ภาษาคือ สัญลักษณ์ที่มนุษย์สร้างขึ้นแทนของจริง และแทนความรู้สึกนึกคิดของมนุษย์ เพื่อสื่อสารทำความเข้าใจรวมกัน หากจะบอกว่า ภาษาคือเอกลักษณ์ของชาติ โดยเฉพาะชาติไทยที่มีภาษาเป็นของตนเองตั้งแต่ครั้งบรรพชน ปรากฎการณ์ใหม่ ในยุค 2549 วงจรชีวิตของภาษาไทย กำลังเปลี่ยนโฉมหน้าใหม่โดยสิ้นเชิง อาจเป็นเพราะการหมุนเร็วกว่าเดิมของโลกยุคใหม่ ภาษาไทยรุ่นไฮสปีดวันนี้ กำลังถูกผลักให้ตกลงตรงกลาง ระหว่างแรงเหวี่ยงของคำสองคำ วิบัติ หรือ วิวัฒนาการ

       ทุกวันนี้ สิ่งหนึ่งที่ยังเป็นไทยแท้ คือภาษาไทย แต่ที่แสนเศร้าที่เด็กไทยอนาคตของชาติ เสียเวลาคุย MSN แต่เสียเวลาสะกดภาษาไทยให้ถูกๆไม่ได้

       ภาษาไทยวิบัติเริ่มจากง่ายๆลดตัวอักษรพวกจริง เป็น จิง เห็น เป็น เหง หมู่นี้รู้สึกเห็นบ่อยมากขึ้นเรื่อย พวกชอบใช้ภาษาไทย ที่ไม่ถูกต้องตามหลัก ไม่ทราบว่ามันเป็นแฟชั่น หรือโรคติดต่อทางการพิมพ์อย่างหนึ่งหรือเปล่า ไม่ว่าจะเป็นพวกชอบพิมพ์คำ สร้างความรู้สึกว่า กำลังลากเสียงยาว เช่น “ทามมาย” “ทามอารายหรอ” “จาปายหนายกาน” หรือกวนๆอย่าง “ขอบจัย” “ทัมรัย” “มีรัย” นอกจากนี้ยังมีอื่นๆอีกมากมาย

       ซึ่งในความจริงแล้ว มันก็เป็นเสรีภาพส่วนบุคคลว่าจะใช้ จะพิมพ์กันอย่างไร ถ้ามันอยู่ภายใน blog ส่วนตัวหรือ web board เฉพาะกลุ่มก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร แต่ดูเหมือนว่ามันจะยิ่งลุกลามไปทั่ว เด็กบางส่วนก็ดันหลงคิดไปว่า นั่นเป็นการใช้ ภาษาที่ถูกต้อง และใช้ได้ในชีวิตประจำวัน บางคนถึงกับเอาไปใช้เขียนลงในการบ้านหรือรายงานอีกด้วย! หลายคนยังมีความเชื่อผิดๆว่า เด็กจะสามารถแยกแยะ การใช้ภาษาได้เอง ระหว่างภาษาพูดและภาษาเขียน แต่พอเอาเข้าจริง เด็กส่วนใหญ่ใช้ความเคยชิน

       อย่าบอกว่าใช่มันเรื่องของคุณแต่มันอยู่ที่จิตสำนึก รู้ไหมว่าต้นตระกูลไทยเคยหลังเลือดเพื่อแผ่นดินนี้ แค่เสียเวลาแค่สำนึกในความเป็นตัวตนของตัวเองให้มากกว่านี้แค่รักไทยให้มากกว่านี้ แต่สิ่งหนึ่งที่เรารู้และอยู่ใกล้ตัวเรา สำคัญที่สุดก็คือภาษาไทย มนุษย์ เป็นมนุษย์ได้ เพราะภาษาสื่อสารได้เพราะเรามีภาษาของเรา แล้วทำไมเราจะทำลาย ทำให้มันวิบัติไปเรามาเขียนให้ถูกพูดให้ชัดใช้ให้ดีรู้จักให้ลึกซึ้ง เพราะมันเป็นรากเหง้าของเรา
รักชาติ ไม่ต้องเดินม๊อบแค่วันนี้ คุณ หัดสะกดภาษาไทยให้ถูกกันเสียที