Reisverslag
 
 
 

Donderdag 13 juni
Haines - Gustavus - Haines
[vorige dag] [routebeschrijving vandaag] [volgende dag]

Een ballet van elegante zwaargewichten.
 
 
 

4h00
Als dát niet vroeg is. Nog vlug een koekje achter de kiezen en wat koffie om wakker te worden.

4h30
Bij het kantoor van LAB Flying Services is er al licht, gelukkig maar. We zijn duidelijk niet de enigen die vroeg uit de veren zijn. Nog een bekertje verse koffie doet het slaperig gevoel wel doorspoelen. De noodzakelijke formaliteiten worden nog afgehandeld : naam, nationaliteit en gewicht wordt genoteerd.

5h00
De Piper Six 300 staat gereed op de tarmac. Gill, onze piloot, kijkt de passagierslijst na en beslist wie waar moet plaatsnemen. Voor ons maakt het weinig uit, we zitten sowieso bij een raampje, maar voor Gill is het belangrijk voor de stabiliteit van het toestel. Haar instructies opvolgen is dus de boodschap.

5h10
Na de kennisneming van de veiligheidsvoorschriften in geval van nood, stijgen we op richting Gustavus.
Gill vertelt ons dat we er ongeveer 45 minuten zullen over doen om er te geraken. Niet overdreven lang dus en dat is maar best ook, want door de luchtzakken worden we heftig door elkaar geschud.
Ondanks die luchtzakken en ook koude voeten is het een onvergetelijke vlucht. Het zicht is fantastisch. We vliegen over het Lynn Canal, een fjord van zowat 80 mijl lang tussen Skagway en Juneau. Inmiddels breekt de zon traag door de wolken.
Rechts van ons komt de Davidson Glacier inzicht. Hij wringt zich tussen de flanken van de Chilkat Range om uiteindelijk in de fjord uit te monden.
We vliegen over Sullivan Island, waarna we de Kakuhan Range, Berners Bay en de achterliggende Coast Mountains links van ons kunnen bewonderen.

6h00
Op de luchthaven van Gustavus zijn we duidelijk niet alleen. Een tiental bushplanes hebben hier bezoekers komen afzetten. Samen worden we met een bus overgebracht naar de Glacier Bay Lodge gelegen aan de Bartlett Cove, de toegang tot Glacier Bay.

6h15
De lodge is een vrij luxueus hotel. Het rijkelijk gevulde ontbijtbuffet staat er te lonken, maar dat was waarschijnlijk ook de bedoeling van de vroege vlucht. Alhoewel, voor $11 kunnen we eten zoveel we willen, en dat kunnen we niet afslaan.

8h00
We moeten nu wachten. Het weer is ondertussen iets opgeklaard, de zon komt er door.

Terwijl we voor het immense haardvuur zitten, komt er een kolibrie of hummingbird voor het raam hangen. Ik dacht dat deze vogeltjes in de tropen zaten, maar ze doen dus ook Alaska aan.
Het interieur van de lodge heeft een complete sixties stijl. Het lijkt me echt een plaats uit een Hitchcock film waar het hoofdpersonage Cary Grant een afspraak heeft met een mysterieuze figuur, die komt opdagen maar dan onverwacht vermoord wordt. De dader verdwijnt in de bossen. De hotelgasten zijn verontwaardigd, terwijl Grant de achtervolging inzet. Het verhaal kan vanaf dan weer alle kanten uit.
We maken kennis met twee Zuid-Afrikanen die met de kajak vanuit Juneau tot hier zijn gepeddeld. Vijf dagen onderweg voor 100 mijl, vijf dagen regen.
Hun kayaktocht begon op Vancouver Island. Ze peddelden tot Prince Rupert en namen dan de ferry tot Juneau.
Ze vertellen dat ze ook door Chili en Argentinië hebben gereisd met een motor en dat hun tocht nog niet ten einde is. Het moet heerlijk zijn om zonder tijdsdruk een dergelijke tocht te ondernemen ...

11h45
We zitten in de bus die ons naar Gustavus Dock brengt. Het is weer zo'n Amerikaanse schoolbus en zeker geen recente uitvoering. Door de slechte staat van de weg worden we door elkaar gerammeld en vallen voortdurend de raampjes open. De passagiers die naast de raampjes zitten hebben hun handen vol met het opnieuw sluiten ervan maar het wil niet lukken. Enkelen geven het op en dat zorgt dan weer voor een koude wind in de bus. Anderen zijn er duidelijk niet gelukkig mee. Onze chauffeur, weeral zo'n praatgrage jongen, verontschuldigt zich voor dit ongemak en probeert de sfeer wat op te krikken met enkele wetenswaardigheden over Gustavus. Bijvoorbeeld, de weg waarop we rijden wordt hier 'the Road' genoemd. Elke andere weg of pad wordt 'the Other Road' genoemd, ongeacht welke weg bedoeld wordt. Een kwestie dus van mekaar te begrijpen.
Iemand wordt ongerust en vraagt aan de chauffeur of we wel degelijk de Whale Watching Tour gaan doen, want dit lijkt wel de weg terug naar de luchthaven !
Geen paniek, het dok ligt namelijk kortbij de luchthaven.

12h00
Gustavus Dock ligt er verlaten bij. We hadden eigenlijk niets anders verwacht, want grote schepen kunnen hier niet aanleggen.
Aan het einde van de houten pier wacht de whale-watching boot, het is een typisch toeristenmodel : rijen met zetels op twee dekken en grote vensters om de horizon te kunnen afspeuren. Onze gids en bioloog ter plaatse is Darren. Voor alle vragen over vogels, vissen en geografie kunnen we bij hem terecht.
Terwijl we door de Icy Strait varen kijkt iedereen vol verwachting uit naar de walvissen. En zoals in Denali, waar je ook kijkt, je denkt altijd dat het aan de andere kant zal te zien zijn.

Voor zeehonden blijkt het een slecht moment te zijn. Bij laag tij liggen ze op het strand, terwijl ze bij hoog tij, nu dus, rondzwemmen en dus moeilijk te zien zijn. Toch zien we er een drietal die rond een rots zwemmen. Enkel hun kop komt boven water en dat is dus weinig interessant voor een foto.

12h50
Een walvis ! Hij komt aan de oppervlakte om adem te halen. Na een vijftal keer laat hij zijn staart zien en is hij voor 7-8 minuten weer verdwenen.
De rust waarmee dit 15 meter lange dier van zowat 20 ton zich in het water voortbeweegt is onbeschrijfelijk. Het lijkt wel een ballet van elegante zwaargewichten. Voor de zoveelste keer voelen we ons bijzonder klein in verhouding tot de natuur.
 

13h20
We varen een stuk verder langs Pleasant Island en Excursion Inlet waar we nog drie walvissen en een paar dolfijnen kunnen observeren.
Een klein jongetje is geïmpressioneerd door mijn camera. Hij probeert met een klein wegwerptoestelletje een walvisstaart te fotograferen.
"Come on, show that tail of you. Yeah, great !"
"Where do you come from ?", vraagt hij met een onderzoekende blik.
Als ik zeg dat ik uit België kom, moet hij even nadenken.
"That's far away."

15h15
We varen terug naar Gustavus Dock.
De weerspiegeling van het zonlicht op het water doet bijzondere kleuren ontstaan. Dit zou ergens in de zuidelijke Stille Oceaan kunnen zijn, alleen de temperatuur is verkeerd.

15h45
In de bus vertelt de chauffeur over de bezienswaardigheden van Gustavus:
een bibliotheek waar het laatste boek werd uitgeleend in 1965, een benzinestation met originele pompen uit de jaren 50, het huis van de eerste familie die zich hier in 1914 kwam vestigen, de kruidenierszaak en de do-it-yourself store. Daarnaast zijn er nog enkele lodges en het terrein dat door de terugtrekking van de zee land geworden is en waar binnenkort een golfterrein zal komen. Golfspelers zijn duidelijk tot veel bereid en tot veel in staat, neem dat maar van ons aan.

16h05
Terug in de Glacier Bay Lodge zien we de twee Zuid-Afrikanen. Ze hebben zich goed kunnen opwarmen en hun kleren laten drogen. Naast het luxe-ontbijt was dat hier hun belangrijkste bekommernis.

17h45
We vertrekken terug uit Gustavus Airport. Voor piloot Michael zijn wij de enige passagiers. Het is een leuk gevoel om tussen de Chilkat Mountains te vliegen met een privé-piloot. Wie in België heeft ons dit voorgedaan ?
Tussen de sneeuw en de vele gletsjers zien we ook een eenzaam schaap tegen de bergwand zitten. Het machtige landschap schuift onder ons voorbij.

18h20
We zetten terug voet aan de grond in Haines.

Vòòr de zon achter de bergen verdwijnt doen we nog een toertje met de Chevy langs de baai van Haines. De hemel is helemaal opengeklaard. Ik heb het gevoel dat we terug naar een mooi-weer-periode toegaan, maar eigenlijk is dat een pure gok.
De besneeuwde pieken doen ons weer denken aan Zwitserland, maar dat is dan ook de enige gelijkenis. De ruwe kustlijn, de zeearenden die laag over het water scheren om vis te vangen, of die ons majestueus als altijd zitten gade te slaan vanuit een boomtop, en niet te vergeten de zware pick-ups die bij de houten huisjes staan. Het zijn slechts enkele details die ons verzekeren dat we verder van huis zijn dan het lijkt.
 

[volgende dag]