Reisverslag
 
 
 

Dinsdag 4 juni
Fairbanks
[vorige dag] [routebeschrijving vandaag] [volgende dag]
 

Een kanocursus langs de achtertuinen van Fairbanks.
 
 
 

9h00
We komen aan bij CanoeAlaska.
Een dergelijke rijke keuze in ontbijt hadden we tot nu toe nog niet gezien : omelet, muffins, yoghurt, broodjes en allerhande beleg. Lou is van plan ons goed te verzorgen, ze krijgen immers niet elke dag Belgen op bezoek. Het is ongetwijfeld haar bedoeling dat we achteraf terug naar huis keren met niets dan positieve herinneringen aan Alaska en zijn inwoners.

Ondertussen bespreken we de planning van onze kano-trip.

Na het ontbijt controleren we de kano's en de bagage die we gaan meenemen.
We rijden ongeveer een kilometer verderop naar een vijvertje waar we de beginnende technieken leren van het kanoën.
Alle termen van het kanoën zijn voor ons nog heel onbekend terrein, zeker als ze in het Engels zijn. We spreken nooit over de voor- en achterkant van de kano, maar wel van de bow en de stern. Aan peddelbewegingen is er zeker geen tekort : de forward stroke, de back stroke, de J-stroke, de draw, de cross draw en de pry. Opschrijven zal nodig zijn om het niet te vergeten.

Eénmaal op het water valt het nog best mee om de boot in een goede richting te krijgen. Na ongeveer anderhalf uur oefenen op de vijver is Lou ervan overtuigd dat Belgen zich beslist uit de slag kunnen trekken met een peddel en een kano. We hebben de eer hoog gehouden !

Na de middag rijden we met de van naar een plaatsje stroomopwaarts op de Chena River aan de andere kant van Fairbanks. De rivier is hier vrij breed en stroomt relatief traag.

We stellen vast dat dezelfde kanobewegingen op stromend water meer concentratie vergen dan op een vijvertje. Maar het valt nog best mee.

Tijdens onze afvaart door het centrum van Fairbanks, krijgen we nog enkele opgelegde oefeningen : aanmeren op een afgesproken plaats, het vermijden van boomstammen en andere obstakels in het water met een back ferry, enz ... Alhoewel de adrenaline stijgt bij het naderen van een boomstam slagen we met brio !
Lou legt nog even uit hoe we de stromingen in het water kunnen gebruiken om de rivier dwars over te steken zonder stroomafwaarts te drijven (een zogenaamde forward ferry), hoe je in een eddy de kano veilig kan laten stilliggen en hoe je opnieuw de kano in de stroom brengt.
Ook deze theorie wordt in praktijk gebracht en ingeoefend. We hebben het druk en vergeten bijna te genieten van het prachtige weer : blauwe lucht, een stralende zon, maar niet bepaald warm, zowat 15°C.

Tijdens een welverdiende rustpauze kunnen we onze benen strekken. Op de knieën zitten met de voeten onder het zitvlak is niet bepaald de gemakkelijkste houding voor twee 'bureau-zitters' zoals wij.

We passeren enkele beaverhomes zoals Lou dat zegt, maar de bevers zelf zijn er niet te bespeuren.
Zwaluwen wel, ze scheren rakelings over het water.
"I like the swallows very much", vertelt Lou, "because they eat a lot of mosquitos !"

We varen langs de achtertuinen door Fairbanks.
"You want a glass of wine ?", roept iemand vanop zijn terras. Het blijken kennissen te zijn van Lou.

18h00
We komen terug bij het huis van Ron en Lou.
Ron haalt samen met mij de boten uit het water en Hilde helpt Lou met het avondeten.

20h40
Na het eten zetten we alles gereed om te vertrekken : waterdichte zakken voor onze persoonlijke spullen, eten en drank voor drie dagen, tenten, slaapmatjes, een gasvuurtje, potten en pannen. Onze kano's zullen wel goed gevuld zijn, maar dat is geen probleem : we drijven en moeten dus niets dragen ...

21h30
We rijden met de grote van via de Chena Hot Springs Road zo'n 35 mijl uit Fairbanks tot aan de "1st Bridge", een typische startplaats voor een driedaagse tocht.

Onderweg worden we opgehouden door wegenwerken.
"Every summer they are working on this road", vertelt Lou, "for years now. This road is really difficult to maintain."
De flagman die het verkeer regelt ziet er moe uit. Hij heeft er een dag van 12 werkuren bijna opzitten.
"So, you're going to do the Chena River ?", vraagt hij, "That'll be great ! I hope I can do it too this summer."
 

22h45
First Bridge, we slaan onze tenten op.
Aan de overkant van de rivier ligt nog ijs en sneeuw. Het is hier een stuk frisser op de 65e breedtegraad. Omdat het niet meer de moeite is een kampvuur aan te maken, besluiten we onmiddellijk onze slaapzak op te zoeken.
Ik stel meteen vast dat het leven van een kampeerder bestaat uit ritssluitingen en velcrons.

Onze eerste nacht in de wildernis overvalt ons met een onnoemelijke stilte. Hopelijk blijft het zo stil. Enkele scenario's van wat er gedurende deze nacht allemaal kan gebeuren, flitsen door mijn hoofd. Maar ik stel mezelf gerust met het idee dat het wel echt toeval moet zijn wil er een wild dier vlak door onze kampplaats wandelen en niet 50 meter verderop. Met deze geruststelling vallen mijn oogleden dicht.
 

[volgende dag]