HISTORIA   MIASTA

W jego pobliżu przebiegała ważna droga do Kołobrzegu, znana i używana już w IX wieku.

Pierwsza źródłowa wzmianka z 1299 r. uwieczniła pobyt księcia Władysława Łokietka w Obornikach. Prawa miejskie otrzymało prawdopodobnie przed 1339. Lokację potwierdził w 1485 Kazimierz IV Jagiellończyk. W XV i XVI w. własność królewska dzierżawiona przez Skórów, którzy przyjęli nazwisko Oborniccy. W XV w. było jednym z większych miast w Wielkopolsce. Od XVI w. w Obornikach osiedlili się Żydzi.W 1656 zniszczone przez Szwedów, w 1793 zagarnięte przez Prusy, w latach 1807-1815 w Księstwie Warszawskim, od 1815 w Wielkim Księstwie Poznańskim. Na przełomie XVIII i XIX w. miasto powiatowe. W 2. poł. XIX w. rozwinęło się młynarstwo, gorzelnictwo, na początku XX w. handel drzewem.

Mieszkańcy Obornik brali udział w powstaniu wielkopolskim 1918-1919. W 1939 miasto włączono do Rzeszy. Mieszkanców przesiedlano do Generalnego Gubernatorstwa, na ich miejsce sprowadzano osadników z Niemiec.

Zabytki: kościół Wniebowzięcia NMP (XV-XVI w.), drewniany kościół Św. Krzyża (1766), skrzydło dawnego klasztoru Franciszkanów (1768).