CHAPTOR
1
ร่างบางสวยเพรียวในชุดกางเกงยีนส์ซีดๆมีรอยขาดเล็กน้อยที่ขาขวา
รองเท้าหนังสีดำมันปลาบ และเสื้อหนังสีดำ ตัดกับผมนุ่มยาวสลวยสีน้ำตาลอ่อน
ที่ยาวเคลียไหล่ลงมา กำลังเดินทอดน่องไปในย่าน ชิบุยะ ย่านที่ขึ้นชื่อด้านการปะทะกันของแกงค์หรือทีมต่างๆของเด็กวัยรุ่น
อย่างไม่กลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับตัวเอง
เท้าที่ก้าวย่างเป็นจังหวะเริ่มผ่อนจังหวะช้าลงเมื่อรู้สึกว่ากำลังมีคนติดตามเขามาจากด้านหลังและหยุดในที่สุด
ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มน้อยๆที่มุมปากอย่างนึกสนุก และเลี้ยวผลุบหายเข้าไปในตรอกใกล้อย่างรวดเร็ว
ทำให้ร่างของคนๆหนึ่งที่พยายามตามเขามาต้องรีบเลี้ยวตามทันที
"อุวะ เห็นอยู่แว่บๆว่าเลี้ยวมาทางนี้นี่หว่า
หายไปไหนแล้ววะ เฮ้ย แกดูดิ๊ มีทางไหนให้ไปอีกบ้าง " เจ้าหน้าหื่นคนหนึ่งบอกเพื่อนอีก
2 คนให้ช่วยกันมองหาร่างบางที่พวกมันพยายามติดตามมาตั้งแต่เห็นเขาเดินผ่านหน้าไปโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
"ไม่มีทางไปนะ แถวนี้น่ะ แปลกจริง โถ่เว้ย "
เจ้าถ่อยอีกคนสบถอย่างอารมณ์เสีย พวกมันอุตส่าห์รีบตามมายังคลาดสายตาไปได้น่าเสียดายชะมัด
ฉับพลันนั้นเอง เสียงใสๆก็ดังขึ้น
"มองหาชั้นเหรอ" ทั้ง 3 หันไปทางต้นเสียงทันที
สิ่งที่พวกมันเห็นก็คือ ..... ชายหนุ่มร่างบางที่พวกมันตามมาตั้งแต่ต้นนั่นเอง
ตอนนี้กำลังยืนพิงผนังตึกของตรอกเล็กๆมองมาที่พวกตนอยู่ นิ้วเรียวสวยคีบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างใจเย็น
ยืนขาไขว้กันอย่างสบายอารมณ์ สายตาคมคู่สวยมองมาอย่างท้าทาย
"ที่แท้ก็อยู่นี่เอง" เจ้าถ่อยคนหนึ่งเดินเข้ามา
มันนึกว่าชายหนุ่มหน้าสวยคนนี้คงเป็นพวกหากินถึงได้มีท่าทางยั่วยวนแบบนี้
แต่แล้วเมื่อมันเข้ามาใกล้และยื่นมือเข้ามาหมายจะสัมผัสแก้มเนียนใสนั้น
ก็ต้องแหกปากลั่น
"อ๊ากกกก " หนุ่มร่างบางออกฤทธิ์ซะแล้ว
มือเรียวจับแขนอีกฝ่ายหมุนและดัดไว้ด้านหลังกดแน่น เจ้าถ่อยหมายเลขหนึ่งร้องลั่น
เป็นผลให้หมายเลข 2 และ 3 ต่างวิ่งเข้ามาหมายจะชาร์ตร่างบางให้ล้มแต่แล้วก็ต้องหลบวูบเมื่อหมายเลข
1 ถูกเหวี่ยงมาสะกัด พอหันกลับมาก็โนลูกอัด ลูกเตะและถีบ ประเคนมาแบบตั้งตัวไม่ติด
ป้อวกันตั้งรับไม่ทัน
เสียงผัวะ ผะ ดังอยู่ประมาณ 10 นาทีก็รู้ผลเมื่อเจ้าถ่อยทั้ง 3 ล้มไปนอนกองกับพื้นอย่างสะบักสะบอมโดยที่ชายหนุ่มร่างบางไม่ได้เป็นอะไรเลย(
ซุบเปอร์แมนแหง ) ชายหนุ่มปัดเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ดึงบุหรี่ขึ้นมาคาบและจุดสูบ
ควันสีเทาลอยกรุ่นอยู่ในอากาศแล้วก็หายไป
"ชิ กระจอกอย่างพวกแก อย่าหวังเลยว่าจะทำอะไรชั้นได้
" ชายหนุ่มเอาเท้าเขี่ยๆซากเจ้าถ่อยทั้งสามอย่างหยะแหยงสุดฤทธิ์
แล้วก็หยุดยืนนิ่งขมวดคิ้ว เมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกจับตามอง ใครกัน 1
ไม่สิ 2 คน เขาหันหน้าไปทางซอกตึกที่มีคนแอบซ่อนอยู่
"ถ้าอยากจะมีเรื่องก็อย่าไปซุกในมุมมืดจะดีกว่านะ
แต่ถ้าจะมาทัศนศึกษาก่อนล่ะก็ ออกมาดูตรงๆก็ได้ ชั้นไม่หวงวิชา "
พูดจบก็หันไปกระทืบเจ้าถ่อยที่พยายามจะโงหัวให้จมดินไปใหม่ ขณะที่กำลังขยี้ฝ่าเท้าน้อยๆ???
กับหัวของเจ้าถ่อยนั้นอยู่ปากก็คาบบุหรี่ไปด้วย ดวงตาเปล่งประกายความสะใจและรื่นรมอย่างเห็นได้ชัด
และพูดต่อ
"ถ้าไม่ออกมาชั้นก็จะไปล่ะนะ หมดเรื่องสนุกแล้วนี่
" พูดเสร็จก็ยกเท้าออก ปัดฝุ่นนิดหน่อย มือเรียวคีบบุหรี่ออกจากปาก
แล้วนั่งยองๆลงบนปลายเท้าพูดกับซากสิ่งมีชีวิตทั้งสามที่นอนกระอักอยู่เสียงเหี้ยมๆ
"จำไว้นะ ถ้าไม่รู้ว่าใครเป็นใคร อย่าซ่าส์จะดีกว่า
แต่ถ้าอยากแก้มือ ก็มาหาชั้นได้ทุกเวลา ถามหากับเด็กแถวนี้ว่ารู้จักคนที่ใช้ต่างหูแบบนี้หรือเปล่า
แล้วเจ้าพวกนั้นจะพาแกไปหาชั้นเอง ยินดีเสมอ อ้อ จะให้ดีไปฝึกมาอีกหน่อยก็ดีนะ
ชั้นไม่ชอบอัดกระสอบทรายว่ะ " ร่างบางลุกขึ้นเอื่อยๆแล้วออกเดินไปจากตรอกเล็กที่พึ่งเป็นสถานที่ให้ประลองฝีมือเมื่อครู่อย่างในเย็น
ยกมือข้างที่ว่างเสยผมอย่างอารมณ์ดี
"อืม ได้อัดคนแล้ววันนี้อารมณ์ปลอดโปร่งแฮะ ไปที่นั่นหน่อยดีกว่า
ป่านนี้คงรอแล้วมั้ง ฮึๆๆๆ " ชายหนุ่มร่างบางหัวเราะเบาแล้วเดินออกไปในที่สุด
ทันทีที่ร่างบางที่เฝ้ามองอยู่หายลับตาไป
ก็ปรากฏร่างของชายหนุ่ม 2 คน ขึ้นมา ทั้งสองเดินเข้ามายังกองซากเจ้าถ่อย
3 ตัวที่นอนแผ่อยู่แล้วปรายตามองอย่างสมเพช ชายหนุ่มผมดำร่างเพรียวบางย่อตัวลงเก็บต่างหูลักษณะแปลกที่ชายหนุ่มที่พึ่งจากไปทิ้งเอาไว้และยื่นให้กับคนตรงหน้า
ต่างหูที่เป็นห่วงและมีตุ้มห้อยลงมาสัญญลักษณ์ของกลุ่มหนึ่งในชิบุยะที่ถือว่ามีระดับอยู่ในแถบนี้
LUNACY ชายหนุ่มผมทองที่กำลังคาบบุหรี่อยู่รับมาและมองอยู่ชั่วครู่แล้วหย่อนมันลงกระเป๋า
ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ชายหนุ่ทผมดำมองเพื่อนที่เดินไปก็ออกเดินตามออกไปสู่ถนนใหญ่ที่เต็มไปด้วยแสงสีมากมายผิดกับครอกเมื่อครู่
ไม่นานทั้งสองก็ถูกกลืนหายไปกับฝูงชนยามค่ำคืนของชิบุยะ ...............
เมื่อประตูบานใหญ่ของผับชื่อดังเปิดออก เสียงเพลงที่ดังสนั่นก็แผดเข้าหูพร้อมๆกับกลิ่นบุหรี่คลุ้งก็กระจายออกมาจนแทบผงะแต่ร่างบางที่ก้าวเข้ามาดูไม่สะทกสะท้านแต่ชินชาซะมากกว่า
ร่างบางย่างเท้าเข้าไปในห้องโถงใหญ่ที่มืดอับตกแต่งด้วยแสงไฟที่วูบวาบไปมาน่าเวียนหัว
สายตาจับจ้องไปที่ชายหนุ่มร่างสูงเพรียวที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ขนาบข้างด้วยสาวสวย
หุ่นเซ็กซี่ในชุดนุ่งน้อยห่มน้อยชนิดไม่กลัวเป็นหวัด เป็นชุดที่น่าจะให้รางวัลประหยัดผ้าดีเด่น
รวมทั้งด้านบนด้านล่างเอามาเย็บรวมกันคงได้ผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งพอดี ^.^
ตลอดทางที่ร่างบางเยื้องเท้าเข้าไปในสถานที่นั้น ผู้คนทั้งหญิงชายต่างพากันถอยเพื่อเปิดทางให้
ทุกคนต่างก้มหัวทักทายเป็นการให้เกียรติผู้เข้ามาอย่างยิ่ง
"สวัสดีครับ รองหัวหน้า " เสียงทักทายจากลูกน้องทำให้ชายหนุ่มผู้เข้ามาใหม่หันไปมองอย่างรับรู้
แล้วมุ่งไปหาผู้ที่นั่งสำราญกับสองนางอยู่อย่างเมามัน
"วันนี้ไปอารมณ์ดีมาจากไหนล่ะ " เสียงทักทายนุ่มๆจากเพื่อนที่ตำแหน่งในทีมสูงกว่า
ที่ถามพลางก็ดื่มเหล้าที่สาวสวยด้านขวาป้อนและรับกับแกล้มจากอีกสาวด้านซ้ายที่จิ้มเข้าปากให้อย่างออดอ้อน
อกนุ่มๆเบียดแขนชายหนุ่มจนชิด ดูยั่วยวนสุดๆ
ผู้มาใหม่มองเพื่อนและสองสาวอย่างชาชิน เขาดึงบุหรี่มาหมายจะจุดสูบ
แต่ยังไม่ทันได้จุดก็มีเปลวไฟสีอ่อนมาจ่อที่ปลายบุหรี่ให้แล้วเมื่อเหลือบตาขึ้นมองก้พบว่ามีสาวสวยเซ็กซี่ไม่แพ้
2 คนที่นั่งอยู่ตรงหน้ากำลังยื่นมาให้ ดวงตาคมสวยมองมาอย่างท้าทาย ริมฝีปากบางสวยคลี่ยิ้มก่อนจะจ่อปลายบุหรี่ไปที่เปลวไฟนั้นเป็นการยอมรับการเสนอตัวของอีกฝ่าย
ร่างอวบอัดได้รูปทรงราวขวดโค้ก นั่งลงเบียดกายเข้ามาหาและประทับริมฝีปากเข้ามาทักทายอย่างเร่าร้อนและชายหนุ่มก็ไม่ปฏิเสธ
(ต่อหน้าต่อตาเลยเนี่ยนะ...^๐^)
"วันนี้มาแปลกแฮะ" เพื่อนหนุ่มเอ่ยแซวเมื่อฉากสยองขวัญจบลง
ชายหนุ่มผู้มาใหม่ก็ยิ้มในหน้าท่าทางอารมณ์ดีสุดๆ ก็เอ่ยตอบเสียงใสปนสะใจ
"แน่นอน วันนี้พึ่งได้ออกกำลังมา " ชายหนุ่มผมแดงนั่งอยู่ก็หัวเราะในลำคอ
"มิน่า ครึ้มเชียว แต่น่าจะมีอะไรมากกว่านั้นนะ
" หนุ่มผมน้ำตาลอ่อนหัวเราะอย่างชอบใจที่เพื่อนรู้ใจ
"มีคนน่าสนใจ 2 คน ท่าทางฝีมือไม่เลวทีเดียวล่ะ
" เจ้าหนุ่มผมแดงเลิกคิ้ว อย่างฉงนฉงาย (ไม่ใช่คุณกระบือ 2 พี่น้องในเจ้าคุณทองนะ
อย่าเข้าใจผิดเด็ดขาดเจ้าค่ะ )
"ในกลุ่มที่นายอัดน่ะเหรอ " ผู้ฟังถามแทรกขึ้นอย่างงงๆ
ผู้เล่าก็ส่ายหน้า
"เปล่า คนดูน่ะ แต่ไม่เห็นหน้า " ผู้ฟังจึงถึงบางอ้อ
แต่ยังไม่ได้คุยอะไรมากกว่านั้นก็มีเสียงเอะอะจากด้านนอกขึ้นซะก่อน
"หือ อะไรน่ะ " ชายผมมีอ่อนถามพลางมองไปที่ความชุลมุนนั้น
ชายหนุ่มผมแดงหน้าบึ้งทันทีเขาขยี้บุหรี่ลงกับที่เขี่ยแล้วลุกขึ้นโดยที่สองสาวต้องรีบถอยเนื่องจากรู้ฤทธิ์อารมณ์เขาดี
เมื่อผู้เป็นใหญ่กว่าลุกขึ้นหรือที่ผู้น้อยจะไม่ตาม ชายหนุ่มผมสีอ่อนก็ลุกบ้างโดยสาวที่แนบข้างก็ถอยห่างอย่างรู้หน้าที่เช่นกัน
แล้วทั้งสองก็เดินไปที่ความวุ่นวายโดยมีลูกน้องคนสนิทตามมาอีกเพื่อคุ้มกัน
(อืม นี่กะลังเขียนเจ้าพ่อเซี่ยงไฉ้อยู่ป่าวฟะเนี่ย !!!)
เสียงตุบตั่บของการร่วมสหบาทาหายเงียบไปทันทีที่ทั้งสองหนุ่มปรากฏตัว
ทั้งวงแตกทันทีเหลือเป็นวงตรงกลางที่มีร่างชายคนหนึ่งสะบักสะบอมนอนแบ่บอยู่
ชายผมแดงเดินเข้าไปใกล้ๆเอาอวัยวะเบื้องล่างที่ห่อหุ้มด้วยหนังแท้เขี่ยกองซากสิ่งมีชีวิตนั้นเบาๆ
เพื่อดูว่ายังไม่ตาย แล้วก็นั่งบนปลายเท้า มือเรียวกระชากคอเสื้อคนเจ็บขึ้นมาอย่างไม่ปรานี
"ว่าไง เจ้าหนู นายเป็นใคร เบื่อโลกมากหรือไงถึงมาซ่าส์ถึงนี่น่ะ
" ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้มอำมหิตที่ใครเห็นก็ต้องเสียวสันหลัง เจ้าหนุ่มผู้โชคร้ายกลัวจนพูดไม่ออก
จนกระทั่งโดนเขย่าอย่างแรงด้วยความยัวะนั่นแหละจึงตั้งสติได้
"ยะ อย่า ทำอะไรผมเลยครับ ผมแค่ถูกส่งมา "
เจ้าหนุ่มผู้โชคร้ายพยายามขอร้อง ชายผมแดงเลิกคิ้วราวกับแปลกใจ เขายิ้มสวยราวกับว่าใจดีเหลือเกินให้แก่เหยื่อ
"ใครเหรอ" เจ้าหนุ่มผู้โชคร้ายแทบอยากจะมุดดินหนีให้ได้
น่ากลัว ทำไมมันน่ากลัวแบบนี้
"หะ หัวหน้าทีม Illicit (แปลว่า เถื่อน )ส่งมา
" เสียงเบาๆนั้ตอบมาอย่างยากเย็น แล้วก็ทรุดฮวบเมื่อถูกปล่อยคอเสื้อแบบกะทันหัน
ร่างที่นั่งอยู่ตรงหน้าหันไปหาเพื่อนที่ยืนกอดอกมองมาจากด้านหลัง
"เจ้าพวกแกงค์นั้นอีกแล้วว่ะ " ชายผมสีอ่อน
พยักหน้า และเดินเข้ามาหาคนที่นอนอยู่เขามองร่างที่นอนอยู่ตรงหน้าชั่วครู่
ก่อนจะออกคำสั่ง
"เอามันไปทิ้งใกล้เขตของมัน ที่เหลือแยกย้ายได้แล้ว
พรุ่งนี้รอฟังคำสั่ง " สิ้นประโยคก็สะบัดหน้ากลับไปที่โต๊ะ ผู้คนเริ่มสลายตัวตามคำสั่ง
ชายผมแดงเดินตามมานั่งตรงหน้า
"นานๆทีนายจะสั่งการเองนะ ท่ารอง " ชายผมแดงหยอกล้อ
พลางกางแขนโอสองสาวที่กระแซะเข้ามา เช่นเดียวกับอีกฝ่ายที่ยกแขนขึ้นโอบสาวสวยของตนเข้ามาชิด
"หึ ก็นายอยากไม่ทำอะไรนี่หว่า ว่าแต่เจ้าแกงค์นั่นน่ะ
ชักจะดังขึ้นทุกวันแล้วนะ ซักวันคงได้เจอกัน " บุหรี่ถูกจุดสูบอีกครั้ง
"ก็ดี จะได้รู้กันไปว่าใครแน่ ตอนนี้ที่มีชื่อก็คงเป็นเรา
LUNACY แล้วก็เจ้าพวก ILLICIT เนี่ยแหละ " ชายหนุ่มผมแดงเผยอปากรับบุหรี่จากสาวสวย
"งั้นคงมีเรื่องให้สนุกอีกไม่นานสินะ ก็ดี เบื่อมานานละ
จะได้ออกกำลังซะมั่ง ว่าแต่ว่าวันนี้แยกย้ายดีกว่ามั้ง " สองหนุ่มสบตากันอย่างรู้ใจก่อนจะลุกขึ้นโอบประคองสาวสวยที่แนบข้างอยู่ลุกขึ้น
" งั้นพรุ่งนี้เจอกันที่เดิม อย่าลืมเรียกพวกหน่วยย่อยมาด้วยล่ะ
"ชายผมแดงสั่ง แล้วก็จากไป
"แล่วเราล่ะคะ " สาวสวยผู้แนบข้างไม่ห่างเอ่ยถามบ้าง
ชายหนุ่มผมสีอ่อนก้มมองคนในอ้อมแขนแล้วยิ้มนิดๆ
"ก็ไปบ้างสิ " สาวสวยยิ้มอย่างถูกใจ แล้วทั้งสองก็พากันออกจากผับชื่อดังแห่งนั้นและหายไปในราตรีกาลของเมืองหลวงกับเฟอร์รารีคันสวย
บนตึกสูงแห่งหนึ่ง ของโรงแรมชื่อดัง
ร่างของหนุ่มสาวสองคนกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันจนแทบแยกไม่ออกว่าแขนใครขาใคร
เสียงครวญครางและเสียงหอบหายใจดังไปทั่วห้อง
"อ๊ะ อ๊าาาาา " เสียงหวานใสของหญิงสาวที่หวีดร้องเมื่อควบคุมไม่ได้ดังขึ้นมาครั้งที่เท่าไหร่ไม่มีใครรู้
เสียงหอบหายใจเริ่มหายไปเรื่อยๆและเงียบไปในที่สุด ไม่นานร่างเพรียวของชายหนุ่มที่กกกอดร่างอวบอัดของสาวสวยเมื่อครู่ก็ลุกขึ้น
เมื่อเห็นอีกฝ่ายหลับไปด้วยความเพลียด้วยการผจญศึกหนักมาเกือบตลอดคืน
ร่างเพรียวในเสื้อคลุมเดินไปยืนรับลมที่ระเบียงอย่างสบายอารมณ์
จิบไวน์รสเลิศหลังจากได้ออกกำลัง??นี่ช่างมีความสุขจริงๆ แสงไฟยามค่ำคืนก็สวยงามเสียนี่กระไร
นี่บ่ะที่ทำให้เขาชอบเมืองหลวงนัก สายลมพัดมาเอื่อยๆเย็นสบาย ทำให้ชายหนุ่มยิ่งผ่อนคลายมากขึ้นรอยยิ้มอย่างเปี่ยมสุขปรากฏขึ้นบนใบหน้าเรียวสวย
ต่อไปจะมีเรื่องสนุกอะไรนะ ใจเขาคิดไปถึงเจ้าหนุ่มร่างบางแต่พิษสงรอบตัวที่เจอตอนหัวค่ำนั่น
ดูท่าเพื่อนรักของเขาจะติดใจในความบ้าบิ่นของหมอนั่นซะด้วย ร่างเพรียวหัวเราะเบาๆในลำคอ
พลางยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอย่างวบายอารมณ์กับค่ำคืนนี้ .....
ณ ห้องหรูบนชั้นสูงสุดของคอนโดหรูหราใจกลางเมือง
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เปลือยเปล่าอวดความแข็งแกร่งของร่างกายนั่งอยู่ขอบเตียงใหญ่ในมือมีแก้วน้ำสีอำพันอยู่
มีผ้าขนหนูผืนเล็กวางพาดหน้าตักอยู่เพียงเล็กน้อย (กันการอุจจาดลูกกะตา)
เขาค่อยๆยกขึ้นดื่มอย่างสบายอารมณ์ บนเตียงใหญ่มีร่างสาวสวยหุ่นเซ็กซี่นอนอยู่ท่าทางเหมือนหลับสนิท
ชายหนุ่มมองต่างหูที่เก็บได้เมื่อหัวค่ำในมืออย่างติดใจ
เขาสนใจฝีมือเจ้าหมอนั่น นึกอยากจะลองฉะกันซักตั้ง คงสนุกไม่เบา นานๆทีจะเจอคนมีฝีมือ
เพราะตอนนี้คนที่พอจะฟัดกับเขาได้ก็มีแต่เพื่อนสนิทของเขาเท่านั้น
"LUNACY เหรอ น่าสนใจนะ " เสียงพึมพำเบาๆเล็ดรอดออกมาจากริมฝีปากสวยได้รูป
มือก็โยนต่างหูนั้นเล่น แล้วก็ต้องชะงักเมื่อรู้สึกถึงอ้อมแขนนุ่มนิ่มที่โอบมาจากด้านหลัง
และสัมผัสอ่อนนุ่มที่เบียดชิดแผ่นหลังกว้างเข้ามาอย่างจงใจยั่วยวน
"คิดอะไรอยู่เหรอคะ " สาวสวยโน้มมาจุมพิตที่แก้มเบาๆพร้อมทั้งกระซิบที่หู
ก่อนจะไล้ลิ้นนุ่มๆนั่นไปตามใบหูของชายหนุ่มอย่างตั้งใจยั่วยุ ชายหนุ่มหัวเราะหึๆอย่างพอใจ
เขากระชากร่างที่เบียดชิดจากด้านหลังให้มานั่งตักด้านหน้า
"อุ๊ย " เสียงอุทานอย่างมีจริตมือนุ่มลุบไล้แย่นอกกว้างไปมา
เบียดกายชิดไปอีก ชายหนุ่มวางต่างหูลงกับหัวเตียงแล้วหันมาสนใจกับหญิงสาวตรงหน้าอย่างจริงจัง
เขาพูดเบาๆชิดริมฝีปากนุ่มนั้น
"ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่ต่างหู " สาวสวยงงจัด
"เอ๋ ต่างหู อ๊ะ อื้อ..." ไม่ทันได้ถามให้หายสงสัย
ก็ถูกริมฝีปากได้รูปปิดทับมาเสียก่อน ปลายลิ้นนุ่มอุ่นแทรกเข้ามารุกรานอย่างรุนแรง
ดูดดื่ม มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วทำให้ร่างอวบอัดเริ่มสั่นสะท้านด้วยแรงอารมณ์ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อย
"อื้อ...อา ." สองร่างโน้มตัวลงกับเตียง
การโรมรันเริ่มขึ้นอีกครั้งเสียงหอบหายใจ เสียงครวญครางเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆและหายเงียบไปและดังขึ้นมาอีก
วนเวียนเช่นนนี้ไปจนเกือบรุ่งเช้า ....
Chaptor 1 End
<<BACK | MAIN | NEXT>>
Copyright
2001 © PPK
