Unha vez era un paisano que se foi confesar,
e díxolle ao crego:
- Mire, señor cura, o outro día, ao pasar por diante
da aira do tío Xan, vin un cabrito mui bon, e quíxeno coller,
pero, como a cancela da aira taba pechada, non puiden collelo.
Entonces díxolle o cura:
- ¡Ai, hijo mío, la intención basta para
pecar! ¿Cuánto valdría el cabrito?
- Señor, o cabrito valería un peso, pouco máis
ou menos.
- Pues entonces tienes que traerme un duro, para descargar una
misa en sufragio de las benditas ánimas del Purgatorio; de lo contrario,
no puedo echarte la absolución.
- Bueno, señor cura, bueno, xa lle traeréi o pesiño.
O paisano foise a casa a buscar o peso, pero , en vez de darllo
pola porta, dáballo pola rexa das mulleres. O cura dicíalle
que llo dera pola porta, pero el insistía en darllo pola rexa.
I, en vista de que non cabía por ela, díxolle ao
crego:
- Ai, señor cura, a intencion basta; tampouco o cabrito
coupo polas bardas da cancela.