Σκουμπούζι / Συρτάρι

Ψάρι της οικογένειας των κυπρινίδων  κάποτε διαδομένο σ' όλα τα τρεχούμενα νερά της νοτιοκεντρικής Ευρώπης, καθώς και σε μερικά της βόρειας. Σήμερα κάτω από συνθήκες αρκετά μολυσμένες, ο χώρος που  κινείται έχει μειωθεί. Το είδος έχει εξαφανιστεί από πολλά νερά και ιδιαίτερα της χώρας μας.                          Μπορεί να φθάσει τα 20 εκ. μήκος, με εξαίρεση το ψάρι της κεντρικής Ευρώπης, που φθάνει τα 25 εκ.                   Στα ζεστά νερά οι διαστάσεις του είναι μικρότερες. Το σχήμα του σώματος του δεν είναι μακρόστενο, χωρίς όμως και να 'ναι κοντόχοντρο. Έχει μεγάλη δύναμη και ευελιξία, τα οποία είναι και τα χαρακτηριστικά του.                     Το στήθος του είναι σκούρο καφέ ή πρασινωπό, ανάλογα από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται, τα πλευρά (γεμάτα από προστατευτικά λέπια αρκετά μεγάλα) είναι λεπτά αργυρωπού χρώματος.                                               Μια γυαλιστερή καφέ - μωβ λουρίδα διατρέχει το μήκος του σώματος, από το κεφάλι μέχρι την ουρά.                      Τα πτερύγια είναι αναπτυγμένα κανονικά, ιδιαίτερα τα ραχιαία και στηθαία. Την άνοιξη μέχρι στα μισά του καλοκαιριού, τα πτερύγια ξεχωρίζουν από το ροζ χρώμα της βάσης τους σε μια άσπρη κοιλιά. Κατά την εποχή της γονιμοποίησης, που γίνεται αργά την άνοιξη, ιδιαίτερα τους μήνες Μάιο και Ιούνιο, η αντίθεση των χρωμάτων οξύνεται, ιδιαίτερα στα αρσενικά μεταξύ της κατά μήκος λουρίδας και του ροζ των πτερυγίων.                               Στην αφή γίνονται πιο τραχεία και τα μεγαλύτερα παρουσιάζουν στη βάση του κεφαλιού τους μικρά κουμπάκια. Προτιμά καθαρά κινούμενα κι αρκετά οξυγονωμένα νερά. Βρίσκεται όμως αρκετά συχνά σε αμμώδεις βυθούς, όπως και στους χορταριασμένους. Στις λίμνες βρίσκεται σ' εκείνες με κρύα νερά. πλησιάζοντας πολύ τις ακτές και ιδιαίτερα εκεί που βρίσκονται οι πηγές. Είναι ψάρι με μεγάλη όρεξη, τρέφεται δηλαδή με έντομα, πεταλούδες, σκουλήκια, όπως και φυτά. Είναι ένα είδος αρκετά προνοητικό που αποφεύγει τα μολυσμένα νερά, ενώ δεν ενοχλείται πολύ από τις διάφορες ανωμαλίες. Το συρτάρι παρ' όλο ότι αντέχει σιγά - σιγά στη μόλυνση,             για παράδειγμα αυτή που προέρχεται από κατοικημένες περιοχές, εγκαταλείπει αυτά τα νερά σταδιακά,            μέχρις ότου εξαφανιστεί εντελώς.

 Στις Πρέσπες το ενδημικό είδος γεννάει στο ποταμάκι του Αγίου Γερμανού και σε πετροχαλικώδεις ακτές.