Reisverslag
 
 
 

Maandag 3 juni
Denali - Fairbanks
[vorige dag] [routebeschrijving vandaag] [volgende dag]
 

Brievenbussen groeien niet in de wildernis.
 
 
 

9h25
Bij het opstaan zie ik een Black-capped Chickadee op de leuning van het terras. Het kleine vogeltje, ongeveer een zwart-wit versie van onze koolmees, vindt blijkbaar dat we allang uit bed hadden moeten zijn.

11h40
We hebben zonet nog een bezoek gebracht aan het Denali Visitor Center. Voor wie echt op eigen houtje het park wil intrekken is hier veel waardevolle informatie te vinden. We hadden het ook liever op deze manier gedaan. Met de groene shuttlebussen en eventueel een gedeelte te voet, hadden we gerust tot Wonder Lake en Kantishna kunnen geraken. Maar daar hebben we nu geen tijd meer voor.
Omdat we ons echter niet tevreden kunnen stellen met die ene beer van gisteren, besluiten we vandaag met eigen wagen het Denali Park in te rijden.

12h00
Het weer is prachtig, blauwe lucht, enkele kleine wolkjes en een zacht briesje. We rijden op de Denali Park Road. Tot aan Savage River zonder permit is dat geen probleem. Hilde zoekt ijverig naar moosen en beren, de soorten die gisteren niet genoeg in beeld kwamen.
En bingo ! Aan de oever van Savage River loopt een beer te snuffelen. Hij is weliswaar niet echt kortbij, maar deze keer zien we hem zonder hysterische Amerikanen rondom ons. We nemen de tijd en de verrekijker om hem rustig gade te slaan.

14h05
We rijden het Denali Park uit richting Fairbanks. Op de Nenana River, die we zonet oversteken, worden enkele rafts te water gelaten. We beginnen al te denken aan ons kano-avontuur dat morgen van start gaat ...

14h25
De Stampede Lodge kan ons verlekkeren op een echte home-made hamburger. Voor één keer smaakt die Amerikaanse fastfood nog ook !
Als we buiten komen staat er een enorme truck voor de lodge, als een ridder in een glimmend harnas. Ik voel met niet erg op m'n gemak, denkend aan Spielberg's film 'Duel'. Je weet maar nooit ...
Gelukkig staat onze stoffige Chevy op enige afstand, het contrast met de glanzende truck is toch wel groot.

We vervolgen onze weg langs Healy en Dry Creek. Van deze laatste kunnen we ons moeilijk voorstellen dat er ooit water zou kunnen in stromen ; er loopt zelfs een weg door de bedding.

U2 klinkt plots op de radio, we zijn opnieuw in de bewoonde wereld op zo'n 100 mijl van Fairbanks. Eigenlijk zijn we nooit uit de bewoonde wereld geweest. Naast de weg vinden we immers twee zaken terug : bomen, hoofdzakelijk berken en sparren, en brievenbussen, de typische metalen US-mail boxes. Deze laatste groeien nu toch ook niet zomaar in de wildernis ? Ze worden meestal aangeplant met als doel post te ontvangen. We kunnen bijgevolg wel degelijk aannemen dat er mensen wonen tussen de bomen, en dat die post willen ontvangen. We zitten dus wel in The Interior, maar dus niet in de volstrekte wildernis !
Bovendien zijn er ook verkeersborden die verwittigen voor schoolbussen ; die rijden hier toch ook niet rond voor de moosen ?

15h45
En daar duikt plots de Tatlanika Trading Co. op uit het niets. "Not just another gift shop, but an experience" lezen we in The Milepost. We springen dus even binnen.
De ervaring leert ons echter dat we niet veel meer dan gifts in de shop kunnen vinden.

16h20
Bear Creek met zwanen op een pont er vlakbij. De arme diertjes zijn zich van geen onraad bewust.

16h50
We rijden Nenana binnen. Een gat van 360 zieltjes en ooit het eindpunt van de Alaska Railroad. De Nenana en de Tanana River stromen hier bij elkaar. In het Visitor Centre komen we te weten dat Nenana over heel Alaska bekend is voor zijn "Ice Classic Guessing Game". Het is een gokspel dat er in bestaat het exacte tijdstip te kunnen bepalen van het breken van het ijs op de Tanana River. Hiervoor wordt een driepikkel met een vlag erop op het ijs geplaatst. De mast is door een lijn verbonden met een klok in de Ice Classic Tower aan de oever van de rivier. Als het ijs breekt valt de driepoot om en wordt de klok automatisch gestopt. Wie dit tijdstip het meest nabij kan raden wint de pot. Je betaalt 2 dollar per gok en die wordt in een register ingeschreven, een lijvig boek van 30 op 45 cm en 10 cm dik. De jaarlijkse inzet bedraagt gemiddeld 150.000 dollar !

We bezoeken het Alaska Railroad Depot. Ooit was dit een bedrijvig station, nu enkel nog een museum, de trein stopt er al lang niet meer.
"This is the gift shop, there is the museum" wordt ons duidelijk gemaakt aan de ingang. We hebben het al begrepen : slimme Amerikanen kunnen uit alles geld halen, zelfs uit een verlaten station.

Onze weg gaat verder door de vallei van de Tanana River en we laten daarmee de Alaska Range verder achter ons. De Tanana River is een brede stroom die onze eindbestemming voor vandaag, Fairbanks, al bezocht heeft.

18h20
Een 10-tal mijl voor Fairbanks houden we nog even halt bij het George Parks Monument. De highway die ons tot hier bracht kreeg zijn naam, maar verder had de man met de highway niets te maken.
Het prachtige weer laat ons toe de Tanana vallei en de achterliggende Alaska Range te bewonderen. 150 kilometer ver kijken over dit zacht golvend, bebost landschap is hier echt geen probleem.

18h50
Fairbanks laat ons opnieuw kennis maken met de drukte. Nu ja, drukte is veel gezegd : er kunnen toch wel 5 wagens voor ons staan aan een verkeerslicht !
We besluiten eerst CanoeAlaska op te zoeken, gewoon om te laten weten dat we er morgenvroeg klaar zullen staan.
Enig zoekwerk doet ons belanden bij een huis in een prachtige omgeving aan de oever van de Chena River. We zijn nog maar net uitgestapt of er komt een man naar ons toegestapt.
"Hi, I'm Ron. You must be the guys from Belgium we are waiting for!"
We zijn dus op het goeie adres. Z'n vrouw Lou is eveneens opgelucht ons te zien :
"I'm so glad you're here ! This is really nice !"
Een hond met een frisbee in de muil wil dolgraag met ons spelen.
"He always wants to play. It's not our dog, he is just staying in for a while."
We voelen ons onmiddellijk thuis bij de Davis'sen. Ze zijn beiden over de 60 en hebben een passie voor kano en kayak. Afkomstig uit Minnesota, wonen ze nu al 43 jaar in Alaska en runnen al meer dan 20 jaar hun CanoeAlaska.
"But we changed our name recently", zegt Ron wijzend naar de splinternieuwe van met logo 'Alaska Paddle Sports', "our son Josh started also with rafting trips."
Na een gezellige babbel spreken we af voor morgen : 9h00 ontbijt bij hen thuis.

Na een heerlijke maaltijd (echt waar !) in een nogal trendy Italiaans restaurant maken we een wandeling door de stad. Het lijkt wel een vrij doodse omgeving te zijn tot we vaststellen dat het bijna middernacht is als de zon ondergaat. Logisch dus dat iedereen al onder de lakens ligt. Het avondrood na zonsondergang blijft er immers duren tot de zon weer opkomt rond 4 uur in de morgen. Nu pas begrijp ik het effect van de korte nachten in deze noordelijke gebieden.



 

[volgende dag]