า มาสู่ชีวิตได้ และในทางตรงกันข้าม เมื่อใจที่เป็นกุศลอยู่ตลอด มีพระรัตนตรัย เป็นที่พึ่งที่ระลึก สิ่งที่ร้ายๆก็จะไม่เกิดขึ้น หรือจากหนัก ก็จะ กลาย เป็นเบา จากเบาก็จะหายไปเลย และไม่เพียงเท่านั้น สำหรับผู้ที่มีพระรัตนตรัย เป็นที่พึ่ง สิ่งที่ดีนั้นๆ ก็จะเกิดขึ้นกับชีวิตตลอดเวลา
[สารบัญ] [๒๘๒] [๒๘๓] [๒๘๔] [๒๘๕] [๒๘๖] [๒๘๗]
[๒๘๘] [๒๘๙] [๒๙๐] [๒๙๑] [๓๐๐] [๓๐๑] [๓๐๒]
[๓๐๓] [๓๐๔]