โดย ริยา

ถ้าฉันยังมีงานทำ ฉันคงไปทำแล้ว ถ้าวันจันทร์นี้ เป็นเหมือนวันจันทร์ที่แล้ว ฉันคงต้องรีบออกไปทำงาน ไม่มีโอกาสมานั่งแกว่งขาเล่นอยู่ตรงระเบียงบ้านอย่างนี้หรอก

เมื่อเย็นวันศุกร์ ฉันคิดหาเหตุผลอยู่นานว่ากลับบ้านแล้วจะบอกกับพ่อแม่อย่างไรดีว่า ตั้งแต่วันจันทร์เป็นต้นไปฉันไม่ต้องมาทำงานแล้ว บริษัทที่ฉันฝากผีฝากไข้มายาวนานถึง 8 ปี จากตำแหน่งพนักงานตัวเล็กๆทำงานสารพัด ไต่เต้ามาถึงตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์เป็นตำแหน่งสุดท้าย เหตุใดชีวิตการทำงานของฉันถึงต้องมีวันนี้

ภาพบริษัทในความทรงจำของฉันนับแต่เริ่มต้นช่างน่าประทับใจยิ่งนัก หลังจากเรียนจบก็ย่ำต๊อกหางานอยู่จนท้อแท้ พลันก็มีบริษัทเล็กๆบริษัทหนึ่งเรียกฉันไปสัมภาษณ์ และฉันก็ได้งาน ออฟฟิศเป็นตึกแถว 2 คูหา จากบริษัทนายหน้ารับขายโครงการอสังหาริมทรัพย์ ก็มีแผนจะทำโครงการก่อสร้างของตัวเอง นี่คือเหตุผลที่ต้องเสริมทีมประชาสัมพันธ์ ฉันจึงได้เข้ามาเริ่มงานที่นี่ ฉันยิ้มเมื่อนึกถึงภาพวันทำงานอันแสนอบอุ่นเมื่อครั้งนั้น

"บริษัทเรายื่นเข้าตลาดหลักทรัพย์ได้แล้วนะ คงต้องทำงานกันหนักหน่อย" พี่รุ่ง บอกกับทุกคนในการประชุมฝ่ายขายและการตลาด

ฉันรู้เรื่องนี้มาก่อนหน้านี้แล้วล่ะ เพราะตอนนั้นฉันมีตำแหน่งเป็นผู้ช่วยผู้จัดการฝ่าย จึงมีโอกาสเข้าประชุมกับบรรดาผู้บริหารบ่อยครั้ง

เราเอาบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์เพื่อระดมทุน จะได้มีเงินมาทำโปรเจคดีๆให้ขายกันคล่องๆ ดีไหมจ๊ะปุ๊ก" พี่รุ่งพูดพร้อมแซวปุ๊ก เซลส์คนใหม่ที่ยังไม่มียอดขาย พวกเราในห้องฮากันครืน เพราะปุ๊กมักให้เหตุผลที่ไม่สามารถปิดการขายได้ว่า โครงการคอนโดหรูของเรายังหรูเลิศอลังการสู้โครงการของคนอื่นๆเขาไม่ได้
พี่รุ่งมักชอบแหย่ทีเล่นทีจริงกับลูกน้องแบบนี้เสมอ "เป็นวิธีหลอกด่าที่ฉลาดมาก" บอย หนุ่มมาดแมนใจหญิง จีบปากจีบคอเม้าท์กับเพื่อนๆ แต่พวกเราทุกคนก็รักและเทิดทูนบูชาพี่รุ่งสุดๆ เพราะเธอเป็นผู้หญิงทำงานที่เข้มแข็ง รักลูกน้อง รักงาน และรักบริษัท พี่รุ่งทุ่มเทให้กับงานราวกับว่าเป็นบริษัทของตัวเอง
"โอ้ย ก็พี่รุ่งแกเป็นรุ่นก่อตั้งบริษัท ทำงานกับนายใหญ่มาตลอด แกดูตำแหน่งสิผู้ช่วยเอ็มดี นะโว้ย ไม่ทำงานสายตัวแทบขาดแบบนี้ได้ไงล่ะ" เสียงนังบอยของพวกเราในความทรงจำ ยังแว่วเข้ามาในโสตประสาท

ก่อนวันเปิดขายหุ้น เราทำงานกันกันมาก ฉันตรวจปรู๊ฟหนังสือคู่มือการจองหุ้น หนังสือประวัติบริษัทจนตาลาย ไหนจะต้องส่งข่าวเรื่องการเปิดจอง จัดงานแถลงข่าว ต้องให้ข้อมูลบรรดาฝ่ายขาย ที่ต้องผันมาช่วยงานชั่วคราวในการให้รายละเอียดการขายหุ้นบริษัท วุ่นวายสารพัด ช่วงนั้นรู้สึกว่าจะทุ่มเทให้บริษัทแบบใจเกินร้อยเลย แทบจะนอนค้างที่บริษัท แทบจะทะเลาะกับพ่อแม่ ดีว่าโม้ไว้ว่าบริษัทจะแจกหุ้นให้กับพนักงานด้วย ได้ยินพ่องึมงำว่าอย่ากลับดึกมากละกัน เป็นห่วงกลัวจะไม่ทันอยู่ได้หุ้น ตอนนั้นฉันยังแอบยิ้มในคำพูดของพ่อ บริษัทเรา เปิดขายหุ้นแบบแรนดอมด้วยนะ เก๋ไม่เบา ตอนนั้นตลาดหุ้นกำลังเฟื่อง ใครๆก็อยากซื้อหุ้นแบบราคาเริ่มต้นกันทั้งนั้น พอมีคนสนใจมากเราก็ต้องให้เฉพาะรายที่โชคดี แรนดอมจริงบ้างไม่จริงบ้างนั่นแหละ แต่วิธีที่เก๋กว่า ก็คือ ใครจะจองหุ้นก็ต้องชำระเงินมาก่อน ถ้าไม่ได้หุ้นก็ค่อยมารับเงินคืนทีหลัง (หลายวันเหมือนกันกว่าจะได้) ฉันก็ได้หุ้นเหมือนกัน หลายร้อยหุ้นอยู่หรอก บริษัทให้ขายคืนได้ พอบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ไปแล้ว ฉันคอยเปิดหนังสือพิมพ์ทุกวันเลยว่าหุ้นของเราจะขยับไปกี่บาท ช่วงต้นก็เป็นหุ้นน้องใหม่มาแรงเหมือนกัน มูลค่าหุ้น 10 บาท เปิดขาย 25 บาท พอเข้าตลาด ทำราคาขึ้นไปได้ถึง 38 บาท แล้วก็ค่อยๆแรงขึ้น แรงขึ้น แต่ลองดูวันนี้สิหลุดกระดานไปนานแล้ว วันชื่นคืนสุขมันอยู่กับเราไม่นานจริงๆ