| (O)pvoeden is (g)een Kunst |
| Lekker zwemmen. “Reggie, Ga je mee naar het zwembad?” Er weerklinkt een enthousiast “Ja” vanuit de hoek van de kamer. Reggie komt op me af en springt me om de nek. Zijn oogjes glinsteren en hij glundert van top tot teen. Ik weet dat hij dit hartstikke leuk vindt, hij is dan ook een behoorlijke waterrat. Echt zwemmen kan hij nog niet, de wachtlijsten om zwemles te nemen zijn hier ongeveer een jaar. Maar wetende dat hij na de zomervakantie wel eens aan de beurt zou kunnen zijn, is het verstandig om nu maar alvast wat voorbereidend werk te verrichten. Het zwembad in onze woonplaats is daarvoor uitermate geschikt. Het ligt op een soort camping (met alleen maar sta-caravans) die slechts gebruikt wordt door Duitsers op leeftijd en Duitsers met kleine kinderen. Het is er nooit zo druk, de plaatselijke bevolking laat zich er slechts sporadisch zien (vanwege die Duitsers waarschijnlijk). Het diepste bad is 1 meter 50 en er zijn wat peuter en kleuter gedeeltes met een maximale diepte van 35 centimeter. Een glijbaan en een bubbelbad completeren het geheel. Kortom, een ideaal bad om met kinderen te gaan zwemmen. Reggie staat al te popelen, hij kan niet meer wachten. “Het is nog wat vroeg jongen, het zwembad is pas om 10 uur open.” Teleurgesteld laat hij zich op de bank vallen. Ik zet nog maar effe de televisie voor hem aan, dan kan ik ondertussen de spulletjes bij elkaar zoeken. Bij het zwembad aangekomen, verbaas ik me. We zijn op dit vroege uur zelfs de enigste mensen die komen zwemmen. Ik betaal entree (6 euro, wel duur!!!) en schuifel met Reggie naar de kleedhokjes. Een warme chloorlucht komt ons tegemoet. In een mum van tijd staan we in onze zwembroek. Eerst even douchen, Reggie is niet meer te houden. Het hele zwembad voor ons alleen!! “Eerst van de glijbaan, papa!” Ik moet er aan geloven. Ik moet mee van het helse ding naar beneden. De trap omhoog, ik kijk in de diepte. Ik heb altijd al een hekel gehad aan dit soort dingen, je gaat zo met je kop onder water als je beneden bent. Ik wil me echter niet laten kennen tegenover mijn zoon. Even doorzetten, ik haal nog eens diep adem en …… roetsj.. daar ga ik. Hevig heen en weer geslingerd door de glijbaan presteer ik het om achterstevoren in het water te belanden. Ik voel aan mijn achterste, pff.. dat werd behoorlijk warm! Na een uurtje alleen gezwommen te hebben, wordt het zo langzaam maar zeker wat drukker. Dikke vadsige Duitsers van pensioengerechtigde leeftijd plonsen in het “diepe” onderwijl een vloedgolf achterlatend. Ze kijken ons wat raar aan. Zeker nooit een Hollander gezien. Rond de middag zijn er een man of dertig gearriveerd. Op een of andere manier heb ik steeds het gevoel dat ze over ons praten. Je ziet ze mompelen tegen elkaar, en achter mijn rug wordt er naar ons gewezen, zoveel is wel zeker. Ik ben het zat. “Reggie, ga je mee, we gaan naar huis.” Teleurgesteld kijkt hij me aan, maar strubbelt niet tegen. Hij weet het, als papa naar huis wil, dan gaan we ook. Wederom onder de douche en dan weer het kleedhok in. De zwembroek uit……… En dan ontdek ik de oorzaak van al die starende Duitsers. In mijn zwembroek zit precies ter hoogte van mijn linker bil een forse winkelhaak!!! Mijn kont hangt er zowat half uit!!! Zelfs in het kleedhok krijg ik het schaamrood op mijn kaken. Die duivelse glijbaan!!!!!!! Reggie staart naar de grond, en ik zie hoe hij op zijn lip moet bijten om niet te hoeven lachen. Gr. hansje |
 |
 |