2 Gxis kiam, ho Eternulo, mi krios, kaj Vi ne auxskultos, mi
krios al Vi pri perfortajxo, kaj Vi ne helpos?
3 Kial Vi devigas
min vidi maljustajxon, rigardi mizerajxon? Rabado kaj perfortado
estas antaux mi, levigxas disputoj kaj malpaco.
4 Tial la
instruo perdis sian forton, la justeco neniam venkas; cxar la
malvirtulo superfortas la virtulon, tial la rezultoj de jugxo
estas malgxustaj.
5 Rigardu la naciojn, rigardu, kaj vi forte
miros; cxar en via tempo Mi faros ion, kion vi ne kredus, se oni
rakontus al vi.
6 Cxar jen Mi levos la Hxaldeojn, nacion kruelan
kaj lertan, kiu trairos la tutan largxon de la tero, por ekposedi
logxejojn, kiuj ne apartenas al gxi.
7 Terura kaj timinda gxi
estas; gxia jugxado kaj regado dependas de gxi mem.
8 Pli
rapidaj ol leopardoj estas gxiaj cxevaloj, kaj pli lertaj ol
lupoj vespere; en grandaj amasoj venas gxiaj rajdantoj de
malproksime, flugas kiel aglo, kiu rapidas al mangxajxo.
9 Cxiuj
ili venas por rabi; kiel vento orienta ili direktas sin, kien ili
volas; kaj ili kolektas kaptitojn kiel sablon.
10 Regxojn ili
mokas, regantoj estas ridatajxo por ili; cxiun fortikajxon ili
mokas; ili sxutas teron, kaj venkoprenas.
11 Tiam sxangxigxas
ilia spirito, transiras kaj farigxas peka, kaj ilia forto
farigxas ilia dio.
12 Sed Vi estas ja de cxiam, ho Eternulo, mia
sankta Dio! ne lasu nin morti. Vi, ho Eternulo, aperigis ilin
por jugxo; Vi, ho nia Roko, destinis ilin por puni.
13 Viaj
okuloj estas tro puraj, por vidi malbonon, kaj rigardi
maljustajxon Vi ne povas; kiel do Vi rigardas malhonestulojn, kaj
silentas, kiam malpiulo englutas tiun, kiu estas pli virta ol li?
14 Kial Vi faras la homojn kiel fisxoj en la maro, kiel
rampajxoj, kiuj ne havas reganton?
15 Cxiujn ili tiras per
fisxhoko, kaptas per sia reto, amasigas per sia fisxreto; kaj
tial ili gxojas kaj triumfas.
16 Tial ili alportas oferojn al
sia reto, incensas al sia fisxreto; cxar per cxi tiuj grasigxis
ilia parto kaj bonigxis ilia mangxajxo.
17 Cxu por tio ili devas
jxetadi sian reton kaj sencxese mortigadi naciojn senindulge?
Cxapitro 2
1 Sur mia gardista posteno mi staris; kaj, starigxinte sur turo,
mi observis, por vidi, kion Li diros al mi kaj kion mi devas
respondi al la riprocxo kontraux mi.
2 Kaj la Eternulo ekparolis
al mi, kaj diris: Enskribu la vizion, kaj desegnu bone sur la
tabeloj, por ke leganto povu facile tralegi.
3 Cxar la vizio
koncernas tempon difinitan kaj parolas pri la fino, sed gxi ne
mensogas; se gxi prokrastigxus, atendu gxin, cxar gxi nepre
plenumigxos, ne estos fordecidita.
4 Vidu, kiu estas malhumila,
ties animo ne estos trankvila en li; sed virtulo vivos per sia
fideleco.
5 La vino trompas viron fieran, kaj li ne humiligxas;
li largxigas sian animon kiel Sxeol, kaj kiel la morto li estas
nesatigebla, li kolektas al si cxiujn naciojn kaj kaptas al si
cxiujn popolojn.
6 Sed ili ja cxiuj parolos pri li alegorion kaj
mokan enigmon, kaj diros: Ve al tiu, kiu tro multigas al si
fremdajxon sen fino kaj metas sur sin tro grandan sxargxon de
sxuldoj!
7 Subite ja levigxos viaj pikontoj kaj vekigxos viaj
pusxontoj, kaj vi farigxos ilia rabatajxo.
8 Cxar vi prirabis
multe da nacioj, tial ankaux vin prirabos la ceteraj popoloj, pro
la sango de homoj, pro la premado de la lando, de la urbo, kaj de
cxiuj gxiaj logxantoj.
9 Ve al tiu, kiu kolektas por sia domo maljustan akirajxon, por
arangxi alte sian neston, por defendi sin kontraux mano de
malbonulo!
10 Vi elpensis malhonoron por via domo, disbatante
multe da popoloj kaj pekigante vian animon.
11 La sxtonoj el la
muroj krias, kaj la lignaj traboj respondas al vi.
12 Ve al tiu, kiu konstruas urbon per sangoversxado kaj pretigas
fortikajxon per maljusteco!
13 Tio venas ja de la Eternulo
Cebaot, ke la popoloj klopodas por la fajro kaj la gentoj lacigas
sin vane.
14 Cxar la tero plenigxos de konado de la gloro de la
Eternulo, kiel la akvo plenigas la maron.
15 Ve al vi, kiu drinkigas sian proksimulon, por elversxi vian
koleron, kaj ebriigas lin, por vidi lian honton!
16 Vi satigxis
per honto anstataux per honoro; drinku do ankaux vi, kaj kovru
vin per honto; ankaux al vi venos la kaliko el la dekstra mano de
la Eternulo, kaj neniigo de via gloro.
17 Cxar via perforteco
sur Lebanon falos sur vin, kaj atakate de bestoj vi estos
terurata pro la sango de homoj, pro la premado de la lando, de la
urbo, kaj de cxiuj gxiaj logxantoj.
18 Kion helpos la skulptajxo, kiun skulptis la artisto, la
fanditajxo kaj malvera instruanto, kvankam la majstro fidis sian
propran faritajxon, farante mutajn idolojn?
19 Ve al tiu, kiu
diras al ligno: Levigxu, kaj al muta sxtono: Vekigxu! Cxu gxi
povas instrui? gxi estas ja tegita per oro kaj argxento, sed
havas en si nenian spiriton.
20 Sed la Eternulo estas en Sia
sankta templo; la tuta tero silentu antaux Li!
Cxapitro 3
1 Pregxo de la profeto Hxabakuk laux maniero de psalmoj.
Lia majesto kovras la cxielon,
16 Mi auxdis, kaj mia interno ekskuigxis;
2 Ho Eternulo, mi auxdis la sciigon pri Vi, kaj mi ektimis.
Ho Eternulo, vivigu Vian faritajxon en la mezo de la jaroj,
Montru en la mezo de la jaroj,
Ke ecx en kolero Vi memoras pri kompato.
3 Dio venas de Teman,
La Sanktulo de la monto Paran. Sela.
Kaj Lia gloro plenigas la teron.
4 Lia brilo estas kiel hela lumo,
Radioj iras el Lia mano,
Kaj tie estas kasxita Lia potenco.
5 Antaux Li iras pesto,
Kaj fajro sekvas Liajn piedojn.
6 Li starigxis, kaj ekmezuris la teron;
Li ekrigardis, kaj tremigis la naciojn;
Dissaltis eternaj montoj,
Klinigxis eternaj montetoj,
Kiam Li ekpasxis kiel en la tempo antikva.
7 En mizera stato mi vidis la tendojn de Kusxan;
Skuigxis la tapisxoj de la lando Midjan.
8 Cxu kontraux riveroj koleris la Eternulo?
Cxu kontraux la riveroj Vi ekflamigxis,
Aux cxu kontraux la maro estis Via indigno,
Ke Vi ekrajdis sur Viaj cxevaloj,
Ekveturis sur Viaj venkaj cxaroj?
9 Vi eltiris Vian pafarkon,
Konforme al jxura promeso, kiun Vi donis al la triboj. Sela.
Per riveroj Vi dividis la teron.
10 Ektremis la montoj, kiam ili Vin vidis;
La fluo de la akvo pasis,
La abismo ekbruis,
La altajxo levis siajn manojn.
11 La suno kaj la luno haltis sur sia loko;
Kun brilo iras Viaj sagoj,
Kun fulmo Viaj lancoj.
12 Kun kolero Vi pasxas sur la tero,
Kun indigno Vi piedpremas naciojn.
13 Vi elpasxis, por helpi al Via popolo,
Por helpi al Via sanktoleito.
Vi frakasas la supron de la domo de malpiulo,
Nudigas la fundamenton gxis la kolo. Sela.
14 Vi trapikis per liaj lancoj la kapojn de liaj
tacxmentestroj,
Kiam ili sin jxetis ventege, por dispeli min kun gxojo,
Kvazaux englutante mizerulon kasxe.
15 Vi pasxis kun Viaj cxevaloj tra la maro,
Tra la sxlimo de granda akvo.
Pro la bruo ektremis miaj lipoj,
Putro venis en miajn ostojn, kaj la loko sub mi
eksxanceligxis;
Dume mi devas esti trankvila en la tago de malfelicxo,
Kiam sur mian popolon iras gxia atakanto.
17 Kiam la figarbo ne floros,
La vinberbrancxoj ne donos fruktojn,
La olivarbo rifuzos sian laboron,
La plugokampoj ne donos mangxajxon,
La sxafoj estos forkaptitaj el la sxafejo,
Kaj en la staloj ne trovigxos bovoj:
18 Ecx tiam mi gxojos pri la Eternulo,
Mi estos gaja pri la Dio de mia savo.
19 La Eternulo, la Sinjoro, estas mia forto;
Li faras miajn piedojn kiel cxe cervo,
Kaj venigas min sur miajn altajxojn.
Al Li, la Venkanto, iru miaj kantoj.
HTML-igita de Stefano KALB
Lasta aktualigo: jxauxdon la 27-an de januaro 2000 je 15.31 GMT
