320/320 Vision: McDo Value Meal #5

[May kaunting koneksiyon sa Lobby Locker #32-A]

Si Milo ang pangunahing tauhan ng kuwentong ito. Siya ay tao. Meron siyang dalawang mata, dalawang tainga, dalawang butas ng ilong, isang bibig, at mga buhok na hindi mabilang. Junior siya sa UP Pampanga at ang kurso niya ay hindi Nursing, kundi Psych.

Madalas sabihin ng mga nakakakilala sa kanya na siya ay may topak sa ulo. No offense naman daw iyon. Sadyang mahilig lang siyang mangulit at painosenteng napapatawa ang sinuman sa kanyang mga kuwento’t kuro-kuro. Sa isang salita daw, siya ay nakakaaliw, parang mga Bonsai Kittens.

Ang paborito niyang ikuwento sa mga tao ay kung paano siya napatae sa salawal sa classroom habang nagre-recite ng tula nung siya ay nasa Grade 1 pa.

“Haha! Sobrang kabado ko siguro noon. Teacher ko pa ang naghugas ng puwit ko, wahaha! Kung paano naalis yung tae sa classroom ay hindi ko alam. Kinamay siguro nung janitor.”

May girlfriend itong binatang ito, ngunit hindi niyo alam ang pangalan, kaya sasabihin ko. Si Ana Evangeline ang kanyang kasintahan. May mga similarities sila ni Milo. Pareho silang tao. Meron din siyang dalawang mata, dalawang tainga, dalawang butas ng ilong, isang bibig, at mga buhok na hindi mabilang. Ang palayaw niya ay hindi pa puwedeng sabihin sa ngayon. Ituloy na lang ang pagbabasa para malaman.

Lunch break. Katulad ng nakagawian, sabay silang pumunta sa pinakamalapit na McDo sa Clark upang lumamon. Pareho silang nag-order ng Cheese Burger Meal. Hindi sila nag-Go Large kasi hindi Jollibee yun. Pero hindi rin sila nag-Go Big Time kasi krisis. O kaya naman siguro on diet. Huwag na lang nating pakialaman.

Matindi ang sikat ng araw. Lingid sa kaalaman nila na ang ilaw ng araw ay kailangan munang maglakbay ng walong minuto bago masinagan ang daigdig na ating ginagalawan.

Kuwento habang kain-ganito lagi ang ginagawa ni Milo kapag kasabay kumakain ang kanyang kasintahaa. Tila parang mas excited pa si Milo sa mga taong nakatutok sa laban ni Marquez at Pacquiao kapag may papasok sa isip niya na nais niyang ilathala.

“Si Temtem nung Friday, nakita si Harbs na may suot na pang-Starstruck na polo atsaka yung jeans na black. Nagka-crush siya nun kay Harbs, yung walk-in, kasi daw okey siyang pumorma. Hindi niya alam simula Tuesday yun na ang suot ni Harvey! Apat na araw nang inuulit, hahaha!”

Taimtim na kinakain ni Ana ang kanyang burger. Hindi niya kinalimutang alisin ang slice ng pickle. Dumukot siya ng isang piraso ng fries, ngunit nahulog ito sa sahig na medyo maalikabok.

Dali-daling sinabi ni Milo, “Dali! Kunin mo. Puwede pa iyan. Wala pang five minutes! Hehe.” Hindi kumibo ang nobya niya.

Nagpatuloy itong magkuwento.

“Nasabi ko na ba sayo kung paano ko nakuha itong cellphone ko? Nabili ko lang ito na hindi lumagpas ng isang daang piso! Nung second year tayo, papasok akong McDo. May parang nanlilimos ng pera. Dededmahin ko sana nang bigla siyang may iniaabot na cellphone. Kung gusto ko daw nun, ibili ko daw siya ng Apple Pie. Siyempre pumatol ako! Pero cellphone yun, kaya ang binili ko na sa kanya ay Number 6 Value Meal, Go Big Time! Haha. ‘Stig, di ba?”

Sumipsip ng Coke si Ana, at hindi pa rin nagsalita ni isang salita.

“Anay, sabi nila hindi daw patatas itong Fries. Kamote lang daw. Totoo kaya?”
“Puwede ba? Hindi Anay ang pangalan ko. Ana,” pasungit na kinomento ni Ana.

Katulad ni Rasul at Anson-Roa nang pinapababa ang Pangulo mula sa Malacañang, si Milo ay napahiya. Nahiwagaan siya sa ikinikilos ng girlfriend niya. Iyon naman talaga ang tawag niya sa kanyang nobya simula pa noong hindi pa sila-Anay (na galing sa Ana). Minsan din ay pinapalayawan niya itong Ebak (na galing sa Evangeline). Okey lang naman din. Natatawa pa nga eh. Naku-kyutan. Pero this time, hindi umuubra.

Napansin ni Milo na parang wala sa mood ang kanyang kaharap, kaya maging siya ay tila sinapian na ng kaluluwa ni FPJ. Taimtim na din siyang kumain, tumigil na sa pagsasalita, at patuloy nang tumila ang kasiyahan na obvious na nakasabit sa kanyang pagmumukha.

Habang pinapakyaw ang kanyang cheese burger (ipinapalaman niya ang fries sa kanyang burger, saka lalagyan ng Barbeque Sauce), naglalaro sa isip ni Milo kung bakit ganun umasal ang babaeng kasintahan niya. Marami ang mga tanong: Bakit siya badtrip? Ano ang kanyang nagawa? May nangyari kayang masama sa pamilya niya? Naipit ba ang kuko nito sa pintuan? Nag-away ba sila ng kanyang inay? Si FPJ na nga ba ang magiging Pangulo? Maka-FPJ kaya yung mga tao dun sa Top Ten Things I Like About FPJ na campaign ad?

Ubos na ang burger. Yung fries naman. Tahimik pa rin. Hindi sila nag-uusap.

Nakatingin na lamang sa labas ang binata habang isa-isang sinusubo ang fries. Sinusundan na lamang niya ng tingin ang bawat dyip na dumadaan sa kalsada. Tuluyan nang nawala ang tuwa sa mukha nito.

Ubos na ang fries. Inumin na lang. Tahimik pa rin. Nakatitig pa rin sa labas. Hindi makatingin si Milo sa mukha ng kanyang nobya. Walang pinag-iba ang nararamdaman niya sa nararamdaman ni Erap-guilty! Feeling kasi ni Milo, siya ang dahilan.

Nakalabas na sina Boyds at ang kanyang orgmates, pero silang dalawa, nandun pa rin. Ubos na ang Coke. Ubos na ang pagkain. Tapos na silang kumain.

Habang nakatitig pa rin sa labas ng McDo, hindi na natiis ni Milo kaya siya ay nagtanong. Seryoso ang kanyang tinig, habang medyo nakakunot ang noo.

“Ba’t ang sungit mo ngayon.”

Tahimik pa rin. Limang dyip muna ang nakadaan bago sumagot si Ana. Ngunit sumagot na nga, tipid pa.

“Ewan.”

30 segundo muna ng silensiya. Tradisyon na ng magkasintahan na ito ang bumili ng sundae cone matapos kumain. Si Milo ang laging nanlilibre, pero hindi labag sa kanyang kalooban. Kahit medyo malabnaw ang relasyon nila sa araw na iyon, hindi niya ito nakalimutan.

“Bili lang akong sundae,” sambit ni Milo gamit ang isang walang kabuhay-buhay na boses.
“Huwag na, huwag na,” pasupladang pigil naman ng dilag.

Tumayo na si Ana mula sa kanyang pagkakaupo at dire-diretsong naglakad palabas ng McDo. Dali-dali namang bumuntot itong si Milo. “Thank you, ma’am, sir. Come again!” hirit nung waiter na nagma-mop. Ang waiter na yun ay hindi importante sa kuwento. Pero nung sigurong kabataan nung waiter na iyon, miyembro siya ng McDo Summer Kiddie Crew.

Sumakay sila ng dyip. Naunang nagbayad si Ana at hindi na inantay ang bayad ni Milo. Hindi pa rin matanto ng binata kung bakit ganyan si Ana. Siguro rineregla ito, pero malabo pa rin. Kasi kaya nitong maging malambing kahit pa meron itong red alert.

Pagbaba sa UP Pampanga, pansing binibilisan ni Ana ang kanyang pagtatahak para hindi makasabay ang kanyang nobyo. Sinusubukang mag-catch up ni Milo, pero sumuko na rin ito nang makarating na sila sa lobby. Hanggang naglaho na sa paningin nito ang kanyang kasamang kasintahan. Nakita ito ng kanyang mga kaibigang ka-frat din niya.

“O Brod, kanina ka pa naman hinahanap ni Mickey. A-Ano ang nangyari sa inyo ni Ana? Parang nag-away kayo ah,” usisa ng kanyang kaibigan.
“Brod, hindi ko alam eh. Badtrip si Anay. Hindi ko alam kung bakit.”
“Hindi mo ba tinanong kung bakit?”
“Ewan ko ba. Ayaw sabihin kung bakit.”

Biglang nag-vibrate ang cellphone nito sa kanyang bulsa. Dinukot niya ang cellphone niyang may logong Milo & Anay. Naka-save din sa cellphone niya ang kanyang student number na 2001-F4F4F para daw in case makalimutan niya, meron siyang reference. Binuksan ang inbox at ang mensaheng natanggap. Galing kay Ana.

Naintriga ang ka-frat niya. “O, sino yan? Baka siya iyan.”
“Siya nga.”
“Ano daw ang sabi?”

Natigilan na lang si Milo. Paulit-ulit niyang pinipindot ang down button sa kanyang phone habang nakatingin naman sa kawalan.

###############
Fiction. Kung itatanong ninyo kung ano na ang nangyari kina Yubs at Mickey, walang nakakaalam. It was planned beforehand that each story in the three-part series be left hanging in the end.

|

...:::::: SOMETHING I LEARNED FROM WATCHING TV ::::::... Mga less than 20 feet ang dila ng giraffe.

MAY 6, 2004                                                               Soundtrack: A Little While - Janet Jackson Emotional Status: Blank Brain Content: Mushrooms: yummy.

Introvert na bata, sumabak sa gym

Napuyat ako nung isang araw sa kahihintay ng lunar eclipse na hindi naman nagpakita [sa akin]. Gumising ako nun ng 10 am at pumunta na ng gym para mag-gym.

Kung bakit ako nagdyi-gym ay isang bagay na hindi niyo alam, kaya sasabihin ko sa inyo. Ang mga summer vacation ay mga panahon kung saan mas boring pa sa plataporma ni FPJ ang bawat araw na nagdaraan. Bali kaya ako nagdyi-gym ay para merong "something new" akong ginagawa, na may good cause naman para sa aking kalusugan.

Kung kasing hindi, wala akong gagawin sa bahay kundi magpalabo ng mata sa harap ng PC o TV, matulog at lumamon. Gustuhin ko mang mag-summer job, puro 18+ y/o naman ang gusto. Ayoko namang mag-summer classes kasi andaming kailangang asikasuhin (ayokong mag-summer sa UP Pampanga; gusto ko sa Diliman, kagaya ng sandamakmak na iba pang UP Pamp students).

Apat na beses sa isang week ako nagdyi-gym. Iba-ibang focus bawat araw. First day, chest. Second day, back. Third day, arms. Fourth day, legs.

Second month ko na 'to sa pagdyi-gym. Fifth week na. Sa totoo lang, tinatamad na ako. Noong umpisa lang medyo masaya kasi nga it's "something new." Pero hindi naglaon, parang ordinaryo na sa akin.

Ito ang malupet. Limang linggo na akong nagdyi-gym doon, medyo paulit-ulit ang nakakasabay kong mga nagdyi-gym rin, pero wala pa akong nakakausap ng matino, haha! How non-social can that get?

Actually sort of meron naman. Si Kuya Dave (na kung tutuusin dapat tito na ang itawag ko, mukhang 30 na eh).

Of course kakausapin ko. Siya yung trainor, nagtuturo sa akin kung paano gamitin yung ibang mga equipments. Kaso, nakakausap ko lang siya tuwing first week ng bawat month. Madali ko naman kasing nakakabisado ang pagka-sunod-sunod ng exercises na kailangang gawin.

Kahapon ko lang napansin na meron siyang speech defect. Sabi niya sa akin, "Babaguhin na natin frogram mo. Bali unahin mo muna Bench Fress atsaka Inclined Fress. Four sets bawat isa. Huwag ka munang lalagpas ng tuweynti founds. 15-15-12-12 refetitions."

Anyway, if there's one thing na hindi ako masyadong magaling, ito ay keeping up or starting conversations. Sumpa ko na yata ito.

Dati sabi ko, "Kuya Dave, sa Thursday na ako babalik. Pupunta kasi akong Maynila, mag-e-enroll ako." (Hindi naman ako mag-e-enroll. Magsa-submit lang akong requirements for transfer sa CMC at CSSP sa UP Diliman, pero ayoko ng i-explain pa sa kanya. Like he'd give a damn.)

"Ah, sige. Saan ka nga pala nag-aaral, Jay?" (Sa totoo lang ayokong tinatawag ng Jay for some unknown reasons.)

"Last year sa UP Clark, pero lumilipat akong UP Diliman. Oo nga pala, kayo ba ang may-ari ng gym na 'to?" (Siyempre proud ako. Ako lang ang tiga-UP na tumutungtong sa lupain ng kanyang gym.)

"Ako. Ano'ng course ang kinukuha mo?"

"Last year Psychology, pero sa Diliman baka Broadcast Communication."

"Parang MassComm din ba yun?"

"Oo... Um, sige, bihis na ako."

Hahaha. Umiwas daw ba sa conversation. Sa totoo lang ayoko ng long conversations (kahit short siguro yun sa inyo, sa akin, mahaba na yun) lalo na kapag ganitong style. Palitan ng tanong na pam-biodata. Question? Answer. Question? Answer. Question? Answer. Question? Answer. Question? Answer.

Bakit kaya? Maybe I should try conversing more with people.... nah! Maybe not. =P

|

...:::::: SOMETHING I LEARNED FROM WATCHING TV ::::::... Kapag tayo ay naghahatsing (sneeze), lahat ng bodily functions natin ay tumitigil, pati ang ang pagtibok ng ating puso. Hindi ka tao kung kaya mong maghatsing nang nakadilat ang mata.

MAY 5, 2004                                                               Soundtrack: The Reason - Hoobastank Emotional Status: A little pissed (not pertaining to my entry) Brain Content: I have to fix my sleeping schedule.

Damn The Moon

Noong Martes ng gabi, wala akong balak magpuyat (kapag sinabi kong magpuyat, matulog ng past 2 am) kasi kailangan kong ayusin ang sleeping habits ko para mabawas-bawasan ang pangahas na mga pimples at para hindi ako lelemya-lemya sa gym.

Kaso, habang nakikipagchat ako sa mga bampira kong chatmates sa YM kahapon ng madaling araw, hayun at nabalitaan kong may Lunar Eclipse na mangyayari from 1 am to 6 am, ngunit ang talagang total na eclipse ay magaganap ng 3:52 am, ayon sa report ng PAGASA.

Mababaw lang akong tao at geeky ako sa mga astronomical phenomena, kaya siyempre inabangan ko (parang nung yung Mars dati!). Saka ko na aayusin ang sleeping habits ko, kako. So Internet-Internet ako, chat-chat, hinihintay ang oras. May tsismis pa nga na may meteor shower ng May 5 ng madaling araw, pero parang wala man.

Habang hinihintay ang 3:52 am, iniinggit na ako ni SilentWater na kita na niya through her window ang pakonti-konting pag-eclipse ng shadow ng earth sa surface ng moon.

Eh ako, hinintay ko ang 3:52 am. Limang beses akong labas-masok ng bahay pero maldita ang buwan! Hindi ko siya makita sa kalangitan ko. Puno ang langit ng bituin, at kaylamig pa ng hangin. Sa kakatingin ako'y nababaliw, giliw. Pero wala ang tang-inang satellite ng ating daigdig.

1st attempt

2nd attempt

3rd attempt

4th attempt

Last attempt

Pakshet. Maldita talaga ang buwan. Bagay niya at lagi siyang tinatamaan ng meteorite. 5 am na ako nakatulog at walang bunga ang effort ko. Kailangan ko pa nung gumising ng 10 am kasi pupunta ako ng gym. Upgraded na pa man din ang weight-training program ko kasi pangalawang month ko na sa pagdyi-gym. Tsk tsk.

[Ang next entry ko na lilitaw sa ika-6 ng Mayo 2004 year of our Lord ay katuloy ng kuwento ko dito at iba pang gunam-gunam.]

|

Lagsh's Mating Project (The Resurrection)

Username: lagshmatingproject
Password: ********

Initializing... Loading... Almost... Patience, please... Ayan na!

Sa mga dati pang bumibisita ng Visionary (noong 2003), alam niyo na itong mating project kong ito. Bubuhayin ko lang muli.

+ =

|

...:::::: SOMETHING I LEARNED IN HISTORY ::::::... Ang mga Mongol warriors noong kapanahunan nina Genghis Khan ay sumisipsip ng dugo ng kabayo kapag nagugutom tuwing walang pagkain. Kaya rin nilang ma-sense from outside kung ang isang bahay ay may laman na tao o wala. Mega-farsighted din ang mga mokong na ito dahil kaya nilang mag-idetify ng mga bagay-bagay kahit kilometers away.

MAY 4, 2004                                                               Soundtrack: Yo Gloria - Salbakuta f/ Rachelle Ann Go Emotional Status: Low-esteemed Brain Content: This blog entry will be far from being entertaining.

Afternoon Delight

Hindi ko kasalanan kung may bahid Kastila ang istilo ng pamumuhay ko. Tao lang din naman ako, kaya hindi ako nakatakas sa impluwensiya ng mga Kastila sa atin noong under tayo ng kanilang rule.

Ngayong bakasyon, dahil boring ang buhay ko, Siesta ang uso sa akin tuwing mga alas tres hanggang alas singko (kailangan kong gumising ng 5 pm kasi manonood yata ako ng Flame Of Recca).

Kung bakit from 3 to 5 ay dahil yun ang oras na TOTALLY WALANG MAGAWA, kaya dinadalaw akong ng antok. Ngunit may wirdo akong kaartehan kapag nagsi-siesta. Heto ang requirements:

May pillow sa baba ng right arm at right leg. Alam niyo kung bakit? Wala akong research tungkol dito pero mas nananaginip ako tuwing ganoong condition ng pag-Siesta (kasama na yung nakahiga lang ako on my back facing the ceiling). Eh enjoy ako sa pananaginip eh. Para kang nanonood ng TV.

Okey naman ang lighting sa kuwarto ko tuwing 3-5 pm. Kaya masarap mag-Siesta! Orgasmic.

Pero alam ko wala kayong pakialam dito kaya awat na.

|

Presidential Entry

There are two types of people who will be voting the incumbent President for President. The first type is those who are really pro-Gloria. The second type is those who "prefer GMA over the other Presidentiable who possesses great possibilities of winning." This electoral times, that is FPJ.

In the Peyups Current Events forum, someone mentioned something like this: "Maka-Lacson ako, pero medyo malabo na siya, kaya I'd rather vote for GMA kaysa naman magkaroon tayo ng Presidenteng bobo."

This I would term in my blog (in my blog only! baka may term talaga dito) as Voting Based From Observation of Chances. You can blame the survey results for this, but personally, I smell some truth in surveys. Hey, that's statistics.

I already mentioned it in the previous entry that should I be a voter, I would vote GMA for President. So where am I classified between the two types na binanggit ko? I am in both. I want GMA to win initially (kahit pa noong hindi pa nagde-declare si Da King) and I don't want FPJ to win.

Nag-conference kami dati nina SilentWater at LimpBwiZiT sa Yahoo Messenger. Limp prefers GMA or Ping to win. I don't remember exactly if SilentWater gave out her bet (basta ang common namin - wag FPJ! please!). We discussed a number of things about politics and the elections for hours (and other stuff too like law, morality, crime, sin, and cybersex). I got many reasonable insights. :)

I also realized that I am not alone in rooting for Miriam Santiago.

I guess I'll just re-state again the Presidentiables in priority according to me.

1) GMA because among the wannabes, she for me can run our country best in the next six years given the current conditions of our land (and after I had SocSci 2 and NatSci 1 in 1st year college, I didn't care about Americanization anymore).

2) Lacson because of his impressive platform and his kamay na bakal concept. 3) Roco is the median in this list of Presidentiables because I have mixtures of good and bad impressions about him. 4) Bro. Eddie is second to the last, because, let's just say that I have something against moralists and religious leaders. 5) FPJ because he sucks big time.

[The reasons I gave may be vague, but I have no plans of turning this blog into a current issues discussion board. You can all have your opinions and bets and I won't care. As for me, I am a modified theist, a non-practicing Catholic, an evolutionist, a psychology student, and have been under a SocSci professor who is an activist-turned-anti-activism (na may very reasonable insights) and all these affect my reasons of choice of whom I want to be President.

We humans are all deciding based from our personal reasons anyway. No matter how absurd (like FPJ voters who say that FPJ is their favorite action star), they should be respected.]

But it's okay whoever wins, as long as it's not FPJ. If FPJ wins, I think I'll just have to see how he runs this country. Malay nga naman natin, di ba?

|

...:::::: SOMETHING I LEARNED IN NATURAL SCIENCE ::::::... Meron nang mga species ng gorilya na paminsan-minsan ay naglalakad ng upright, i.e., ginagamit lang ang dalawang hindlegs tuwing maglalakad habang straight body ang posture. Ginagawa nila ito tuwing may binubuhat. Suggestive ito sa teorya ng ebolusyon na nagsasabing kamag-anak natin ang mga primates. [si Lagsh po ay sumusuporta sa konsepto ng ebolusyon.]

MAY 1, 2004                                                               Soundtrack: Officially Missing You (Remix) - Tamia f/ Talib Kweli Emotional Status: A bit excited Brain Content: Pimples are just a test of faith from God. They are.

Lahat ng bagay ay may masama at mabuting naidudulot

Balance of nature. Yin Yang.

Kung merong puti, may itim. Kung may pisikal, may non-pisikal. Kung may babae, may lalaki. Kung may matalino, may bobo. Kung may mayaman, may dukha. Kung may guwapo, may pangit. Kung may init, may lamig. Kung may suwerte, may malas. Kung may normal, may abnormal.

Kung may taas, may baba. Kung may malibog, merong hindi. Kung may white lady, may black lady. Kung may puting duwende, may itim na duwende. Kung may Viva Hot Babes, may Viva Hot Men. Kung may Albert Einstein, meron ding FPJ. Kung may mabangong bulaklak, meron ding mabahong bulaklak.

Siyempre, ang mother of all with-extremes: kung may mabuti, may masama. Which brings us to my point for this entry: lahat ng bagay ay may naidudulot na mabuti at meron ding naidudulot na masama.

Fire to cook, fire to burn. Water to drink, water to drown.

Ang mga padlock at keys, naimbento para ma-secure natin ang ating mga bahay mula sa mga nais mangahas. Ngunit puwede ring gamitin ang mga padlock para magkulong ng mga tao.

Ang gamot, naimbento para makagamot. Ngunit meron ding mga na-o-overdose, kaya mainam ding pang-suicide ang mga tabletas.

Ang kompyuter, ang sinaunang gamit nito ay para sa digmaan talaga. Basahin niyo man ang history ng computers. Pero ngayon, heto't gumiginhawa ang mga talipandas ninyong buhay dahil binabasa ninyo ang blog ko, na gawa ng kompyuter.

Ang mga pimples, nakakapangit ng mukha. Ngunit on the brighter side, dahil sa pimples, lumalakas ang ekonomiya dahil sa pagbili natin ng mga gamot mula sa mga botika.

Ang buhay natin ay regalo mula sa Diyos. Ngunit ito rin ay isang sumpa. A gift, a curse. Gift, dahil nararanasan natin ang mga kasarapan sa buhay tulad ng pagpunta sa spa at panonood ng bold. Curse, dahil nararanasan natin ang mga pasakit, tulad ng kawalan ng prepaid sa cellphone at pagpanaw ng ating mga kuko.

Ang baril, para masupil ang mga tarantado sa ating mundo. Pero pang-muder din ito. Ang needle, nagagamit panahi, pero nagagamit ding panusok ng mata. Ang utot, para lumuwag ang tiyan, para pabahuin ang kuwarto. Ang lubid, panali ng bagay-bagay at pambigti. Ang upuan, para meron tayong pansalo ng puwet, pero puwede ring ipukpok sa ulo ng makukulit na bata. Ang eroplano, for easier transpo, at pampa-bring down ng Twin Towers.

KAYA SANA LANG, ma-realize ng baklang si Sen. John Osmena na ang cellphone na dapat nating ipagpasalamat umano sa kanya ay meron ding masasamang naidudulot.

Kahit na-o-overcome ang distances when it comes to communication, napapadali din ang operasyon ng mga kriminal at terorista dahil sa mga selepono. Kahit puwedeng gamitin ang mga ito bilang mga alarm clock at bilang vibrator sa ibang mga babae, nagagamit din ang mga itong pampukpok ng ulo ng mga makukulit na bata.

|

Things I Pondered In High School

Siguro karamihan sa atin ay mas gusto ang hayskul. Ngunit ako, mas nasisiyahan ako sa kolehiyo. Hindi sa ayaw ko sa hayskul, ngunit mas nasisiyahan nga ako sa kolehiyo, ano ba. Kulit ninyo.

Ulanin ng pansin ang mga letratong ito na galing noong panahon ng aking hayskul:

Naku! Huli kayo! Naghihipuan ng puwet habang nagba-basketbol! Tsk tsk. Gagawin pa man din habang nakatalikod ang referee.

Naalala ko dati, tinanong ko sa sarili ko kung ano ang sense ng basketbol. Nag-aagawan ng bola para i-shoot sa net. Pero noon iyon. Hindi ko na ito pinag-iisipan ngayon. Kaya nga sports eh.

Naku! Huli din kayo! Public display of lampungan. Ginagawa pa man din habang nagpapa-class picture. Sayang, di natin nakuha ang actual na lampungan.

Class pictures. Kumpleto ko pa simula first year hayskul. Pero ang mamahal. Singkwenta bawat isang picture. Tsk tsk. Paimbestiga ko kaya kay Mike Enriquez.

Girl 1: "Pasilip ng boobs mo... Wow, ang laki. Tignan mo ang akin, panis na."
Girl 2: "Pakipot ka pa. Tignan mo nga ang boobs ko, parang siopao na walang karne."

Lesbiyanismo. Alin ang mas mahirap maamoy: ang lalaking bading ng patago o ang babaeng tibo ng patago?

Love triangles. Marami nito noong hayskul. Tignan niyo naman itong nahuli namin. Habang napapa-class picture.

[Sa mga taong nasa pictures, peace tayo. Alam niyo namang for fun lang, di ba? Atsaka ayaw niyo nito, sikat na kayo! At sa mga taong nagbabasa, huwag maniwala sa mga sinasabi ko. Ako ay incredible, i.e., hindi credible.]

|

Sabog na entry about Politics

Kanya-kanya lang, ha? If I were to vote (hindi pa puwede kasi minor pa lang ako), I would vote Gloria Macapagal-Arroyo for President. But should Ping Lacson or Raul Roco win, okey lang din sa akin.

If I were to send a Presidentiable to the asteroid belt, it would be Fernando Poe, Jr. Recently, naglatag siya ng plataporma. 1) Pangmatagalang kapayapaan. 2) Permanenteng hanap-buhay. 3) Mas mababang presyo ng gamot. Ang vague, hindi ba? Sana sinabi niya kung paano.

Kung Vice-President naman ang usapan, no comment.

Kung Senators naman, sure akong kasama ang mga ito sa mga iboboto ko: Miriam Santiago at Mar Roxas. Kung may Senatoriable na puwedeng ipalamon sa mga Great White Shark sa Pasipiko, siguro si Jinggoy Estrada (na nakikipag-telepathic communication kay Erap doon sa ad niyang mangiyak-ngyak siya) at si Lito Lapid.

Share ko lang. Iyan si Ping:

Aangat aangat bayan natin gaganda gaganda kabuhayan din kung si Ping kung si Ping ang pangulo natin buo ang loob walang takot Ping Lacson Ping Lacson tulad ng Singapore Malaysia Thailand aangat aangat bayan natin kung si Ping kung si Ping ang Pangulo natin buo ang loob walang takot iyan si Ping iyan si Ping.

(Si Lagsh ay nagbabalak na mag-Law balang araw, pero subject to change pa iyon, dahil lumalaban pa ang ambisyon niyang maging kalaban ni Jay-R sa Pinoy RnB. Aminado si Lagsh na mas magaling siyang sumayaw kaysa kay Jay-R.)

|

...:::::: SOMETHING I LEARNED IN FLUX THEORY OF GRAVITATION ::::::... Lahat ng bagay sa mundo ay may fractal structure. Halimbawa, sa universe: Ang moon/satellite, iniikutan ang planeta; ang planeta, iniikutan ang araw/bituin; ang bituin, iniikutan ang sentro ng galaxy; ang galaxy, iniikutan ang sentro ng mother galaxy; and so on. Isa pang halimbawa: ang puno ay may trunk, na tinutubuan ng branches, na tinutubuan ng stems, na tinutubuan ng twigs, na tinutubuan ng maliliit na veins, na nagfo-form ng leaves. Pati mismo ang anatomy ng tao ay may fractal structure.

--> April 04 <--