"เฮ้ย เป็นไงบ้างวะ " เสียงร้องถามชายหนุ่มที่ตะกายออกจากรถ ท่าทางบาดเจ็บไม่น้อย แต่ก็ยังกัดฟันตอบไป
     "ไม่เป็นไร เจ้านั่นใครวะ เก่งเป็นบ้า โค้งฉากแบบนี้ยังบ้าระห่ำ เข้าโค้งโดยไม่ชะลอแบบนี้พึ่งเคยเห็นว่ะ " เสียงนั้นถามอย่างสงสัยและทึ่ง
     "นั่นล่ะ Inoran รองหัวหน้าแกงค์ Lunacy แกงค์ใหญ่ของชิบุยะตะวันออกล่ะ อย่าประมาทหน้าตาแบบนั้นเชียวนะ ชั้นน่ะเคยเห็นมาแล้วตอนที่เจ้านั่นอัดคนซะปางตายน่ะ เจ้าของฉายา โหดน้ำแข็งล่ะ นี่ดีนะไม่มาพร้อมกับ Sugizo ใครๆเรียกหมอนั่นว่าเป็นปีศาจที่มาจากนรกเชียวนะ " เล่ามานาน เสียงหนึ่งก็ถามขึ่น
     "ใคร เหรอ Sugizo ... " เงียบไปนานกว่าเสียงเดิมจะตอบมา
     "หัวหน้าแกงค์น่ะสิ ลอง 2 คนนี่เข้าคู่กันเมื่อไหร่ คำว่าบรรลัยยังไม่พอเล้ย "
     "ไม่น่าเชื่อว่ะ เรื่องความเร็วก็เห็นล่ะนะ แต่เรื่องฝีมือนี่ไม่แน่ใจ" ใครคนหนึ่งพูดขัดขึ้น ผู้รู้ดีก็เลยต้องเบรก
     "อย่าไปพูดเรืองนี้แถบชิบุยะเชียวนะเว้ย ไม่งั้นพวกแกเละแน่ ที่นั่นมีคนของ Lunacy ทุกตารางนิ้วเลยมั้งน่ะ พวกนายไม่รู้อะไร แกงค์นี้น่ะทั้งเก่งแล้วก็บ้าเลือดกันทั้งนั้นแหละ ชั้นจำได้ติดตาเลยตอนที่เจ้าพวกนั้นสร้างกลุ่มใหม่ๆ เจ้า 2 คนนั่นมันไปถล่มแกงค์ใหญ่ของชิบุยะที่มีอยู่ก่อน จำได้มะ Zill น่ะ หลังจากนั้นก็ขยายกันมาเรื่อย จน 3 ปี มานี่ก็คุมแถบตะวันออกได้หมดเลยล่ะ " เสียงเล่ายืดยาวทำเอาทุกคนนิ่งงัน
     "แล้วฝั่งตะวันตกล่ะ " เสียงหนึ่งถาม ทุกคนก็พยักหน้าอย่างอยากรู้
     "ก็คงจะขยายไปนะ แต่ติดที่ว่าที่ฝั่งตะวันตกก็มีแกงค์ที่ฝีมือสูสีกันอยู่น่ะสิ มันก็เลยคานอำนาจกันมาจนเดี๋ยวนี้นะ"
     "มีแกงค์อะไรอยู่เหรอ ที่สามารจะคานพวก Lunacy ได้น่ะ " ยังไม่ทันที่จะได้ตอบก็มีคนตอบแทน
     "อ้าวก้ Illicit ไงล่ะ ที่มี เจ้าผมทอง J กับ ใครนะ Ryuichi น่ะ แกงค์นั่นก็เอาเรื่องนะ ฝั่งตะวันตก แกงค์นี้ครองอยู่แล้วก็ใหญ่พอๆกับ Lunacy แหละก็เลยกินกันไม่ลงจนเดี๋ยวนี้ไง" ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ นี่แสดงว่าโชคดีมากที่เจ้าโหดน้ำแข็งนั่นไม่ลงมาฟาดปากกับพวกเขาไม่งั้นคงได้ไปนอนเล่นที่ห้อง ICU แก้เหงาแน่ๆ สายตาทุกคู่มองไปยังเส้นทางที่ชายหนุ่มที่เป็นหัวข้อในการสนทนาขับออกไปด้วยแววตาทึ่งๆกับเรื่องที่พวกเขาได้ยิน...

     หลังจากทีได้เหยียบคันเร่งแบบสะใจแล้ว Inoran ก็เกิดอาการติดลมเขาจึงเหยียบต่อไปบนถนนที่มืดมิด เข้าสู่เขตชิบุยะตะวันออก ซึ่งเป็นเขตอำนาจของ Lunacy แม้ว่าเส้นทางนี้ค่อนข้างเปลี่ยวแต่เขาก็มักจะใช้ประจำเพราะสามารถจะขับด้วยความเร็วเท่าไหร่ก็ได้ วันนี้อารมณ์กำลังคึกได้ที่ ได่มีเรื่องสักทีคงจะดี ริมฝีปากบางยิ่มอย่างพอใจ ทันใดนั้นเอง สายตาเขาก็เห็นหญ้าข้างทางด้านหน้าขยับเล็กน้อย เขาเพ่งมองจนในที่สุด..
     เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดด.... เสียงเบรกรถดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว รถที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงและการเบรกกระทันหันจึงหมุนทันที แต่ Inoran ก็สามารถบังคับไม่ให้มันพลิกคว่ำได้อย่างหวุดหวิด ไม่อย่างนั้นคงต้องไปจีบนางพยาบาลแหง
เมื่อฝุ่นที่ตลบจางลง Inoran ก็ก้าวลงมาจากรถ และมุ่งหน้าไปที่ต้นเหตุที่เกือบทำให้เขาไม่สมประกอบ เขาเดินไปด้วยใบหน้าถมึงทึงน่ากลัว ร่างเล็กที่เกือบเป็นต้นเหตุของโศกนาฏกรรมตัวสั่นระริกด้วยความกลัวท่าทางน่าสงสาร เขาสาวเท้าเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ และย่อตัวลงนั่งบนส้นเท้าและยกมือขึ้นลูบหัวน้อยๆ รอยยิ้มผุดพรายที่ริมฝีปาก
     ร่างเล็กสั่นสะท้านด้วยความกลัวและตกใจอย่างมาก Inoran คลี่ยิ้มและถาม
     "ไงล่ะ กลัวมากเลยหรือไงฮึ เซ่อซ่าจริงนะแก วิ่งทะเล่ะทะล่าแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ได้ตายตอนแก่หรอก " เขาพูดยิ้มๆกับร่างเล็กที่ยังสั่นไม่หยุด ตากลมโตที่มองมายังเขาบ่งบอกถึงความอ่อนแออย่างมากมาย Inoran คลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนอย่างที่ใครๆก็ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะยิ้มได้แบบนี้ เขาค่อยๆดึงร่างเล็กนั้นขึ้นมาแนบอกอย่างปลอบโยนและก้มลงจูบเบาๆที่หน้าผาก ได้ผลเจ้าตัวเล็กหยุดสั่นแล้วแถมยังซุกหัวเล็กๆกับซอกคอเขาอย่างออดอ้อนอีกด้วย หนุ่มหน้าสวยหัวเราะเบาๆ
     "หึ ขี้อ้อนจังเลยนํา แกนี่ หือ เจ้าหมาน้อย " (ฮ่วย นึกว่าคน ที่แท้ก็หมาหน้อยธรรมดานี่เอง )
เจ้าหมาน้อยเงยหน้าขึ้นมองคนที่อุ้มมันอยู่อย่างวางใจ มันค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาและแลบลิ้นอันอ่นนุ่มเปียกชื้นนั้นมาเลียหน้าของ Inoran อย่างประจบเต็มที่จน Inoran อดหัวเราะไม่ได้
     "ฮึๆๆ แกนี่ดูไปก็น่ารักนะ เอางี้ไปอยู่กับชั้นมั้ย ท่าทางแกก็ไม่มีเจ้าของนี่นา ว่าไง " เจ้าตัวเล็กกระดิกหางรับคำชวน ชายหนุ่มอุ้มเจ้าตัวเล็กชุขึ้นทั้งสองมือ และหมุนไปมาจนมันเวียนหัวต้องร้องงี้ดง้าดเป็นการประท้วง Inoran อุ้มเจ้าหมาน้อยแนบพลางนึกชื่อของเจ้าตัวยุ่งในอ้อมกอด
     "เป็นอันว่าตกลงนะ ไปอยู่ด้วยกันดีกว่า ว่าแต่จะให้ชื่ออะไรดีนะ อืม " Inoran ทำท่าคิดก่อนจะปิ๊งไอเดียขึ้นมาได้
     "ฮ้า รู้แล้ว เอางี้ แกชื่อ 'นัตโตะ' ดีกว่านะ ใช่แล้ว นัตโตะ อือ " เขามองเจ้าลูกหมาที่ท่าทางจะพอใจกับชื่อของตนมาก มันกระดิกหางมองผู้ที่กอดมันอยู่ และแลบลิ้นมาเลียหน้าและปากของ Inoran อย่างออดอ้อนและประจบเอาใจ Inoran หัวเราอย่างชอบใจแล้วจับเจ้าตัวน้อยขึ้นและโยนอย่างต้องการจะล้อเล่น ทำเอาเจ้าลุกหมาได้แต่ทำตาปริบๆจะร้องก็ร้องไม่ออก .................

     คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นเมื่อพบว่าบนถนนที่เขากำลังจะขับรถผ่านไปนั้นขณะนี้มีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งขวางหน่อยพร้อมมอเตอร์ไซค์จอดระเกะระกะไปหมด ในมือของทุกคนมีอาวุธประจำกายทั้งสิ้น Inoran ยิ้มเหยียดอย่างสังเวชในความไม่เจียมตัวของคนพวกนั้น และ ...
     เอี๊ยดดดดดดดดดดดด
     เสียงเบรกดังลั่น เฟรอร์รารี่คันงามจอดนิ่งหน้าห่างจากกลุ่มคนและมอเตอร์ไซค์ไม่เกิน 5 เมตร ทำเอาหลายคนหน้าซีดไปตามๆกันแต่ก็ยังรักษาฟอร์มเอาไว้ได้
     Inoran หันมามองเจ้าหมาน้อยที่มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างตกใจตัวสั่นด้วยความกลัว ไม่รู้ว่ากลัวคนด้านนอกหรือกลัวความเร็วของรถกันแน่ เขาเอื้อมมือไปลุบหัวมันเบาๆอย่างปลอบโยน เจ้าหมาน้อยแลบลิ้นมาเลียมือของเจ้านายหมาดๆอย่างเอาใจ Inoran ยิ้มและเอ่ยปลอบโยน
     "ไม่เป็นไรนะ เจ้าหนู อยู่ในนี้ล่ะ เดี๋ยวชั้นมา" เขาว่าพลางเปิดประตูออกไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าขณะที่เขามัวแต่จ้องกลุ่มคยตรงหน้า เจ้าหมาหน้ามนของเขาก็ได้ตะกายลงมาด้วยแล้ว
     ชายหนุ่มหน้าหวานยืนจังก้าอยู่ต่อหน้ากลุ่มคนที่ต้องการประทุษร้ายเขาเต็สที่ เสื้อโค้ทประจำกลุ่มที่สวมอยู่ปลิวสะบัดไปตามแรงลมยามดึก แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมากระทบลงมานั้นทำให้เห็นใบหน้าเนียนภายใต้กลุ่มผมสีอ่อนสลวยที่ปลิวสะบัดไปมาอย่างน่าชม แววตาจากดวงตาคู่สวยเป็นประกายกล้า ยืนกอดอกมองหน้าคนที่รายล้อมอยู่อย่างใจเย็น
     "ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ถอยไปซะ แต่ถ้าอยากเปลี่ยนบรรกาศไปจีบพยาบาลก็เข้ามาได้เลย" Inoran ประกาศและเตรียมรับมือเต็มที่ และแล้วการปะทะกันก็เกิดขึ้น เมื่อ 1 ในนั้นพุ่งเข้ามาหาเขา Inoran ย่อตัวหลบไม้หน้า 3 ที่เหวี่ยงเข้ามาหวังจะฝากรอยแผลบนใบหน้าและช่วงศรีษะสัก แผล 2 แผล และโยกตัวหลบสารพัดอาวุธที่ตามมาทั้งท่อเหล็ก ดาบไม้ เหล็กขูดชาร์บ สนับมือและโซ่ ไม่นับหมัดและเท้าที่ประเคนเข้ามาแต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ชายหนุ่มร่างเพรียวบางสามารถโต้กลับอย่างรุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะทำได้ ทั้งมือและเท้าที่ประเคนกลับไปทำเอาคนที่บุกเข้ามาต้องกระเด็นไปนอนดิ้นทุกคน จนกระทั่งเหล่าผู้หวังร้ายทั้งหลายได้ลงไปนอนกองหมดแล้ว และ Inoran ก็กำลังยืนตรวจสภาพนั้นเอง ...
     เอ๊งงงงง ....แง้งงงงงงง เสียงนี้มัน Inoran ใจหายวาบหรือว่า ....
สิ่งที่เขาเห็นทำให้เลือดในกายวิ่งพล่านอย่างไม่น่าเชื่อ เขารู้สึกถึงความร้อนจากแรงโทสะที่พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว เจ้าหมาน้อยตัวกลมของเขากำลังโดนหิ้วคอแกว่งไปมาอย่างน่าหวาดเสียว โดยที่มันเองก็พยายามที่จะดิ้นรนขัดขืนเต็มที่
     "ถั่ว... เอ้ย.. นัตโตะ (แหม ชื่อน่ารัก แหวะ..)" Inoran เรียกชื่อเจ้าตัวเล็กอย่างตกใจ ทำไมมันมาอยู่ที่นี่ได้ เจ้าคนที่หิ้วเจ้าตัวเล็กอยู่ ทำท่ายิ้มเยาะด้วยคิดว่าตนเองถือไพ่เหนือกว่า หารู้ไม่ว่าตนนั้นกำลังจะจุดระเบิดในตัวของมนุษย์น้ำแข็งคนนี้เสียแล้ว
     "นึกว่าหมาใคร ที่แท้ก็ของนายเองเรอะ น่ารักดีนี่ " ปากบอกว่าน่ารัก แต่สายตาและการกระทำไม่ได้ตรงกับคำพูดเอาซะเลย มันแกว่งร่างเล็กไปมาอย่างสนุกมือโดยไม่สังเกตเลยว่า ชายหนุ่มตรงหน้ามีปฏิกิริยาอย่างไร
Inoran กัดฟันกรอดอย่างพยายามระงับอารมณ์ เขาเค้นเสียงรอดไรฟัน
     "แก .. ปล่อย..หมา ..ชั้น .เดี๋ยวนี้ ไม่งั้น ชั้นจะส่งแกไปนอนเล่นที่ห้อง ICU แน่ " เจ้าคนชะตาขาดยังไม่รู้ตัว มันยังคงแกว่งเจ้าตัวเล็กต่อไป สุดจะทานทน Inoran พุ่งเข้าใส่ทันที ทั้งหมัด และเท้ากระหน่ำไปที่คนตรงหน้าที่บังอาจมายุ่งกับของๆเขาจนหมอบกระแต สายตาคมมองกราดไปทั่ว เขาประกาศกร้าว
     "แกกล้ามากนะที่มายุ่งกับของๆชั้น จำไว้นะอย่ามายุ่งกับของๆชั้นอีก ไม่งั้นคราวหน้าชั้นจะไม่ไว้หน้าพวกแก " พูดจบก็คว้าเจ้าหมาน้อยมากอด โดยที่เท้ายังเหยียบคนที่บังอาจมายั่วโทโหเขาเต็มแรงจนลุกไม่ขึ้น
เขาค่อยๆอุ้มเจ้าหมาน้อยกลับไปที่รถ และเปิดประตูขึ้นไปนั่ง โดยมีสายตาของผู้บาดเจ็บทั้งหลายมองตามอย่างไม่กล้าต่อกรอีกต่อไป
     "ชิ เจ้าพวกกระจอกเอ้ย น่าเบื่อจริงๆ" ชายหนุ่มหน้าสวยบ่นอย่างไม่สบอารมณ์ พักหลังหาคู่ต่อสู้ที่สูสีกันไม่ได้เอาซะเลย เขาค่อยๆลูบหัวเจ้าหมาน้อยเบาๆ เขาสตาร์ทเครื่องและเหยียบคันเร่งพุ่งไปข้างหน้าที่มีกลุ่มคนและรถมอเตอร์ไซค์ขวางทางอยู่ จนแทบจะลากรถแทบไม่ทัน เฟอร์รารี่สีดำเมี่ยมวิ่งผ่านกลุ่มผู้บาดเจ็บไปอย่างไม่ใยดี ช่วยไม่ได้ทำตัวเอง

ณ ร้านประจำ
     "อ้าว หัวหน้าครับ รองหัวหน้ามาแล้วครับ" เสียงบอกของลูกน้องคนสนิททำให้ชายหนุ่มผมแดงเงยหน้าขึ้นมองและเขาก็เห็นเพื่อนรักที่เอาอะไรก็ไม่รู้มาใส่ไว่ในโค้ท
     "เอาอะรมารึ ท่าทางเป็นของแปลกนะเนี่ย หวังว่าคงไม่ใช่ระเบิดนะเว้ย " Sugizo ทักทายเพื่อนอย่างอารมณ์ดี Inoran ยิ้มเล็กน้อยแต่ไม่ตอบ เขานั่งลงตรงข้ามกับเพื่อนรัก แล้วยื่นห่อผ้าให้
     "หือ อะไร " Sugizi ค่อยๆดึงเสื้อออก ทันใดนั้นเอง
     "เฮ้ย...." ชายผมแดงร้องอย่างตกใจที่เมื่อเปิดห่อผ้าออกมา เจ้าตัวเล็กนามนัตโตะก็กระโจนเข้าหาเขาทันที พร้อมทั้งแลบลิ้นเลียไปทั้งหน้าและปากของ Sugizo ทำเอาหัวหน้าแกงค์ผู้แข็งกร้าวยิ้มออกได้นิดน่อย หัวเราะลั่น
     "ฮะๆๆๆ นี่ Ino นายไปเจอทีไหนมา " Sugizo ยิ้มและอุ้มหมามาแนบอก (อ๊า อิจฉา) โดยมีสาวๆมองอย่างเอ็นดูในความน่ารักของมันหรือเปล่าบ่ะฮู่
ด้วยความน่ารักน่าแล้งของเจ้าหมาน้อย ทำให้เขาต้องไล่บอกเวลาที่แน่นอนในการไปรับแล้วแรก
Sugi ยิ้มอย่างถูกใจ เขาโยนเจ้าตัวเล็กขึ้นลงไปมา เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดาสาวๆสวยไป จน Ino ต้องร้องห้าม
     "เฮ้ เบาหน่อยสิ เดี๋ยวหมาชั้นหัวใจวายตายไปทำไงวะ " มือนุ่มนั้นยื่นมาและกอดไว้แน่น Sugizo พึ่งนึกได้ว่าเขายังไม่รู้จักเจ้าหนูนี่เลยนี่นา
     " นี่ เจ้าตัวเล็ก แกชื่ออะไรเหรอ " Sugizo ถามเจ้าตัวเล็กในอ้อมแขนเพื่อน Inoran เอ่ยบอกชื่ออย่างเสียไม่ได้
     "นัตโตะ" Sugizo อึ้งไปก่อนจะถามย้ำ
     "ชื่ออะไรนะ" Inoran ทำหน้าหน่ายๆ
     "นัตโตะ เข้าใจมั้ย นัตโตะ " สิ้นเสียง เสียงหัวเราะอย่างลืมตายของ Sugizo ก็ดังขึ้นทำเอาบรรดาลูกน้องที่อยู่ใกล้ๆพากันหันมามองลูกพี่ที่วันนี้ฟอร์มแตกกันเห็นๆ Inoran หน้าบึ้ง
     "ขำบ้าอะไร เจ้า Sugi มันแปลกตรงไหน ชื่อนี้ " เจ้านายโมโห ลูกหมาอย่างมันก็ต้องย่อมโมโหตาม มันชอบชื่อนี้นี่นา เร็วเท่าความคิด ...
งั่บ.. อ้ากกกกกกกกกกก
     เสียงร้องของ Sugizo ดังขึ้นเมื่อถูกเจ้านัตโตะที่ทำท่าว่าไม่สบายลุกขึ้นมากัดแขนเขาได้ เขาพยายามสะลัดอย่างไรก้ไม่หลุด      ดังนั้นต้องล็อคจากด้านในเท่านั้น Inoran มองเพื่อนที่กำลังโดนสัตว์เลี้ยงของเขากัดอยู่ก็หัวเราะชอบใจ
     "สมน้ำหน้า อยากไปว่ามันนัก " Sugizo เหวี่ยงเจ้าหมาน้อยไปมา จนในที่สุดก็ง้างปากมันออกมาได้
     "โอเคๆๆ เรียกนัตโตะก็ได้ แค่ชื่อทำเป็นโมโหนะแก เจ้า นัตโตะ ฮึก็ดีเหมือนกัน มีหมามาอยู่ด้วย จะได่ไม่เหงา นี่ Ino ถ้าชั้นว่างจะไปช่วยเลี้ยงนะ" Inoran พยักหน้ารับ
     "เออ ขอบใจ แต่อย่าทำหมาชั้นเสียนิสัยละกัน " Inoran บอก ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มที่เห็นเพื่อนของเขาถูกชะตากับเจ้าลูกหมาจอมยุ่งนี่อย่างรวดเร็ว ก็คงจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ล่ะนะ ..........................

     นั่นเป็นเหตุการณ์เมื่อครึ่งปีก่อน
     วันนี้ ใครจะรู้ว่าเจ้านัตโตะ หรือ เจ้าถั่ว หรือ หมาน้อยของ Inoran จะกลายสภาพจากหมาน้อยน่ารักมาเป็นหมายักษ์ไซส์บิ๊กไปเรียบร้อยแล้ว และมันก็ได้กลายเป็นสิ่งจำเป็นเวลานอนของ Inoran ไปซะแล้วที่จะต้องนอนหนุนมันแทนหมอนจนหลับไป บางที sugizo มาเที่ยวที่นี่ เขาก็จะมาแจมด้วย วันนี้ก็เช่นกัน
     "เฮ้ Ino ชั้นมาแล้วนะ " เสียงของ Sugizo ดังอยู่หน้าห้อง เมื่อไม่มีใครเปิดประตูให้ เขาก็ถือวิสาสะเข้ามาซะเองเลย และได้เห็นเพื่อนรักนอนอยุ่กับเจ้าเพื่อนยากตัวยักษ์อยู่
     "ไง นัตโตะ " เขาทักทายเจ้าหมาที่กระดิกหางรับเขาอย่างอารมณ์ดี ชายหนุ่มวางของลงล็อคประตูและเดินมาที่ 1 คน และ 1 ตัว นอนอยู่ แล้วล้มตัวลงหนุ่นร่างเจ้า นัตโตะอีกคนพลางบอก
     "นอนด้วยคนนะ นัตโตะ " เขาบอกยิ้มๆ เจ้านัตโตะคางเบาๆในลำคอ เป็นการตอบรับ Sugizo ก็หลับตาลง ในที่สุดก็หลับสนิทในที่สุด ....

Finally END

Fanfiction : Next>>
Main

copyright 2001© PPK