เวลาเช้ามาถึงอย่างที่ต้องเป็นเช่นทุกวัน ภายในห้องขังของนักโทษในแดน E เหตุการณ์ทุกอย่างเป็นปกติเรียบร้อย แม้กระทั่งนักโทษห้อง 88430 ก็ดูเงียบสงบดี และยอมกินอาหารที่จัดมาให้ แม้จะยังดูเลื่อนลอยอยู่ แต่หากใครสังเกต สายตาของคนๆนั้น ราวกับจะจับจ้องมองหาใครอยู่เงียบๆ

เวลาผ่านไป กลางคืนเวียนมาอีกครั้ง เสียงเปลี่ยนเวรของผู้คุมดังแว่วมาให้ได้ยิน ร่างที่กอดตัวเองพิงผนังห้องอยู่นั้น เริ่มโยกตัวไปมาช้าๆ เสียงเพลงกล่อมเด็กที่เยือกเย็น ดังแผ่วเบา

ดึกมากแล้ว เสียงเพลงกล่อมเด็กนั้นยังแว่วมาเพียงเบาๆ เหมือนกับจะกล่อมให้ทุกคนหลับไหล แต่แล้ว เสียงฝีเท้านึงก็ดังขึ้น จนกระทั่งมาหยุดที่หน้าห้องขัง นักโทษชายหมายเลข 88430 นั้น

ชายหนุ่มในชุดผู้คุม ดวงตาสีดำสนิทนั้นมองไปที่นักโทษชายที่นั่งกอดเข่าหันหลังให้ลูกกรง ก่อนที่เสียงไขกุญแจจะดังขึ้น ประตูถูกเปิดออก ผู้คุมหนุ่มก้าวเข้ามาในห้องขังนั้น

"เข้ามานี่ ไม่กลัวชั้นแล้วหรือ" เสียงเรียบๆ ดังขึ้นจากร่างที่นั่งหันหลังนั้น

"ไม่" คำตอบสั้นๆ จากผู้ที่ก้าวเข้ามา

เสียงไขกุญแจปิดดังขึ้นอีก ก่อนที่จะตามด้วยเสียงคล้ายๆ กับอะไรหล่นลงบนพื้น ร่างที่นั่งกอดเข่าตัวเองค่อยๆ หันหน้ากลับมา ภาพที่ดวงตากึ่งเลื่อนลอยนั้นเห็นก็คือ Richard เปลือยท่อนบน เสื้อเครื่องแบบถูกถอดทิ้งกองไว้กับพื้น ดวงตาสีดำสนิทมองสบตาสีน้ำตาลนั้น ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้

"รู้ตัวหรือเปล่า กำลังทำอะไร" เสียงจากผู้ที่อยู่ในชุดนักโทษนั้นถามอีก

"รู้" คำตอบนั้นยังสั้น

"มาเพราะสงสารชั้นขึ้นมาอีกหรือไง"

"เปล่า"

"งั้นก็ดี"

มือหยาบนั้น คว้าที่ข้อมือของชายหนุ่ม ก่อนจะกระชากให้เซเข้ามา และรวบตัวไว้ด้วยแขน ริมฝีปากนั้นเริ่มซุกไซ้ที่ซอกคอและริมหู ไม่มีอาการต่อต้าน หรือแข็งขืน จาก Richard เลย
เครื่องแบบท่อนล่างที่ติดตัว ถูกมืออีกฝ่ายถอดมันออก ในขณะที่ชายหนุ่ม นอนนิ่งอยู่บนเตียง ร่างกายที่โถมทับลงมาซอกซอนสัมผัสไปทั่วร่างเปลือยของชายหนุ่ม ริมฝีปากนั้น บดขยี้ลงมาที่ริมฝีปากของเขา ปลายลิ้นอุ่นชื้นแทรกสอดเข้ามา มันเป็นจูบหนแรกหลังจากเหตุการณ์ทั้งหมด

ชายหนุ่มยกมือขึ้นโอบรอบคอของร่างที่ทาบทับเขานั้น และปล่อยให้ร่างกายเป็นไปตามอารมณ์ปรารถนาที่เกิดขึ้น เมื่อร่างนั้นแทรกกายเข้ามาในตัวเขา เสียงครางแผ่วดังลอดริมฝีปากชายหนุ่มออกมา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงหอบหายใจ เมื่อร่างนั้น เริ่มโยกกายเป็นจังหวะที่รุนแรง มือของ Richard โอบรัดเจ้าของร่างกายที่กำลังอยู่ในตัวของเขาแน่น สัมผัสรอยแผลเป็นที่แผ่นหลังนั้น และเริ่มเคลื่อนไหวตามจังหวะที่อีกฝ่ายเป็นผู้เริ่มต้น

เสียงครางดังขึ้นที่ริมหู เมื่อร่างที่ทาบทับเขาอยู่ใกล้จะถึงจุดหมาย และความร้อนแรงนั้น ยิ่งรุนแรงและเร่งเร้ามากขึ้น เสียงหอบหายใจของทั้งคู่ ดังสอดประสานกันราวกับท่วงทำนองเพลง จนกระทั่งทุกสิ่งทุกอย่าง มาถึงที่สุดของมัน .....

ร่างนั้น ถอนกายออกจากตัวเขา แต่ยังชะโงกอยู่เหนือร่างเปลือยของชายหนุ่ม Richard หลับตา แผ่นอกยังสะท้อนจากการหอบเมื่อครู่ และค่อยๆ คืนเป็นปกติ

"มายอมชั้นทำไม" เสียงจากผู้ที่อยู่เหนือร่างเขาถามขึ้น

"นายเจ็บปวดมามากพอแล้วไม่ใช่หรือ ต้องการให้มีคนเจ็บปวดเหมือนนายไม่ใช่หรือ ชั้นเป็นของเล่นของนายไม่ใช่หรือ" ชายหนุ่มพูดทั้งๆ ที่ยังหลับตา

นักโทษชายผู้นั้น ลุกขึ้นยืนมองเขา เสียงของ Richard ยังพูดต่อไป

"นายไม่ได้บ้า ไม่ได้เลื่อนลอย นายเพียงแต่ กลัว เจ็บปวด และต้องการแก้แค้นกับใครสักคน และคนที่นายเลือกนั่นก็คือชั้น"

Richard ลืมตาขึ้น มองดวงตาคู่ที่จ้องมองเขา ก่อนจะลุกขึ้น

"และทำยังไง ชั้นก็ทำให้นายคืนทุกสิ่งทุกอย่างมาให้ชั้นไม่ได้ใช่ไหมล่ะ และชั้นก็ไม่สามารถที่จะเป็นคนเดิมได้อีกต่อไป เหมือนกัน"

ขณะที่พูดชายหนุ่มก็หยิบเสื้อผ้าที่ถูกถอดกองไว้มาสวมใส่ช้าๆ ตลอดเวลานั้น อีกฝ่ายได้แต่มองอยู่เงียบๆ

"แต่ชั้นมีอย่างนึงอยากจะถามนาย ตอบชั้นทีได้ไหม ทำไมนายถึงเลือกชั้น"

ผู้คุมหนุ่มเอ่ยถาม เมื่อเขาแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย และเงยหน้าขึ้นมองร่างที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้น

"เพราะอะไรน่ะหรือ ....."

ดวงตาคู่นั้น จ้องลึกลงไปในดวงตาของเขา

"เพราะ.... นายเป็นคนเดียว ที่สนใจ ชั้น"

คำตอบนั้น มาพร้อมกับน้ำตา ที่ไหลรินลงมาช้าๆ จากดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น Richard โอบร่างเปลือยนั้นเข้ามากอดไว้
คนๆนี้ จริงๆ แล้ว เป็นคนที่อ่อนแอเหลือเกิน เขาเผชิญกับอะไรมามากมายพอแล้ว Richard โอบร่างนั้นไว้

"ไม่ต้องกลัวอีกแล้ว Scarlet ไม่มีใครจะมาทำอะไรนายได้อีกแล้ว"

สิ้นประโยคนั้น เสียงปืนก็ดังขึ้น ร่างในอ้อมกอดของผู้คุมหนุ่มผงะ ก่อนที่จะรูดลงกับพื้น ดวงตาคู่นั้นมองมาที่เขา รอยยิ้มอันงดงามจากใบหน้านั้น พร้อมกับเสียงสุดท้าย

"ขอบใจ...ที่...ปลดปล่อย.. ชั้น"

ก่อนที่วิญญาณนั้น จะหลุดลอยไปจากร่าง.....

Richard มองร่างที่นอนอยู่กับพื้นนั้น เขายิ้มเศร้าๆ

"และชั้นเอง ก็จะไม่ปล่อยให้นายเดียวดายอีกแล้ว"

เสียงปืนนัดที่สอง ดังขึ้น ขณะที่เสียงฝีเท้าของผู้คุมคนอื่นๆ กำลังวิ่งตรงเข้ามา

 

---

 

ความรัก บางที ก็เกิดขึ้นได้อย่างที่เราไม่คาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้น

เพราะความเดียวดายของคนสองคน หรือเพราะผลจากพรหมลิขิต

ไม่มีใครรู้

และบางครั้ง คำว่า ทำไม

....... ก็ไม่มีคำตอบ ........

 

---

T H E . E N D

 

p r e v i o u s

Thank you for reading