CHAPTOR 2
   ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่งใกล้ชิบุยะ กลุ่มคนจำนวนมากมารวมตัวกันที่ลานดิน ราวกับจะมีการประท้วง ทุกคนใส่เสื้อแบบเดียวกัน คือสวมชุดทีมสีดำเข้ารูป ไม่มีสีอื่นใดเข้ามาปน ท่ามกลางผู้คนมากมาย ชายหนุ่มร่างสูงเพรียว แต่งกายด้วยกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม เสื้อยืดเข้ารูปสีขาวทับด้วยแจ๊คเก็ตหนัง รองเท้าหนังสีดำ ยืนอยู่ท่าทางสง่าล้อมรอบด้วยผู้คนอีกมากที่ทำท่าเคารพยกย่อง เขากำลังสั่งการผู้อยู่ใต้การควบคุมด้วยท่วงท่าขึงขัง ผมสีทองช่วยส่งให้ดูน่ายำเกรงมากขึ้น
   "จำเอาไว้นะ ชั้นไม่ต้องการให้เราไประรานคนที่เค้าไม่รู้เรื่อง ถ้าจะมีเรื่องชกต่อยก็ให้ลุยกะพวกที่สูสีกับเราไม่ใช่พวกไร้สาระ และที่สำคัญห้ามเอาชื่อชั้นไปอ้างเพื่อสร้างความวุ่นวายเด็ดขาด ไม่งั้นจะเกิดอะไรขึ้นคงไม่ต้องบอกนะ " จบคำเท่านั้น แสดงว่าเสียงตอบรับก็ดังก้องขึ้นพร้อมกัน
   "รับทราบ" ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อไป ชายร่างบางผมสีดำในชุดทีมสีดำก็เดินแหวกผู้คนเข้ามายังชายหนุ่มผมทองผู้เป็นหัวหน้าของตนที่ยืนอยู่ท่ามกลางลูกน้องเป็นกองทัพย่อยๆ (เวอร์ไปป่าวฟะ) หนุ่มผมทองเบนสายตาไปยังร่างที่ถึ่งเข้ามาและเดินมาถึงตัว
   "มาสายนะ Ryu (โอ้ว้าว รู้แล้วๆ ว่าชื่อไร )" ชายหนุ่มผมดำนามว่า Ryuichi ผู้เป็นรองหัวหน้าทีมยิ้มรับและบอกเหตุผลที่มาช้า
   "โทษทีที่มาช้า มัวแต่ไปตามข่าวเรื่องเจ้าคนที่ไปแอบอ้างชื่อเราเข้าไปก่อกวนพวก LUNACY แถบชิบุยะตะวันออกมาน่ะ แต่นายก็สั่งเองได้นี่ นานๆทีทำหน้าที่หัวหน้าที่ดีบ้างก็ดีนะ J (มาแล้ว พระเอก )" ผู้เป็นหัวหน้ายิ้มน้อยๆเมื่อถูกเพื่อนรักที่กระเซ้า
   "ก็มีรองที่ดีแล้วหัวหน้าก็ต้องขี้เกียจบ้างสิ เดี๋ยวรองก็ไม่มีอะไรทำนะเฟ้ย " Ryu ส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่ายกับความขี้เกียจของเพื่อน J เป็นคนแบบนี้ เฉยๆไม่เดือดร้อน แต่ถ้าถูกเล่นงานก่อน เขาจะฟัดไม่เลี้ยง และไม่ยอมเลิกราง่ายๆ แต่ก่อนสมัยที่ตั้งแกงค์ใหม่ๆ ทั้งๆที่อยากเป็นแค่การขับรถซิ่งเท่านั้น ไปๆมาๆดันกลายเป็น 1 ในหลายๆแกงค์ใหญ่ใน ชิบุยะไปซะได้ โดยเฉพาะเขตตะวันตกนี่แกงค์ ILLICIT ถือว่าใหญ่ที่สุด และเทียบเท่าได้กับ LUNACY ที่อยู่ฝั่งชิบุยะตะวันออก แม้จะเป็นคู่แข่งกันแต่ทั้งสองทีมก็ยังไม่เคยประจันหน้ากันสักครั้ง แต่ถ้าได้ปะทะกันตรงๆอาจจะมีการนองเลือดครั้งใหญ่ก็ได้ใครจะรู้ ยิ่งบ้าเลือดกันอยู่ด้วย
   "ว่าแต่ว่าเจ้านั่นเป็นใครกัน ที่กล้าเอาชื่อเราไปอ้างแล้วเข้าไปป่วนพวก LUNACY น่ะ " J ถามพร้อมกับจุดบุหรี่สูบ Ryu ถอยห่างไปหน่อยด้วยเขาไม่สูบบุหรี่ซึ่งนับเป็นเรื่องแปลก ด้วยส่วนมากพวกทีมส่วนใหญ่จะสูบกันทั้งนั้น
   "เฮ้ย ไปอมที่อื่นได้มะ ไอ้มะเร็งแบบแท่งเนี่ย รำคาญ " Ryu ทำหน้าบูด J หัวเราะเบาๆ เขาลืมไปว่าต่อหน้า Ryu ห้ามสูบบุหรี่
   "เออๆ ดับก็ได้วะ " ว่าแล้วก็โยนบุหรี่ลงกับพื้นแล้วขยี้ดับด้วยปลายเท้า และรอฟังรายงานจากเพื่อนและลูกน้องคนสนิท
   "มันเป็นคนของที่ไหนยังไม่รู้ แต่ที่แน่ๆเจ้าพวกนั้นคงเข้าใจว่าเราอยากขยายอาณาเขตแน่ ชั้นว่าถ้าพวกมันมีสมองน้อยกว่าที่ควรมี มันก็คงจะเตรียมฟัดกับเราแน่ " สิ้นเสียงของเพื่อน ในสมองก็มีภาพของคนๆหนึ่งปรากฏขึ้น
   "งั้นก็คงได้เจอเจ้านั่นสินะ" J พึมพำเบาๆ Ryu มองอย่างสงสัย
   "ว่าไงนะ เจอใคร" J มองเพื่อนยิ้มๆแล้วยื่นต่างหูที่ได้จากวันก่อนให้ดู
   "ก็เจ้าของต่างหูนี่ไง ลืมไปแล้วเรอะ " Ryu มองดูต่างหูในมือแล้วยิ้ม
   "สนใจล่ะสิ หมอนั่นท่าทางฝีมือดีซะด้วย " J ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร จนเกือบรุ่งสางกลุ่มก็สลายตัวไป
   "Ryu นายจะไปไหนน่ะ " J ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่ได้เตรียมกลับแต่อย่างใด
   "ว่าจะไปเดินเล่นแถวนี้หน่อย อากาศกำลังดีเลยว่ะ " J ขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ถามอะไรกลับเดินตามมาเงียบๆ
   "อ้าว แล้วนายไม่กลับ " Ryu ถามบ้าง J ส่ายหน้า เขามองท้องฟ้าในเวลาตี 3 กว่าๆ
   "อากาศดีอย่างนายว่า นี่ก็จะเช้าแล้ว เที่ยวมันให้สว่างคาตาดีกว่า " สองหนุ่มมองหน้ากันอย่างเข้าใจแล้วก็เดินไปต่อ    ขณะที่กำลังอยู่กลางสวนสาธารณะที่เงียบสงัดนั้นเอง ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลังพร้อมการปรากฏตัวของคนกลุ่มหนึ่งที่ดูก็รู้แล้วว่าไม่ได้มาดีแน่นอน
ภายในเวลาไม่นาน สองหนุ่มก็ตกอยู่ท่ามกลางผู้ประสงค์ดี (แต่เจตนาร้าย) ล้อมกรอบ J ยิ้มหยันที่มุมปากขณะที่ Ryu หน้าบึ้งอย่างไม่สบอารมณ์ที่ถูกขัดจังหวะการเดินเล่น
   "J งานนี้ชั้นจองนะ นายอย่ายุ่งเด็ดขาด" J มอง Ryu ที่วันนี้จะลงมือเอง ทั้งที่ปกติจะไม่ค่อยได้เห็นนัก
   "O.K. ตามบาย " ว่าแล้วก็นั่งลงที่ม้านั่งที่อยู่ข้างๆ จุดบุหรี่สูบอย่างใจเย็น ดู Ryu ที่กำลังจัดการกับเจ้าพวกแมงเม่าแบบสบายอารมณ์

   ท่ามกลางคนที่ล้อมรอบอยู่ หนุ่มผมดำ ร่างเพรียว จับตาดูทุกอิริยาบทของคนรอบข้างที่จ้องจะขย้ำเขา และแล้วคนแรกก็พุ่งเข้ามาอย่างต้องการประทุษร้ายเต็มที่ เจ้าหนุ่มผมดำที่เตรียมรับอยู่แล้วเอียงตัวหลบหมัดที่พุ่งมาและ ....
   พลั่กกกก ... ร่างผู้บุกรุกลอยละลิ่วตามแรงเตะที่รุนแรง จนปลิวไปนอนกองอยู่ คนอื่นๆก็เข้าตะลุมบอนทันที แต่ว่าเหตุการณ์ก็ไม่ได้ดีขึ้นกว่าเดิมสักนิด ด้วยเหตุที่เจ้าหนุ่มผมดำที่พวกมันคิดว่าง่ายกลับกระดูกแข็งเกินคาด ทั้งอัดทั้งถีบ เตะ ศอก ทุกอย่างได้หมด ผลจึงออกมาก็คือ สะบักสะบอม (เวรกรรม)
   J นั่งสูบบุหรี่พ่นควันอย่างสบายอารมณ์ดูเพื่อนที่กำลังออกหมัดอย่างสนุกสนาน ดวงตาคู่คมมองไปอย่างสงบนิ่งด้วยเชื่อว่าเพื่อนของเขาสามารถจัดการได้ไม่ยากแน่นอนและก็จริงดังคาดเมื่อผ่านไปเกือบ 10 นาที เจ้า 4-5 ตัวที่บอกว่าจะจัดการเขาและเพื่อนผมดำนั่นก็ลงไปนอนกองกันที่พื้นหมด เขาลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาเพื่อนที่กำลังเหยียบอยู่บนอกของ 1 ในคนที่จ้องทำร้ายอยู่
   "เฮ้ เบาหน่อยสิ Ryu เดี๋ยวก็ตายหรอก " J ห้ามด้วยเสียงเรียบ แต่เท้าอีกข้างกลับถูกยกขึ้นถีบเจ้าตัวตายยากที่ลุกขึ้นมาหมายจะชกเขาให้กระเด็นหงายไปหน้าตาเฉย Ryu มองตามร่างที่กระเด็นไปด้วยสายตาเยือกเย็น แล้วหันมาตั้งหน้าตั้งตากระทืบร่างใต้ฝ่าเท้าต่อ เมื่อเห็นว่ามันต้องการจะหลบหนี
   "อย่าขัดขืนดีกว่าน่า แกน่ะ เดี๋ยวพ่อเหยียบให้ตายเลยนี่ " ว่าแล้วก็กดน้ำหนักที่เท้าลงมาอีกจนอีกฝ่ายร้องลั่น
   "อ๊ากกก ยอมแล้วครับ อย่าทำอะไรผมเลย ผมแค่ลูกกระจ๊อกครับ อย่า.. " Ryu ยิ้ม***มเมื่อได้ยินเสียงร้องขอชีวิตของคนใต้ฝ่าเท้า เขามองไปที่เพื่อนผมทองที่ยืนอยู่ข้างๆก่อนจะตัดสินใจยกขาออกจากอกของผู้โชคร้าย
   " ไงล่ะแก หาเรื่องเองนะ รู้ป่ะ เจ้า Ryu น่ะ อารมณ์เย็นก็จริง แต่มันจะโกรธที่สุดก็ตอนที่มีคนมาขัดขวางความสุขเล็กๆน้อยๆของมันนี่แหละ จะเล่นงานใครหัดหาข้อมูลบ้างก็ดีนะ จะได้ปลอดภัยแก่ชีวิตแกไง " J บรรจงเอาปลายเท้าเขี่ยร่างที่สะบักสะบอมไปมาเล่นเหมือนลูกบอล และพูดด้วยอย่างอารมณ์ดี (อารมณ์ดีเมื่อได้อัดคน)
   "ว่าแต่แกน่ะ มาจากไหนเฮอะ ไม่รักชีวิตน้อยๆเลยหรือไง " คำถามเหมือนถามเล่นๆ แต่เมื่อได้เห็นแววตาวาววาบอำมหิตก็แทบอยากจะสิ้นสติตรงนั้นให้ได้ ผู้โชคร้ายละล่ำละลักตอบอย่างรักชีวิต
   "อย่าทำผมเลยครับ ผมถูกส่งมา " J ตาวาววาบ เขาเอาเท้าเหยียบลงบนอกอีกฝ่ายที่รอยเดิมของ Ryu พอดีเด๊ะ และถามเสียงเย็นเยียบ
   "ใครส่งแกมา หือ " คำถามนี้ของ J ทำให้ Ryu ต้องตะแคงหูฟังคำตอบไปด้วย
   "LUNACY ครับ ผมเป็นคนของ LUNACY " มันบอกด้วยเสียงสั่น J ขมวดคิ้วมองหน้า Ryu ทันที แต่ก่อนที่จะทันได้ถามอะไรมากกว่านั้นก็มีแสงจากดวงไฟเล็กๆส่องมาทางพวกเขายืนอยู่
   "เฮ้ นั่นใครมาทำอะไรที่นี่น่ะ " เสียงของผู้มาใหม่ทำให้ J ยกเท้าออกจากอกของคนที่นอนพะงาบๆกับพื้นทันทีก่อนที่จะเดินหายไปพร้อมกับเพื่อนผมดำที่รออยู่ ทิ้งให้เจ้าพวก 4-5 คนนั้นนอนแบ่บรอคนมาเก็บไปโดนไม่ใยดี
   "นี่อะไรกัน พวกนายเป็นอะไรมากรีเปล่าเนี่ย " เสียงของเจ้าของดวงไฟเมื่อกี้ถามขึ้น พวกกระสอบทรายทั้งหลายลืมตามองอย่างขอความช่วยเหลือ ผู้เข้ามาตัดสินใจโทรเรียกรถพยาบาลเนื่องด้วยเห็นว่าสภาพคงไม่ไหว
   "ครับ ขอรถพยาบาลมาที่สวนสาธารณะจุด A ด้วยครับ มีเหตุตีกันครับ บาดเจ็บค่อนข้างมาก ครับ ขอบคุณมาก" ไม่ช้ารถพยาบาลก็มาและพาผู้บาดเจ็บไปโรงพยาบาลเพื่อทำการรักษาอย่างเร่งด่วน

   สถานีตำรวจ
   "ไง Shinya ไปตรวจสวนมาเป็นไงบ้าง" ตำรวจหนุ่มหันไปตามเสียงถามเมื่อพบว่าเป็นเพื่อนก็ยิ้มให้
   "ก็ไปเจอคนโดนซ้อมนอนแบ่บอยู่น่ะ ก็เลยเรียกรถพยาบาลมาเอาไป ท่าทางสะบักสะบอมน่าดูชม " ตำรวจหนุ่มนั่งลงพร้อมทั้งคว้าเอาถ้วยกาแฟที่เพื่อนชงให้มาดื่ม
   "อือ ท่าทางจะอาการหนักนะ " Shinya มองหน้าเพื่อนก่อนจะตอบ
   "ก็พอดูล่ะ 5 คน โทรมสุดๆ ไอ้คนที่ซ้อมเจ้าพวกนั้นคงมีฝีมือน่าดูเลยล่ะ" เพื่อนพยักหน้าหงึกหงักและให้ข้อคิด
   "เฮ้อ เรื่อวของเด็กผู้ใหญ่ไม่เกี่ยว ว่ามะ อีกหน่อยโตขึ้นก็อย่างเรานี่แหละ เมื่อก่อนนายก็ใช่เล่นนี่หว่า " Shinya ยิ้ม ย้อนเพื่อนกลับบ้าง
   "ว่าแต่ชั้น แกก็พอกันละว้า Teru (ขอยืมตัวมาประกอบฉากหน่อยนะจ๊ะ)" ทั้งสองมองหน้ากันครู่หนึ่งแล้วก็หัวเราะกันอย่างไม่เดือดร้อน ช่างเป็นคุณตำรวจที่อารมณ์ดีเหลือเกิน

Chaptor 2 End
<<BACK | MAIN | NEXT>>

Copyright 2001 © PPK