Μπριάνα  /  Μυλωνάς

Οι Βάρβοι είναι ψάρια κυπρινιδή, που έχουν όλα σαν κοινό γνώρισμα το αδύνατο κορμί, τα παχιά χείλια «στολισμένα» με μουστάκια,  δύο σε κάθε πλευρά του στόματος.   Στην κατηγορία αυτή έχουμε τα παρακάτω είδη: Βαρβούς, Μπριάνα, Σκαρούνια, Μυλωνάς.  Στον Τόπο μας συναντάμε την Μπριάνα και τον Μυλωνά.                                                                   Η Μπριάνα αν και είναι γενικά ψάρι που ζει στα ποτάμια συναντιέται και σε μεγάλες λίμνες. Φθάνει το βάρος 4-5 κιλών και πάνω, μα πιο συχνή είναι η σύλληψη Μπριάνας που το βάρος της κυμαίνεται μεταξύ των 500 γραμμαρίων και 2 κιλών.   Έχει αδύνατο σώμα, ράχη καφετιά ή πρασινωπή, πλευρά χρυσαφένια, καμιά φορά τείνοντας προς το πράσινο, μα το χρώμα του έχει διαφορετικούς τόνους και αποχρώσεις σε σχέση με τα χαρακτηριστικά της τοποθεσίας που ζει.                             Τα λέπια του είναι λεπτά, προστατευμένα από βλέννα. Τα πλευρά μοιάζουν να έχουν λίγο ή περισσότερο πυκνά σκούρα στίγματα.  Η κοιλιά του είναι άσπρη, τα πτερύγια κοκκινωπά, πλατιά και κατάλληλα στο να βοηθούν το αιλουροειδές σώμα της Μπριάνας να ξεπερνάει και τα πιο γρήγορα ρεύματα. Οι Μπριάνες που ζουν στις λίμνες έχουν, σε σχέση με την καθιστική ζωή που κάνουν, σχήμα κοντό και πιο χοντρό, λιγότερο σκληρό κρέας, ενώ εκείνες που ζουν στα ποτάμια έχουν εξαιρετικά σκληρό κρέας, γεμάτο από μύες και νεύρα.                                                                                                         Είναι ψάρι, πολύ όμορφο που, αν και είναι συζητήσιμη η ποιότητα του κρέατος του, έλκει πολύ τους ερασιτέχνες ψαράδες για τα χαρακτηριστικά του τόπου που βρίσκεται, για την αντίσταση που προβάλλει, για την δύναμη του και για την δυνατότητα σύλληψης ψαριών αξιοσημείωτου βάρους και διαστάσεων.                                                                         Προτιμά τα καθαρά και κρυστάλλινα νερά, μα δεν ενοχλείται από τα λιγότερο καθαρά των μεγάλων ποταμών, αρκεί να μην είναι μολυσμένα. Έχει κοινωνική φύση, ζει σε ομάδες, και αρκετά πολυπληθείς μάλιστα, αποτελούμενες στο μεγαλύτερο μέρος τους από ψάρια ίδιων διαστάσεων.                                                                                                                 Αναπαραγάγετε τον Μάιο, Ιούνιο και Ιούλιο. Τα αυγά είναι μικρά, τοποθετημένα το ένα πάνω στο άλλο, κοκκινωπά στη κοιλιά του θηλυκού. Η ορεκτική εμφάνιση τους οδηγεί τους άπειρους ψαράδες να τα φάνε, μα τις περισσότερες φορές προκαλούν βαριές και οδυνηρές ενοχλήσεις, γι' αυτό δεν πρέπει να τρώγονται.                                                                         Ψαρεύονται όλο το χρόνο μα πιάνονται με μεγαλύτερη συχνότητα από την Άνοιξη μέχρι το τέλος του Φθινοπώρου, με μεγαλύτερες αιχμές τον Μάιο και τον Ιούνιο.                                                                                                                            Το κύριο δόλωμα για την Μπριάνα, σε οποιοδήποτε περιβάλλον κι αν βρίσκεται, είναι η νύμφη, ακόμη και σε μέρη όπου αυτή η νύμφη λείπει εντελώς. Το σκουλήκι του νερού, χρωματισμένο μ' ανοιχτό και κόκκινο χρώμα αποτελεί, μετά την μικρή νύμφη που αναφέραμε, το πιο αποτελεσματικό δόλωμα. Ο μεγαλύτερος αριθμός συλλήψεων όμως, γίνεται έχοντας σαν δόλωμα το γνωστό μυγο-σκουλήκι ή νύμφη μύγας, ιδιαίτερα μετά από καλό μαλάγρωμα με τα ίδια τα μυγο-σκουλήκια. Φαίνεται πιο αποτελεσματικό το μυγο-σκουλήκι χρωματισμένο με κόκκινο χρώμα. Αυτό το χρώμα έλκει την Μπριάνα.       Μια από πιο διαδομένες ενέργειες στους παλιούς ψαράδες, ήταν η τοποθέτηση στο τέλος της ορμιάς μιας φούντας από κόκκινο μαλλί, που τοποθετούσαν  μέχρι να έρθει σε επαφή με το αγκιστρωμένο σκουλήκι.                                                  Στα μεγάλα ποτάμια, ιδιαίτερα κοντά σε κατοικημένες περιοχές, συνηθίζεται να χρησιμοποιούν σαν δόλωμα τυρί ή ψωμί,      ή ακόμη, μίγμα από ψωμοτύρι. Πολύ καλή για δόλωμα η ελβετική γραβιέρα. Σε κάθε περίπτωση, το δόλωμα πρέπει να περάσει ξυστά από τον βυθό.                                                               

 Μυλωνάς

Ο Μυλωνάς, είναι όμοιος με την Μπριάνα, μα δεν υπερβαίνει συνήθως, τα 25 εκατοστά μήκος. Ξεχωρίζει εύκολα από την Μπριάνα για το μεγαλύτερο μήκος των μουστακιών, μακρύτερα τα πίσω. Ζει σε μικρές ομάδες, συνηθέστερα αποτελούμενες από 2-3 ψάρια. Συναντιέται σε νερά κρύα, καθαρά, πάντα τρεχούμενα.              

Σε αντίθεση με τον Μπριάνα, την ζεστή εποχή αφήνει τον βυθό και κινείται στο μέσον του νερού, αλλά είναι πιο εύκολο να πιαστεί σε οποιαδήποτε περίπτωση στον βυθό. Τα πιο αποτελεσματικά δολώματα είναι τα ίδια που αναφέραμαι για την Μπριάνα, μα αγκιστρωμένα σε μικρότερα αγκίστρια.                                                                                                                  Το κρέας του είναι αρκετά καλύτερο από εκείνο των κοινών βάρβων. Το δέρμα τους με εμφανείς λεκέδες, είναι πιο λεπτό, το κρέας μαλακότερο. Η σύλληψη του είναι δυσκολότερη από τους κοινούς βάρβους και για το γεγονός ότι πολύ συχνά, αυτό το είδος ζει με πολυπληθή συρτάρια.