ปีที่ 2 ฉบับที่ 879 ประจำวันพฤหัสบดีที่ 9 เดือนธันวาคม พ.ศ. 2542 |
เมื่อถึงจุดหนึ่งแล้วจะมีทางออก
ผมเกิดมาพร้อมกับพกกิเลสมาหนาเตอะ สิ่งที่อยากให้หนาแต่มันไม่ยอมหนา คือ ปัญญา จึงกลายเป็นว่า หลุดจากท้องออกมา ก็กลายเป็นคนกิเลสหนา ปัญญาบางไป
วิวาทะของผม ไม่เพียงแต่ทวนกระแสกับสื่อที่มีอิทธิพลเหนือบ้านเหนือเมืองที่ใครๆ ก็กลัวเกรงกันทั้งแผ่นดิน
ที่ไม่กลัวโคตร .. แม่งมันเลย ก็มีทีมงานของพิมพ์ไทยนี่แหละ สู้จนยิบตา และตะโกนดังๆ ไม่มีการกระซิบแบบขลาดกลัว ก็คือ กูไม่กลัวมึง และพร้อมสู้ทุกรูปแบบด้วย
ไม่เชื่อรึ มึงแหยมมาสิ
หนึ่งปีผ่านไป เราสู้เราต้าน เราทวนกระแสอย่างเปิดเผย และตรงจุดตรงประเด็น ไม่มีอ้อมค้อม ผิดก็คือผิด ถูกก็คือถูก จะไม่ยอมเสียเวลาใส่สีตีไข่ ให้สังคมไทยที่โสมมม๊อกแม๊ก จนดูไม่จืดอยู่แล้ว ต้องหมองคล้ำดำเกรียมลงไปอีก
ความสุภาพเยือกเย็นเจือด้วยเหตุด้วยผล ปนประสานกับความสัตย์ความจริง นี่คือปณิธาน
เมื่อก้าวเดินตามเส้นทางนี้ มาถึงจุดหนึ่งเข้า แม้เราจะไม่เกิดความสงสัยลังเลว่า มันสู้ผิดทางหรืออย่างไร อะไรๆ ที่เราเข้าไปเกี่ยวข้อง จึงไม่มีอะไรดีขึ้น กลับจะเลวลงเสียด้วยซ้ำ
จุดนี้เอง เป็นสาเหตุให้ความสุภาพเยือกเย็น ที่เราพกพาไว้ในหัวใจตลอด ต้องพลันหายไป
ไม่เสียเวลาทบทวนบทบาท เรามั่นใจในความถูกต้อง และค่อนข้างมั่นใจมากขึ้น เมื่อผู้ไม่กลัวกระแสของสื่อ เลขจำนวนแสนจำนวนล้าน ทั่วในประเทศไทยนี้
และในดินแดน อันห่างไกล เช่น อเมริกา คอยให้กำลังใจอยู่เสมอ ไม่ขาดสาย
คนจำนวนล้านที่มีความคิดตรงกันข้ามจนเต็มล้นหัวใจเหล่านี้ ไม่มีเวทีแสดง แต่พูดได้เลยว่า เป็นพลังเงียบที่ทรงอิทธิพลอย่างยิ่ง และพร้อมที่จะแสดงออกแบบระเบิดปรมาณู ตูมตาม (ตำรวจโดยเฉพาะสันติบาล อย่าบ้าจี้ ระเบิดที่พูดถึงนี้ คือ ระเบิดทางความคิดเท่านั้น บอกอ้าย-พี่ ผิวด้วย เขียนจั่งซี่ อย่าคืดหลาย มันอุ๊ก ฮ่วย)
(ขอแค่วงเล็บให้เด่นๆ ชัดๆ สมบัติ อมรวิรัตน์ ยศ พล.ต.ท. ตำแหน่งใหญ่โต โอฬารถึงผู้ช่วย ส.ตร. ชั่วโมงนี้ อย่าได้หลงเชื่อกระแสสื่อให้มากนัก ประเดี๋ยวมอดมันจะไชขาเก้าอี้ จนหัก ขอให้เชื่อเวร เชื่อกรรม อันเป็นคำสอนในพระพุทธศาสนาเข้าไว้ หวังดีนะ จึงบอกให้ ... ฮื่อ!!)
กำลังใจที่เราได้รับเป็นทั้งจดหมาย อีเมล์ โทรศัพท์ นี่คือกำแพงยักษ์ คอยเป็นแบ็ค ให้เรายืนหยัดอยู่ตรงนี้ ด้วยความมั่นอกมั่นใจเกินร้อย
ยิ่งไปกว่านั้น ผมขออนุญาตเปลือยหัวใจ เล่าความในใจไว้สักนิดหนึ่ง พวกเราชาวฆราวาสที่มีรสนิยมเดียวกัน คอเดียวกัน กลุ่มเดียวกัน หรืออะไรๆ ที่คล้ายๆ กัน
สุดแท้แต่ จะสรร มา พูดมา มาเขียน ตราบใดที่ชีวิตของเรา ยังหมกมุ่นอยู่กับเบญจกามคุณ ความมั่นใจเกินร้อย ดังว่า ไอ้ข้างต้นนั้น ไม่ได้โกหกตัวเอง หรือโกหกใครเลย แต่อย่างไงๆ
ความละล้า
ละลังตามประสาฆราวาส ก็ยังมาเยือนปณิธานของเราอยู่ตลอด
กระทั่งมาถึงบทบาทของพระเถระผู้ใหญ่ ที่ท่านแสดงออก อย่างตรงไปตรงมา อาจหาญสง่างามและควรค่าแก่การยกย่องสรรเสริญ ความมั่นอกมั่นใจ ที่ผมบอกว่า เกินร้อยนั้น ขอยืนยันด้วยสัจจวาจาว่า ณ ชั่วโมงนี้ มีความรู้สึกเหมือนได้เข้าไปกราบนมัสการพระอริยสงฆ์ ในสมัยพุทธกาล เช่น พระสารีบุตร ผู้ได้รับเอตทัคคะว่า
ทรงปัญญาเป็นเลิศกว่า
พระสาวกทั้งหลาย
ประวัติศาสตร์คณะสงฆ์ไทย ในปี พ.ศ.2542 จะต้องจดบันทึกบทบาทอันสำคัญยิ่งของพระเถระไทย ในพระราชทินนามว่า พระพรหมโมลี
ซึ่งท่านเป็นหนึ่งใน
คณะกรรมการ มหาเถรสมาคม ไว้อย่างแน่นอน
ในฐานะพระเถระผู้ใหญ่รูปหนึ่งในองค์กร ณ สูงสุด แห่งคณะสงฆ์คือ มส. พระคุณเจ้า ได้มีความวิตกกังวลตามกระแสสื่อ ไม่ว่าสื่ออะไร ชนิดไหน
แต่กลับให้สติแก่ทุกคน
ในเรื่อง กฎแห่งกรรม เน้นเรื่องความถูกต้อง ทำดีทำถูกต้องควรได้รับการส่งเสริม ถ้าจะทำอะไรลงไป แต่มันผิดมันพลาด ส่งผลให้ได้รับความเดือดร้อน ในขณะที่มีชีวิต ตายไปแล้วตกนรก อย่าทำดีกว่า พระคุณเจ้าช่างมั่นคงในหลักธรรมคำสอนทางพระพุทธศาสนาเหลือเกิน สมแล้วที่ท่านเป็นปราชญ์ผู้องอาจห้าวหาญ ขอกราบนมัสการอีกครั้งหนึ่ง
ในฐานะที่
พระคุณเจ้าเป็นพระเถระ ผู้ชูธงเสมาธรรมจักรสู้ศึก
ผมเกริ่นไว้ตอนต้นว่า ผมอาภัพที่เกิดมากับเขาทั้งที พกเอาความเป็นผู้มีกิเลสหนาปัญญาทึบมาเกิดด้วย กรณีวัดพระธรรมกาย ตลอดทั้งบุคลากรของวัดถูกรังแกนั้น
ผมยุให้ทางวัด
และผู้เกี่ยวข้องจัดการฟ้องร้อง นำคดีความขึ้นสู่ศาล อย่ารีรอ
คำตอบที่ผมรับฟังมาด้วยความระทมทุกข์คือ ทางวัดกลัวจะถูกสังคมมองว่า ขาดเมตตาธรรม สู้เงียบไว้ อุเบกขาไว้ จะถูกต้องกว่า
ครับ หลังจากที่ทางวัดถูกบดอัด ทุบตี เตะต่อยจนหมดสภาพในสังคมไปแล้ว ผมคล้ายกับว่า จะได้รับฟังข่าวดี นั่นคือ ทางวัดจะฟ้องร้องทั้งแพ่งและอาญา
ผมได้รับการโต้ตอบกับใครก็ไม่รู้ ตอนผมยุให้ทางวัดนำคดีขึ้นสู่ศาลคราวนั้นว่า วัดหรือพระ จะทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกนายโซตัส มันจะทำให้เสียสมณะสารูป ผมเถียงดังๆ (ดังมาก แต่เถียงในใจ) ว่า ไม่เห็นจะเสียสมณะสาแมวตรงไหน ขืนปล่อยไว้มีแต่จะพังลูกเดียว ไม่เชื่อคอยดู
ครับ ผมคอยดูมานาน กระทั่งเมื่อถึงจุดหนึ่ง แล้วจะมีทางออก อย่างที่ผมให้หัวเรื่องไว้นั่นไง
โซตัส