|
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ "Η ΧΩΡΟ-ΚΙΝΗΣΗ" ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΑΚΟΥ
(ΜΕ ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ)
"Το κύμα μαρτυρεί πάντοτε μία κίνηση εμποδιζόμενη, μία κίνηση η οποία διέρχεται μέσω κάποιου ελαστικού στοιχείου το οποίο στοιχείο εξωθείται και κυματώνεται λόγω της κινητικής δράσης από τη μια, και λόγω της φυσικής του αδράνειας από την άλλη" σ46.
"Το πείραμα του Μάικελσον απέδειξε ότι δεν υφίσταται πουθενά αυτό το στοιχείο που ονομάζαμε "αιθέρα", και πραγματικά δεν υπάρχει. Αλλά απ' το σημείο της κατάργησης αυτού του λεκτικού όρου, σαν έννοια που δεν αναφέρεται σ' ένα πραγματικό φυσικό στοιχείο, ως το άλλο σημείο που αποδεχόμαστε την ύπαρξη του
"κενού χώρου", το συλλογιστικό πήδημα είναι τρομερά μεγάλο." σ47
"Λοιπόν, ας μη φανεί παράδοξη η ακόλουθη προτεινόμενη λύση: Ότι η εκπομπή της ενέργειας είναι ένα φαινόμενο κυματοειδούς μορφής" σ54
"Ωστόσο θα πρέπει ν' αποδεχθούμε αναντίρρητα ότι, δεν είναι δυνατό να υπάρξει φαινόμενο εκπομπής, και μάλιστα εκπομπή η οποία να καλύπτει μεγάλες αποστάσεις και σε αστραπιαίο σχεδόν χρόνο, χωρίς την ύπαρξη κυματικού φαινομένου. ... Το γεγονός ότι το φως έχει κυματοειδή υφή καταδεικνύει κατά τρόπο
αναμφισβήτητο ότι το φαινόμενο τούτο δεν είναι μια εκπομπή ουσίας. Αν συνέβαινε, πράγματι, κάτι τέτοιο τότε το φως θα έπρεπε να είχε την Νευτώνεια κινητική μεταβίβαση. ... Γιατί το φως να είναι δηλαδή ένα φαινόμενο διαφορετικό από τα άλλα; Και μάλιστα διαφορετικό μ' ένα τέτοιο τρόπο ώστε στην
περίπτωσή του κάθε άλλο φαινόμενο θα μας παρουσιάζετο σαν μια κατάλυση του λογικού κατεστημένου;" σ56,58,62
"θα καταδείξουμε τώρα πιο κάτω, και βασιζόμενοι σε τρεις κριτικές προτάσεις, ότι η θεωρία της σχετικότητας ουδεμία αξία έχει ως φιλοσοφική θεωρία, αλλά μόνο ως επιστημονική - κι εδώ συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία, η φιλοσοφία να είναι αντικειμενικότερη της επιστήμης. Ακόμα και τα μαθηματικά
μπορούν να υπαχθούν στην κατηγορία του υποκειμενισμού, και τούτο δεν πρέπει να φανεί σαν παράξενο διότι όλες οι μαθηματικές διαδικασίες υπακούουν πρώτα σε κάποιο συλλογισμό." σ67
"Η κίνηση είναι η μορφή της ύλης (διαλεκτικός υλισμός). Εμείς όμως δείξαμε ότι το απόφθεγμα αυτό, ισχύει μόνο εφόσον αντιστρέψουμε τους όρους: Δηλαδή ότι, η ύλη είναι η μορφή της κίνησης. Διότι η ύλη και η κίνηση δεν αποτελούν απλώς μια ταυτότητα βάσει του διαλεκτικού νόμου, αλλά είναι και το αυτό
πράγμα. Με τη μόνη διαφορά, βέβαια, ότι λέγοντας "κίνηση" θα πρέπει να εννοούμε και την κίνηση και τον χώρο μαζί, γιατί μόνο μ' αυτή την ταυτότητα υπάρχει η κίνηση" σ159
"Αν θεωρήσουμε μια ομάδα από μπίλλιες του μπιλιάρδου, που η μια συγκρούει και ωθεί την άλλη, από μια αρχική κινούμενη μπίλλια (την οποία εξώθησε κάποιος παίχτης), διαμορφώνοντας έτσι ένα ενιαίο σύστημα αλληλεξαρτήσεων, τότε θα λάβουμε μια αμυδρή απεικόνιση το τι συμβαίνει μέσα στη δομική σύνθεση των
διαφόρων συμπλόκων της ουσίας. Οι μπίλλιες αυτές, μολονότι ξέχωρες απ' αλλήλων, συναποτελούν ένα ενιαίο και α τ ο μ ι κ ό σ ύ σ τ η μ α. Τούτο προστάζεται από την ίδια την κίνησή των' η κάθε μπίλλια απ' αυτές υπέχει θέση κρίκου, ωθεί την μπροστινή σφαίρα της και ταυτόχρονα ωθείται από την προηγούμενή της. Αν θεωρήσουμε δε ότι η κίνηση των
σφαιρών γίνεται με πολύ μεγάλη ταχύτητα θα κατανοήσουμε ότι το όλο σύστημα λαμβάνει μια συνθετική πληρότητα, μια ατομική ανεξαρτησία, που εκδηλώνει καθορισμένη δυναμική συμπεριφορά." σ155
" Αποδίδω στη στερεότυπη πρόταση:"Ο άνθρωπος είναι πεπερασμένο ον και γι' αυτό ποτέ δεν θα μπορέσει να συλλάβει την πραγματικότητα", μια υποβλητική αιτία η οποία επέδρασε στη σφαίρα της ανθρώπινης πίστης με επιτυχία, και κατέστησε τον άνθρωπο θεληματικά σκλάβο αφαιρώντας του τη δύναμη για μια ανώτερη αναζήτηση". σ105
|
