więcej »
Powrót do strony głównej
Dawny Gołonóg i jego dzieje według Mariana
Kantora Mirskiego
Dzieje Gołonoga, jednej z najstarszych miejscowości
Zagłębia Dąbrowskiego, opisywane były wielokrotnie.
Barwnie i wyczerpująco przedstawił je Marian Kantor
Mirski, w wydawanych w latach 1932-1934, szkicach
monograficznych pt.: Z przeszłosci Zagłębia Dąbrowskiego:
|
|
„Na cyplu skały. wysokiej na 334 metry nad poziom morza,
będącej zakończeniem pasmu górskiego, zamykającego od wschodu
i północy dolinę Dąbrowy, niby potężny szaniec usadowiła się
przed wiekami wioska Gołonóg. W XVI wieku zwała się Gołonos.
Dziwną jest tu skała zwana Górą Gołonoską. Z lotu ptaka wygląda
jak stopa długiej nogi jakiegoś skamieniałego potwora przedhistorycznego.
który w nieznanym bliżej kataklizmie natury, zdołał jeszcze
w ostatniej agonii życia odwrócić cielsko nagim grzbietem
do góry, lecz nogi już w bezsile nie podciągnął pod siebie.
Zachłysnąwszy się bulgoczącym odmętem lub jakimś odorem, parsknął
pianą przedśmiertną, rzygnął z paszczy płomieniem i zastygł.
Później po wielu wiekach wychylił się na powierzchnię jego
zamulony i skamieniały grzbiet, tworząc wał górski Olkusko-Siewierski.
Wychyliła się i jego noga, dając początek górze Gołonego ze
skalistą piętą. Są i tacy, co w górze i skale dopatrują się
nosa jakiegoś potwora.
Gdyby ktoś zapytał: czy to możliwe, czy to prawda lub bajka? odpowiedziałbym
- nie wiem! lecz, że kiedyś na wiele tysięcy lat wstecz, bałwaniło
się tu morze, tego dowodzą szczątki mięczaków morskich, odkopywane
w głębiach formacji węgłowej na kopalniach „Mikołaj” i „Mars” ,
że kiedyś coś w okolicy z wulkanów było, to potwierdzają pokłady
porfiru czerwonego, zwanego felzytem, który należy do skał wybuchowych,
plutonicznych. Może ktoś przed wiekami, spostrzegł to podobieństwo
skały i góry do nogi, a połączywszy jej dawną nagość w całość nazwał
wzgórze Goła Noga, z czego powstała nazwa Gołonóg - może byli inni
co w pierwotnym kształcie skały dopatrywali się nosa, a że była
goła. nazywali ją Goły Nos, z czego powstała nazwa Gołonos [patrz:
Pawiński A. źródła dziejów, l. XII, str. 34].
Wzgórze Gołonoga było niegdyś znacznie wyższe. Obniżyły
go wpływy atmosferyczne. a na początku XVII wieku ręce ludzkie.
więcej »
Powrót
do strony głównej
|