ครั้นพอสิ้นถิ่นเกาะค่อยเลาะเลียบ |
นาวาเพียบน้ำลงกำลังไหล |
โอ้อนาถเหนื่อยน่าระอาใจ |
ถึงบางไทรด่านดักนาวาเดิน |
เขาบอกชื่อสีกุกตรงด่านข้าม |
เป็นสามง่ามน้ำนองในคลองเขิน |
ปักษาโบกปีกบินลงดินเดิน |
มัจฉาเพลินผุดพล่านในคงคา |
นกยางเลียบเหยียบปลานขาหยิก |
เอาปากจิกบินฮือขึ้นเวหา |
กระทุงน้อยลอยทวนนาวามา |
โอ้ปักษาเอ๋ยจะลอยถึงไหนไป |
หน้าวังฤาจะสั่งด้วยนะนก |
ให้แนบอกของพี่รู้ว่าโหยให้ |
มิทันสั่งสกุณินก็บินไป |
ลงจับใกล้นกตะกรุมริมวุ้มวน |
ศีรษะเตียนเลี่ยนโล่งหัวล้านเลื่อม |
เหนียงกระเพื่อมร้องแรงแสยงขน |
โอ้หัวนกนี่ก็ล้านประจานคน |
เมื่อยามยลพี่ยิ่งแสนระกำทรวงฯ |