เมื่อประมาณปี ๒๕๐๕ ข้าพเจ้าได้ป่วย เป็นโรคประสาท โรคความเครียด เที่ยวรักษาหลายโรงพยาบาล ทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด เที่ยวรักษา อยู่ประมาณ ๖ ปี กว่าจะหาย จึงวันหนึ่ง ข้าพเจ้าได้อ่านหนังสือ สรรพลีห้วน ซึ่งเป็นหนังสือโบราณ และไม่ปรากฎผู้เขียน แต่เป็นของภาคใต้แน่ ๆ ยังไม่ทราบว่าผู้เขียน อยู่จังหวัดไหน ในภาคใต้ ความจริง หนังสือสรรพลีหว้น เล่มดังกล่าว ข้าพเจ้าเก็บไว้นาน อ่าน ๆ ลืม ๆ เพราะเป็นหนังสือ เล่มเล็กมาก พอข้าพเจ้าเอามาอ่าน ในตอนป่วยนั้น ได้ทำให้ ้ความเครียด โรคประสาท ได้ทุเลาเบาลง เพราะผู้เขียนหนังสือนี้ ยกย่องได้ว่า เป็นยอดนักกลอน เก่ง ในวิชาภาษาไทยจริง ๆ อ่านสนุกดี

จมผาก  นุนเบิดลาย