-Xeóu.
Ao que lle repuxo o zorro:
-Si xeóu, que xeara.
Pero, ao tempo de decir esto, como, para faguer tal, abrira a boca, o polo pegóu un voo e fuxíu pra o curuto dun castiñeiro.
O zorro empezóu a restregar o rabo polo tronco do castiñeiro dicindo:
-Serra, meu rabo, e comerás o galo.
O galo, que lle oía, dixo:
-Dios me libre da fouce ou do machado
que o rabo do zorro non corta o castaño.
O que sexa...