EL DAGAL DEL EMIGRANTI


Ayel ameyudía mehmamenti,
Con un cohcurru embahu 'el sobacu
Y otru en 'a manu gacha, el Halbahacu
Me se bieni, a la 'hcuela, deligenti.
Hinchíuh loh morruh suciuh y enluhá
Toa la heta d' un piadu de morcilla,
Paicía que llebaba en'a barbilla
Lah mantecah del guarru refregáh.
La cara, langarucha, dehnegría;
La caeza, rechoncha dehreñá,
Paicía qu', en un palu pinchá,
El dagal laguinosu la tenía.
Loh ohuh, rehundiuh, atamáuh,
Paicían peíl con ensihtencia
A loh hombrih, al mundu, a la concencia,
Un aluzón pa to loh dehcroháuh.
Embahu la pelleha, rehilaban
Lah cohtillah güesúah. Defihtía,
La barriga, un tamboril paicía
En 'ah patah, que cuantih aguantaban.
Probinu, ehque su mairi ehpenó,
Cuasi nunca achipota la barriga
Ni se topa con esa manu amiga
Que, arrebuhcandu, enhamáh halló
Y me idi, probinu, entusiahmáu,
Que quie sabel leel, quie dil a 'hcuela
Pa ehcribili a su pairi, arguna ehquela,
Pa que benga. qu' ehtá mu abandonáu.
El cutáu m' ofredía suh regohuh
A la beh que, doh grandih glarimonih
Cayían por la heta, rehilonih,
Hechu el ahogu, lumbrih en loh ohuh.