| (Op)voeden is (g)een Kunst |
| Bal-lorig. Daar zitten we dan. In een huisje midden op de Veluwe. En het regent, en het zegent, en de pannen worden nat. Genieten is dat, van onze zomervakantie. Mistroostig kijk ik naar buiten, het regent dat het giet. Al onze plannen voor vandaag vallen letterlijk en figuurlijk in het water. We wilden vandaag een fiets huren. Dan doen we toch maar niet. Het zwembad zit met dit weer natuurlijk ei-vol, dus dat laten we ook maar links liggen. “Hansje, ga je broodjes halen?” Alex schud me wakker uit mijn dagdroom. Nou, ik weet niet of ik daar wel zin in heb, maar ja, broodjes halen is een vadertaak, derhalve hijs ik me in mijn jas (regenjas vergeten), en spoed me naar de supermarkt op het bungalowpark. Daar is het al een drukte van jewelste, en als ik na veel dringen mijn broodjes heb kunnen bemachtigen, mag ik betalen. Ik schrik me weer rot, het is eigenlijk niet te betalen, maar goed dat het niet altijd vakantie is! Bij de receptie valt mijn oog op de info-standaard, met daarin diverse folders van attracties in de buurt. Zou er iets tussen staan wat in de buurt is? En binnenshuis? Mijn oog valt op een folder van Bal-lorig, een soort binnenspeeltuin, met springkussens en zo. Ze hebben diverse filialen, wellicht eentje in de buurt. Thuis in het huisje laat ik Alex de folder zien. Haar ogen twinkelen. Ook zij heeft geen zin om de hele dag in het huisje te zitten. “Ze hebben er zelfs een speciaal peutergedeelte!” glundert ze als ze het boekje bestudeerd heeft. “Dat is mooi voor onze Nina!” Het is duidelijk, Alex heeft al besloten, we gaan naar Bal-lorig vandaag. Ik pak de landkaart er maar eens bij. Hmmm…. In Lelystad ligt een filiaal, en ook eentje in Wijhe, da`s nog dichterbij. Ik schat de afstand op de landkaart en meen toch de bewuste speeltuin in een kleine 20 minuten te kunnen bereiken. Alex en ik kijken elkaar vragend aan. Het is duidelijk , we doen het. Een half uurtje later zitten we al in de auto. Een hele tas vol met spullen voor eventuele ongelukjes (luiers, pleisters e.d.) op de achterbank tussen de kids. Op naar Wijhe, dwars door het Gelderse en Overijsselse landschap. Het valt uiteindelijk nog niet mee om het plaatsje te bereiken. Een veerpond en diverse boerengehuchten moeten getrotseerd worden. De 20 minuten worden ruim 3 kwartier, maar uiteindelijk komt Wijhe in zicht. Reggie heeft het weer als eerste ontdekt. “Daar is het pap!!”, schreeuwt hij het uit. En hij heeft gelijk, in de verte ontwaar ik de contouren van een draai-glijbaan vanuit een multi-gekleurde toren. Het is er inderdaad, en zwierig draai ik onze auto de parkeerplaats op. Helemaal droog halen we de ingang niet, het regent nog steeds pijpenstelen. Eenmaal binnen zoeken we een tafeltje bij het horeca-gedeelte uit. Reggie is meteen verdwenen richting springkussens, en Alex zit met Nina al in het peutergedeelte voor ik het eenmaal in de gaten heb. Pfff….. dat geeft mij even de gelegenheid om het hele gebouw eens te verkennen. Springkussens, speeltoestellen, klimrekken, trampolines, een skelterbaan, een flipperkast, het staat er allemaal. Ik haal een bak koffie, en ga er eens goed voor zitten. De meegebrachte krant wordt uitgeklapt. Heerlijk, zo`n dagje regen op vakantie!!! Gr. hansje |
 |
 |