Reisverslag
 
 
 

Woensdag 12 juni
Whitehorse - Skagway - Haines
[vorige dag] [routebeschrijving vandaag] [volgende dag]

Dead Horse Trail, 100 jaar terug in de tijd.
 
 
 

10h15
Whitehorse is eigenlijk een ontgoocheling, het idyllische van de naam is niet terug te vinden in de stad. Jammer.

We rijden nu in de richting van Skagway op het tweede, zuidelijke stuk van de Klondike Highway. Daarmee zullen we dan deze highway helemaal hebben afgereden. Het is niet de eerste op ons palmares, ook de Parks Highway hebben we helemaal afgebold. Binnen enkele dagen zal daar ook de Seward Highway bij komen.

11h20
We passeren Emerald Lake, zoals de naam het zegt, prachtig groen als smaragd. De kleur is afkomstig van lichtweerspiegelingen op de klei- en schelpsedimenten op de bodem van het meer.
We zien ook besneeuwde toppen voor ons, waarvan nog niet duidelijk is hoe ze noemen. Het zouden de Coast Mountains kunnen zijn, met pieken rond de 2300 meter.

11h40
Carcross, of Caribou Crossing, het is een engte tussen Lake Bennett en Tagish Lake waar vroeger veel kariboes overstaken. Kariboes passeren hier ondertussen al lang niet meer en ook de trein, ooit de verbinding tussen Whitehorse en Skagway, staat er te roesten. Naast het station, dat omgebouwd is tot museum, is er één hotel en een general store.

13h15
We passeren de Canadese douane in Fraser. Zoals we al eerder ondervonden hadden hoeven we niet te stoppen als we het land uitrijden.
We rijden nu langs Summit Lake en worden meer en meer omringd door kale rotsen, sneeuwvlakten en kleine meertjes.

13h30
White Pass Summit, 1003 meter boven de zeespiegel, 10°C boven het nulpunt.
We kunnen het niet vergelijken met een bergpas zoals wij die kennen van in de Alpen. Er ligt sneeuw langs de weg en ook ijs op de meertjes. De wolken hangen laag, maar er is geen mist, een mystieke sfeer. Het is hier ooit anders geweest. Zo'n 100 jaar geleden lieten hier zowat 3000 paarden hun laatste zucht, toen hun overmoedige eigenaars in de strenge winter van 1897-98 kost wat kost over deze bergpas wilden geraken. De bijnaam 'Dead Horse Trail' is het enige wat er van overblijft.

De Amerikaanse douane staat wijselijk een tiental mijl verder, lager en dus warmer.
Busjes van 'Frontier Tours' komen een kijkje nemen op de White Pass. Amerikaanse toeristen betalen dus om een bergpas te zien. Ik vraag mij af wat ze bij ons in de Alpen zouden doen ?

We zitten op 23 kilometer van Skagway, dat aan de kust ligt, en zullen dus in korte tijd snel gaan dalen.
Terwijl we door een smalle, lange kloof naar beneden rijden, passeren we een groepje moedige fietsers. Duizend meter stijgen van Skagway tot White Pass is ongetwijfeld een uitzonderlijke prestatie. Dat kan alleen maar ons respect afdwingen.

13h45
De Amerikaanse douane en het is eigenlijk terug 12h45, Alaska Time.

13h15
Skagway.
Onze reservatie voor de ferry naar Haines blijkt niet in orde te zijn en dat moet dus eerst geregeld worden.
Na de lunch, wandelen we door de stad, enkele pittoreske straatjes. Veel volk, naar onze normen, maar dat komt door de 3 cruiseschepen die hier op dit moment aangemeerd liggen. Het zijn meestal oudere mensen, zestig plussers, die hier de gift-shops komen leegplunderen.
Skagway was tijdens de gold rush de grootste stad van Alaska. Van de 20000 inwoners, winkels, saloons, gok- en danstenten blijft er momenteel niet zoveel meer over. Maar het blijft wel gezellig.
We gaan nog een kijkje nemen op het plaatselijke kerkhof. Er valt niets spannend te beleven want de twee rivalen 'Soapy' Smith en Frank Reid maakten in een duel een einde aan mekaars leven in het Skagway van toen. Ik zie voor m'n ogen de desolate Broadway Street met aan de uiteinden de twee rivalen. De muziek van Ennio Morricone klinkt uit de hemel en de spanning is te snijden. Hoe het verhaal verder loopt is duidelijk ...
Voor een bezoekje aan de ghost town Dyea en het begin van de Chilkoot Trail hebben we spijtig genoeg geen tijd.

16h50
We staan te wachten op de ferry. De campers hebben veel tijd nodig om zich in het ruim van de ferry te wringen.
Het is mistig in de Taiya Inlet, de fjord waar we straks door moeten, dat valt niet mee.

17h45
We zitten eindelijk op de 'Lecomte', de ferry die ons naar Haines gaat brengen. Het puzzelwerk om alle voertuigen in het ruim te krijgen is bijna voltooid. De laatste RV, een pick-up met een 10 meter lange caravan als oplegger, wordt millimetersgewijs binnengereden.
De zon komt er terug wat door terwijl we afvaren.

19h25
Het schip legt aan in de ferry terminal van Haines. Bij het ontschepen krijgen we nog wat visitor informatie toegestopt en we rijden door naar het centrum van Haines, 4 mijl verderop.

19h45
Na het inchecken in ons hotel 'The Captain's Choice', gaan we ook nog onze vlucht voor morgen nakijken.
Dat blijkt niet in orde te zijn, in ons pakket zit geen voucher voor de vlucht en de Whale-watching tour van morgen.
De vriendelijke mensen van LAB Flying zouden er voor zorgen dat alles terecht komt. Uiteindelijk moeten we morgen om 5 uur (jawel !) op de plaatselijke luchthaven zijn.

Het vroege uur zit ons wat tegen, maar de walvissen willen we toch ook niet missen. Na een diner van zalm en 'Prawns' (steurgarnaal) verdwijnen we regelrecht onder de lakens.
 

[volgende dag]